تفاوت پرسپولیس با استقلال در مربیانشان بود که اولی بین المللی‌تر است و بازی‌های سطح بالای زیادی دیده و منصوریان که نتوانست برای صعود در آسیا نقشه درستی داشته باشد.
کد خبر: ۱۵۹۶۷۸
به گزارش ایران اکونومیست؛ پرسپولیس با برد مقابل لخویا قطر در لیگ قهرمانان آسیا به مرحله یک چهارم نهایی صعود کرد و استقلال مقابل العین امارات شکست سنگینی خورد. صرف نظر از اینکه العین یکی از پرقدرت ترین تیم های غرب آسیا بود و نمی توان این تیم را با لخویا روی کفته ترازو گذاشت اما یک نکته وجود داشت که پرسپولیس را پیروز کرد و استقلال را مغبون.
این نکته برمی گردد به نوع نگرش بازی توسط برانکو و منصوریان. سرمربی استقلال تیمش را مقابل العین برای دفاع مطلق و البته ضد حمله برنامه ریزی کرده بود که این کار وی دو ایراد بزرگ داشت. اول اینکه یک گل برتری اصلا برای دفاع و ضد حمله مطلق کافی به نظر نمی رسید و دوم اینکه برای ضد حمله هم استقلال از بازیکنان سرعتی خودش استفاده نکرده بود و اصالتا استقلال از نیمه زمین خودش هم نمی توانست عبور کند.
برانکو اما تیمش را با توازن بیشتری به میدان فرستاده بود و با استفاده از سرعت امیری و طارمی برنامه ریزی خوبی داشت و لخویا را به راحتی مات کرد. در واقع برانکو نقشه راه بهتری داشت. او حتی برای کنترل «یوسف العربی» مهاجم تعویضی لخویا هم برنامه داشت اما استقلال هیچ برنامه ای نداشت. نه برای کنترل «عمر عبدالرحمان»، نه برای کنترل دیگر بازیکنان حریف.
در واقع پرسپولیس با برنامه به میدان رفت و استقلال بدون برنامه. فرق برانکو و منصوریان را می توانید در همین بازی های بین المللی ببینید؛ آنجا که برانکو از تجربیاتش در جام جهانی، در قهرمانی در چین، نایب قهرمانی در عربستان و قهرمانی در کرواسی و سومی در جام ملت های آسیا استفاده کرد و بازی را برد.
