به گزارش ایران اکونومیست به نقل از دفتر نمایندگی سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در ایران، بر اساس برآوردهای این سازمان، صنعت هوانوردی بین‌المللی و داخلی در مجموع 2 درصد از دی‌اکسیدکربن (با منشا انسانی) در جهان را تولید می‌کند.
حتی با وجود پیشرفت‌های فنی و عملیاتی که توسط سازمان بین‌المللی هوانوردی غیرنظامی برنامه‌ریزی شده است، هنوز باید 523 مگاتن از دی‌اکسید کربنی که توسط هواپیماها تولید می‌شود کاهش یابد تا اهداف از پیش تعیین شده محقق شوند.
در گزارشی که فائو منتشر کرده است «ترسیب» خاکی کربن به عنوان یکی از گزینه‌های تعدیل دی‌اکسید کربن هواپیماها توسط یک مکانیسم بازارمحور در «طرح تعدیل و کاهش کربن برای هوانوردی بین‌المللی» پیشنهاد شده است.
ترسیب کربن یعنی تخلیه کربن هوا و ذخیره بلندمدت آن در خاک و گیاهان تا از میزان این گاز گلخانه‌ای و تاثیر آن در گرمایش زمین کاسته شود.
برپایه این گزارش، مقدار سالیانه کربنی که توسط صنعت هوانوردی در اتمسفر رها می‌شود برابر با سه صدم درصد مجموع کربن ذخیره شده در خاک است.
خاک بزرگ ترین انبار کربن در زمین به شمار می آید. برآورد می‌شود در یک متر بالایی پوسته زمین حدود یک میلیون و 417 هزار مگاتن کربن ذخیره شده باشد که بیش از مجموع کربن موجود در اتمسفر (840 هزار مگاتن) و گیاهان (450 هزار الی 650 هزار مگاتن) است.
تخمین‌ها نشان می‌دهد در سه متر بالایی پوسته زمین مقدار بیشتری کربن یعنی 2 میلیون و 344 هزار مگاتن انباشته شده است.
خاک ارتباط مستقیمی با تغییر ترکیب اتمسفر، اقلیم و زمین دارد. ظرفیت بشر برای پیش‌بینی و اصلاح پیامدهای تغییر جهانی تا حدودی منوط به درک بهتر توزیع و کنترل کربن ارگانیک خاک است.
گزارش فائو می افزاید: بکارگیری طرح‌های موفق برای حفظ ذخایر کربن ارگانیک در خاک و جلوگیری از رها شدن آنها و نیز ترسیب بیشتر کربن در خاک، چالش ناشی از دی‌اکسیدکربن هواپیماها را حل خواهد کرد.
افزایش محتوای کربن خاک‌ها نه فقط از رهاسازی آن جلوگیری می‌کند، بلکه می‌تواند مقدار بیشتری از کربن اتمسفر را ذخیره کرده و به افزایش امنیت غذایی و تغذیه، کاهش فقر و مقاوم‌سازی در برابر رویدادهای ناگهانی و تغییرات اقلیمی یاری رساند.
سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) از سازمان‌های بین‌المللی است که در سال 1945 توسط 44 کشور عضو سازمان ملل متحد تاسیس شد.
این سازمان برای گسترش و نوسازی کشاورزی، جنگلداری، شیلات و تامین غذای مناسب برای همگان به کشورهای در حال توسعه کمک می‌کند.
هدف این سازمان، بالا بردن سطح زندگی و بهبود تغذیه مردم جهان، توزیع مناسب مواد غذایی در مناطق مختلف جهان و ایجاد امنیت غذایی است.
