به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ساینس، برای پرواز مطمئن، هواپیماهای بدون سرنشین باید موقعیت دقیق و جهت‌گیری در فضا را در همه زمان‌ها بدانند.
هواپیماهای بدون سرنشین تجاری با استفاده از GPS این مشکل را حل می‌کنند که البته فقط در فضای باز کاربرد دارد و در محیط‌های شهری قابل اعتماد نیست.
علاوه بر این، دوربین‌های سنتی که بر روی هواپیماهای بدون سرنشین نصب شده‌اند تنها زمانی کار می‌کنند که میزان نور زیاد و سرعت هواپیمای بدون سرنشین هم محدود باشد، در غیر این صورت تصویر به دلیل حرکت مختل شده و نمی‌تواند توسط الگوریتم‌های بینایی کامپیوتری استفاده شود.
برای حل این مشکل، هواپیماهای بدون سرنشین حرفه‌ای از سنسورهای دقیق، گران و سنگین مانند اسکنر لیزری استفاده می‌کنند.
محققان UZH توانستند با استفاده از یک دوربین الهام گرفته از چشم، پرواز پهپاد را در محیط‌های کم نور انجام دهند. این پهپادها برای ماموریت‌های جستجو در غروب و یا سپیده‌دم کاربردی هستند.
گروهی از محققان دانشگاه زوریخ و کنسرسیوم تحقیقاتی سوئیس NCCR ، اکنون یک رویکرد جایگزین نوآورانه ایجاد کرده‌اند که هواپیماهای بدون سرنشین را قادر به پرواز در طیف گسترده‌ای از شرایط با استفاده از یک دوربین با الهام از چشم می‌کند که به راحتی می‌تواند با حرکت سریع هماهنگ شود.
این فناوری می‌تواند در تاریکی بسیار موثرتر از دوربین‌های معمولی باشد و در حال حاضر در تمام هواپیماهای بدون سرنشین تجاری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این تحقیق اولین نوع خود در زمینه هوش مصنوعی و رباتیک است و به زودی هواپیماهای بدون سرنشین قادر خواهند بود که پرواز مستقل و سریع‌تر از همیشه و در محیط‌های کم نور را تجربه کنند.
دوربین‌هایی که نیازی به نور زیاد برای داشتن تصویر واضح ندارند و بر خلاف سایر دوربین‌ها، تغییرات روشنایی را برای هر پیکسل گزارش می‌دهند، می‌توانند در حرکت سریع و یا محیط کم نور هم عمل کنند.
