آزاده
نامداری در این باره نوشت: «روزهای تلخی بر من و همسر و خانواده ام گذشت،
چرا که محکوم شدیم به آنچه که در خیالمان هم نمی‌گنجید. ما صدها کاستی و
نقص داریم و خود آگاهتر از همه بدان می‌باشیم، اما بدانیم آن همه قضاوت
درست و نادرست در مورد رفتار، گذشته و خانواده ما، بیش از آن که نقد ما
باشد، نقد جامعه ماست.
نه از مغرض‌ها که هرچه
کنی، حرف خودشان را می‌زنند و تصمیم خودشان را حق مطلق می‌دانند. نه از
لشکر بافنده‌ها که بی‌ترس از خدا هر جایی دغل و دروغ می‌سازند و هر جمله و
کلمه‌ای را به لب می‌آورند. نه از قضاوت گران سرخود که دانسته و ندانسته هر
تهمتی می‌زنند و هر بهتانی می‌بندند و نه از بددل‌هایی که از تماشای رنج
دیگران لذت می‌برند و از غصه بقیه شاد می‌شوند،توقعي ندارم.
من
آزاده نامداری، از خواهران و برادران مومنم می‌خواهم که مرا عفو کنند و
بدانند حقایقی هست که نمی‌دانند. شاید روزی برسد که دیگر نیازی به توضیح
نباشد و همه چیز آشکار شود.من همواره مهرشمارا درهمه شرايط زندگيم فراموش
نميكنم واميدوارم اين بارهم دركم كنيد.»
