تبعات انتخابات فدراسیون بین المللی بر وزنه برداری ایران

به گزارش ایران اکونومیست؛ انتخابات فدراسیون بین المللی وزنه برداری روز گذشته در بانکوک پایتخت تایلند برگزار شد و تاماش آیان 78 ساله با کسب 86 رای یک بار دیگر سکاندار فدراسیون بین المللی وزنه برداری شد.
آیان مجارستانی از سال 2000 تاکنون به مدت تقریبا 17 سال این پست را تحت سیطره خود قرار داده و البته او از سال 1970 تا 1976 به عنوان نایب رئیس و از سال 1976 تا 2000 نیز دبیر کل فدراسیون بین المللی بود.
به غیر از آیان، یوسف المنا از قطر (رئیس کنفدراسیون وزنه برداری آسیا)، «ون گو آنگ ما» از چین، «علی مرادی» از ایران، «مونیکو پونتویلا» از فیلیپین، «آنتونیو اورسو» از ایتالیا (رئیس فدراسیون وزنه برداری قاره اروپا) و «نیکو ولاد» از رومانی هفت نامزد پست ریاست فدراسیون بین المللی وزنه برداری در این انتخابات بودند.
در حقیقت رقابت دیروز همه کرسی های انتخاباتی بین دو جبهه تاماش آیان و آنتونیو اروسو ایتالیایی (رئیس کنفدراسیون وزنه برداری اروپا) در سوی دیگر بود که آیان دوباره با کسب 86 رای به عنوان رئیس فدراسیون جهانی وزنه برداری بر کرسی ریاست تکیه زد.
در این انتخابات اورسو ایتالیایی با کسب 61 رای رقابت را به رقیب کهنه کار مجارستانی خود واگذار کرد.
در انتخابات دبیرکلی نیز «محمد جلود» از عراق یار غار آیان با کسب 88 رای به عنوان دبیرکل فدراسیون بین المللی وزنه برداری انتخاب شد.
در ادامه و برای پست نائب رئیسی اول نیز «اینتارات» از تایلند برای این کرسی مهم بین المللی انتخاب شد.
در انتخابات نواب رئیس فدراسیون بین المللی وزنه ‌بردری نیز 34 نفر کاندیدا شده بودند که در نهایت «نیکو ولاد» از رومانی (109 رای)، «خوزه کوئینونس» از پرو (99 رای)، «جاناتا توسوپکوف» از قزاقستان (85 رای)، «پترو کرول» از چک (81 رای) انتخاب شدند.
علی مرادی رئیس فدراسیون ایران نیز در بخش انتخابات نواب رئیس به رغم کسب 60 رای در جایگاه پنجم قرار گرفت.
نکته جالب در این انتخابات انصراف علی مرادی در انتخابات پست های دبیرکلی و نائب رئیسی اول بود. چرا که او با آنتونیو ارسویی ائتلاف کرده بود که از همان ابتدا مشخص بود قدرت لازم را برای مبارزه با تاماش آیان مجارستانی ندارد و بعد از آنکه ارسو نتوانست توفیقی در انتخابات ریاست این فدراسیون کسب کند، مرادی نیز مجبور به استعفا از انتخابات دبیر کلی و نائب رئیس اول شد.
به هر ترتیب انتخابات سال های گذشته این فدراسیون المپیکی نشان داده فردی که برای ریاست انتخاب می شود در انتخابات بعدی همه افراد مورد حمایت او نیز رای می آورند به این معنی که چینش هیات اجرایی، هیات رئیسه و کمیته های مختلف براساس انتخاب فرد منتخب یعنی تاماش آیان صورت می گیرد، همانطور که محمد جلود با حمایت او طی دو سال گذشته عهده دار دبیر کلی کنفدراسیون وزنه برداری آسیا شد و در انتخابات فدراسیون بین المللی نیز تنها در پست دبیر کلی نامزد شده بود که در همانجا با کسب بالاترین آرا دبیر کل فدراسیون بین المللی وزنه برداری شد.
اما نکته مهم برای ما برخورد و مواجهه آیان با فدراسیون وزنه برداری ایران و به خصوص علی مرادی چگونه خواهد بود؟
آیان در سال های گذشته نشان داده که علیرغم هوش، ذکاوت و کیاست، فردی کینه ای است و این موضوع شاید وزنه برداری ما را در سال های آینده و احتمالا در همین پیکارهای وزنه برداری قهرمانی سال 2017 جهان در آمریکا تحت تاثیر قرار دهد.
همانطور که همه می دانیم رئیس فدراسیون در سال های اخیر و یا در اواخر دوران مدیریتش به عنوان دبیر کلی کنفدراسیون وزنه برداری آسیا، رابطه خوبی با تاماش آیان نداشت و همین موضوع سبب شد که در انتخابات کنفدراسیون وزنه برداری آسیا سال 2014 در قطر، علی رغم حضور 12 ساله در این پست، نتواند موفقیتی کسب کند.
حال جای سئوال است که آیا بهتر نبود در این سال ها فدراسیون وزنه برداری ارتباط تنگاتنگی با شخص آیان که فردی تاثیرگذار در ورزش جهان است، برقرار می کرد تا به طور کامل مورد حمایت شخص وی قرار گیرند تا نیازی به انجام سفرهای پر هزینه به اقصی نقاط دنیا نباشد.
بی شک ایران یکی از قدرت های وزنه برداری جهان است و کشورهایی چون عراق، پرو، تایلند، رومانی، ایتالیا و سایر کشورها هیچگاه به گرد وزنه برداری ایران نیز نمی رسند، اما چرا در کسب کرسی های مهم بین المللی طی پنج دهه گذشته نتوانستیم توفیقی داشته باشیم؟
به نظر می رسد مسئولان فدراسیون باید راه و شیوه خود را در این خصوص تغییر داده و ضمن داشتن حمایت حداکثری در داخل کشور، مدیریت حاشیه ها و برقراری ارتباطات تنگاتنگ با فدراسیون بین المللی وزنه برداری و شخص «تاماش آیان» امیدوار باشند تا در سال های آینده با کنار زدن لابی های پرقدرت کشورهای عربی و جنوب شرق آسیا چون تایلند در راه کسب یکی از کرسی های مهم این فدراسیون مهم جهانی، موفق شوند.
نمونه خوب و بارز این موفقیت را در کشتی می توان مشاهد کرد که علی رغم سیطره چندین دهه ای روس ها، کشورهای تازه استقلال یافته از اتحاد جماهیر شوروی و برخی کشورهای اروپایی و آمریکایی اما رسول خادم و کشتی ایران به پدیده ای تاثیرگذار در کشتی جهان تبدیل شده است.
انتخابات کمیته های فنی، پزشکی و مربیان و سایر بخش های فدراسیون بین المللی وزنه برداری نیز بعد از ظهر امروز - سه شنبه - به وقت ایران برگزار می شود و به نظر می رسد که سید علیرضا قریشی، محسن بیرانوند و داود باقری براساس همان فرمول نداشتن حمایت رئیس فدراسیون بین المللی، توفیقی نداشته باشند.
از آخرین سالی که یک فرد ایرانی در فدراسیون بین المللی وزنه برداری دارای یک پست مهم بود حدود 49 سال می گذرد.
عبدالمجید بختیار با آغاز بازی های المپیک 1964 توکیو به مدت چهار سال نایب رئیس اول فدراسیون بین المللی بود.
البته حسین صادق در سال 1325 به عنوان نخستین رئیس فدراسیون وزنه برداری انتخاب و در سال 1330 به عضویت فدراسیون بین المللی درآمد تا با حضور در کمیته فرهنگی، نخستین کرسی بین المللی وزنه برداری کشورمان را به طی سال های 1956-1951 کسب کرده باشد.
پس از آن عبدالمجید بختیار نخستین رئیس فدراسیونی بود که به عنوان یکی از اعضای هیات رئیسه فدراسیون بین المللی انتخاب شد. او که در سال 1333 مسئولیت ریاست فدراسیون وزنه برداری را به عهده داشت در سال 1335 در کنگره المپیک 1956 ملبورن به عنوان یکی از نواب رئیس فدراسیون بین المللی انتخاب شد و تا سال 1960 میلادی (1339) در این سمت باقی ماند.
چهار سال بعد و همزمان با آغاز بازی های المپیک 1964 توکیو (مهر ماه 1343) بختیار در دومین دوره حضور خود به عنوان رئیس فدراسیون وزنه برداری به عنوان نایب رئیس اول فدراسیون بین المللی برگزیده شد و به مدت چهار سال این کرسی با ارزش را برای وزنه برداری ایران در اختیار گرفت.