به گزارش ایران اکونومیست به نقل از اسپیس، این طوفان بیضوی از سال 1993 مورد رصد ناسا قرار دارد و ممکن است عمر آن بیشتر نیز باشد.
این طوفان از نوع گردبادهای واچرخه‌ای است که بادهای اطراف مرکز طوفان در یک ناحیه کم‌فشار در جهت مخالف می‌چرخند.
از نظر وسعت این طوفان سومین طوفان بزرگ در مشتری محسوب می‌شود و حدود 6000 کیلومتر قطر دارد.
بزرگترین طوفان این سیاره که به "ابرنقطه قرمز" معروف است حدودا 16هزار کیلومتر وسعت دارد و بیش از 350 سال است که در مشتری فعالیت دارد.
اسکات بولتن، محقق ارشد جونو از موسسه تحقیقاتی جنوب غربی در سن آنتونیو می‌گوید: نقطه قرمز عظیم اسرارآمیز مشتری احتمالا شناخته‌شده‌ترین ویژگی این سیاره به حساب می‌آید. این طوفان قرن‌هاست که روی بزرگترین سیاره منظومه شمسی می‌وزد.
دو محقق مستقل به نام‌های "جرالد ایشستدت"( Gerald Eichstädt) و "سین دوران"( Seán Doran) با استفاده از تصاویر و داده‌های فضاپیمای "جونو"(Juno) که در ارتفاع 11هزار و 444 کیلومتری از این محدوده گرفته است، این تصویر را با جزئیات کامل تولید کردند.
مشتری گوی غول پیکری آمیخته از گاز و مایع است و گمان می‌رود مقداری سطح جامد هم داشته باشد. این سیاره از ماده هیدروژن بین ۸۸ تا ۹۲ درصد و هلیوم هشت تا 12 درصد تشکیل شده است. قطر مشتری در ناحیهٔ استوا 142 هزار و 984 کیلومتر است و بر اساس تئوری‌های ارائه شده این بالاترین طول قطری است که یک سیارهٔ گازی می‌تواند داشته باشد.
جرم مشتری به تنهایی 2.5 برابر جرم تمام سیاره‌های دیگر در سامانهٔ خورشیدی است. نسبت جرم این سیاره به اندازه‌ای است که مرکز سنگینی سراسری آن با خورشید بالاتر از سطح خورشید، در 1.68 برابر شعاع خورشید (فاصله از مرکز خورشید) قرار می‌گیرد.
حجم مشتری ۱۳۲۱ برابر حجم زمین است ولی جرم آن تنها ۳۱۸ برابر زمین است. این نسبت، زمین را بطور قابل توجهی متراکم تر از مشتری نشان می‌دهد. شعاع مشتری حدود یک دهم شعاع خورشید است و جرم آن 0.001 برابر جرم خورشید است، بنابراین چگالی این دو با هم مشابه است.
