به گزارش ایران اکونومیست ؛ روزنامه انگلیسی زبان استیتسمن روز چهارشنبه درگزارشی نوشت چارچوب این همکاری در نشست 'سوشما سواراج'،'محمد جواد ظریف' و' یوسف بن علوی' وزیران امور خارجه هند،ایران و عمان در حاشیه نشست سازمان ملل مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفته است.
کارشناسان این تصمیم وزیران امور خارجه هند ،ایران و عمان را پس از تهدید ترامپ در خصوص احتمال لغو برجام با اهمیت تلقی می کنند.
کارشناسان،کاهش قیمت سوخت ،تامین سوخت پاک برای مجتمع های پتروشیمی و کارخانجات هند و صرفه جویی چند میلیارد دلاری با واردات گاز از این طریق را از دلایل علاقه مندی هند برای احداث این خط لوله عنوان می کنند.
روزنامه انگلیسی زبان فاینشنال کرونیکل نیز درمطلبی نوشت با توجه به نزدیکی جغرافیایی بین ایران و هند ،دهلی نو با احداث این خط لوله می تواند در هزینه خرید گاز صرفه جویی دو دلاری در هر واحد گازی داشته باشد.
در ادامه این مطلب اضافه شده است مقامات ایران و هند گفت وگو برای احداث این خط لوله انتقال گاز که بین پنج تا شش میلیارد دلار هزینه دارد را بزودی آغاز می کنند.
کارشناسان می گویند قیمت هر یک واحد گاز دریافتی در ساحل هند از طریق این خط لوله 5 تا 5.50 دلار خواهد بود که این میزان از قیمت گاز تولیدی در هند کمتر است .
نتایج یک مطالعه تخصصی نشان می دهد، احداث یک خط لوله یک هزار و 300 کیلومتری از ایران به هند از طریق دریا ، بدون عبور از خاک پاکستان، می تواند گاز را با قیمتی پایین تر از ال ان جی خریداری شده از بازارهای منطقه ای به هند بیاورد.
'تی ان آر رائو'، از مقامات سابق وزارت نفت هند با انتشار نتایج مطالعه ای در خصوص خط لوله انتقال گاز بین ایران و هند گفت، قیمت هر واحد حرارتی گاز وارداتی ازطریق این خط لوله به ساحل هند 5 تا 5.5 دلار خواهد بود که ارزان تر از گاز تولیدی از برخی میادین داخلی هند است.
قیمت گاز مایع (ال ان جی) وارداتی از طریق کشتی به هند نیز حدود 7.5 دلار در هر واحد حرارتی است.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که هزینه گاز ارسالی از طریق این خط لوله زیر دریایی دستکم 2 دلار ارزانتر از 'ال ان جی' وارداتی است و موجب صرفه جویی سالانه یک میلیارد دلاری هند می شود.
این خط لوله برای انتقال روزانه 31.5 میلیون متر مکعب گاز از ایران به هند طراحی شده و می تواند در طی مدت 2 سال احداث شود.
این خط لوله زیر دریایی ، به عنوان یک گزینه جایگزین برای پروژه نیمه تمام خط لوله انتقال گاز زمینی ایران-پاکستان- هند مطرح شده است.
دهلی نو از سال 2007 به دلایل امنیتی و تجاری، در مذاکرات مربوط به این پروژه شرکت نمی کند، اما هیچگاه به صورت رسمی از این پروژه 7.6 میلیارد دلاری انصراف نداده است.
بر اساس پیشنهاد جدید، باید یک خط لوله از زیر دریا به طول 1300 متر با دور زدن منطقه انحصاری اقتصادی پاکستان بین ایران و هند کشیده شود.
به گفته کارشناسان،هند در نظر دارد از طریق خط لوله انتقال گاز ایران،خوراک نیروگاهها ،کارخانجات کود شیمیایی و فولاد سازی خود را تامین کند.
براساس مطالعه موسسه آسوچام هند، دهلی نو با این اقدام می تواند صنایع تولید کود شیمیایی و فولاد سازی را با محیط زیست سازگار و به گاز ارزان قیمت دست یابد.
در ادامه این گزارش اضافه شده است احداث این خط لوله می تواند تولید کنندگان و مصرف کنندگان گاز را به هم متصل کند.
در ادامه این مطلب اضافه شده است این اقدام منجر به رقابت گازی بیشتر و ایجاد قطب گازی واقعی منجر می شود.
در سال مالی 17-2016، هند 55 هزار و 534 میلیون متر مکعب گاز مصرف کرد که 24 هزار و 686 میلیون متر مکعب آن از کشورهای دیگر وارد شد. هند هم اکنون چهارمین وارد کننده بزرگ گاز جهان به شمار می رود که بخش عمده آن از قطر تامین می شود.
این مطالعه حاکی است، هند باید در پنج سال آینده، رویکرد قویتر و فعالانه تری در ساخت دستکم یک خط لوله گازی چند ملیتی اتخاذ کند.
