رفع محدودیت‌های حرکتی پس از سکته با ایمپلنت گردن

به گزارش ایران اکونومیست  به نقل از ساینس دیلی، طناب عصبی واگ طولانی‌ترین عصب مغزی و دهمین زوج اعصاب مغزی از ۱۲ جفت عصب مغز است که در بلعیدن غذا، صحبت کردن، فعالیت‌های پاراسمپاتیک و هاضمه نقش دارد. این عصب مانند بیشتر اعصاب مغزی از ساقه مغز آغاز و به شاخه‌های متعددی تقسیم می‌شود که عصب‌دهی اغلب عضلات حلق و حنجره، مری، معده و پاراسمپاتیک قلب، ریه، کبد، طحال را بر عهده دارد.

در این پژوهش محققان دریافتند که تحریک رشته عصبی واگ بر اساس نظریه "شکل‌پذیری عصبی" در تشکیل اتصالات عصبی جدید در مغز جهت جبران مسیرهای آسیب‌دیده کاملا موثر است. در واقع شکل‌گیری اتصالات عصبی جدید ناشی از تحریک اعصاب در بازیابی کنترل عضلات پس از سکته حیاتی است که در طول این فرایند سلول‌های مغزی با به کارگیری بخش‌های سالم، کنترل اعصاب بر عضلات را سرعت می‌بخشند.

دکتر فرانک مک ایچرن، متخصص عصب درمانی و مدیر اجرایی شرکت مایکرو تراسندر عنوان کرد: با توجه به ماهیت رشته عصبی واگ در وضعیت هوشیاری بدن، فرایند تحریک و ارسال پالس‌های الکتریکی از طریق گردن به بازیابی توان حرکتی بیماران پس از سکته مغزی کمک شایانی می‌کند.

محققان به منظور افزایش هر چه بیشتر صحت نتایج مطالعه، بیماران را به صورت اتفاقی با متخصصان فیزیوتراپی معرفی کردند، به‌طوری‌که هیچ یک از فیزیوتراپیست‌ها در جریان تحریک عصبی واگ بیماران خود نبودند.

در هر جلسه فرایند بازیابی پس از سکته بین 300 تا 350 تحریک عصبی همزمان با فعالیت بدنی از طریق عصب واگ به گردن بیماران منتقل شد.

محققان پس از بررسی وضعیت بهبود حرکتی در بیماران معمولی و بیماران تحت درمان با شیوه جدید دریافتند که فرایند بازیابی حرکات بدن در 75 درصد بیماران پس از استفاده از روش تحریک عصب گردن با سرعت بیشتری انجام شده است.