عضو هیات رییسه کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: پخش ربنای محمدرضا شجریان خواسته اکثر مردم است و به مساله ای ملی و مردمی تبدیل شده که باید به آن توجه شود.
کد خبر: ۱۵۹۳۲۱
به گزارش ایران اکونومیست؛ سیده فاطمه ذوالقدر افزود: ربنای شجریان نباید به موضوعی حساس و تنش زا تبدیل شود چون نمی خواهیم در جامعه تنش و نارضایتی باشد. وی ادامه داد: در مسایلی که خواست مردم است نباید حساسیت ایجاد شود. اکنون خود استاد شجریان می گوید پخش «ربنا» اشکالی ندارد و ممانعتی ایجاد نکرده، مردم هم خواهان پخش آن هستند، مگر اینکه علما و فقها بگویند اشکال فقهی دارد که این یک مساله دیگری است. دبیر کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: در مورد مسایل فقهی و شرعی، فقها بهتر می دانند که در این زمینه چون سیاسی می شود، اشکال مذهبی پیدا می کند یا نه، و من در این زمینه نمی توانم صاحبنظر باشم. ذوالقدر ادامه داد: جدای از مسایل سیاسی که متعلق به یک برهه زمانی خاصی بود، خود آقای شجریان پس از آن مقطع خواسته بود که ربنا پخش نشود، اما اکنون وی می گوید پخش این دعا هیچ اشکالی ندارد.
یک منبع آگاه روز پنجشنبه گذشته از نامه ای خبر داد که «سیدرضا صالحی امیری» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برای رئیس سازمان صدا و سیما نوشته و در آن خواستار پخش «ربنای» استاد محمدرضا شجریان در ایام ماه مبارک رمضان شد. این نامه درحاشیه نشست چهارشنبه هفته گذشته اعضای کابینه «حسن روحانی» تسلیم «عبدالعلی علی عسکری» رئیس سازمان صدا و سیما شده است. در همین حال محمد جواد لاریجانی عضو شورای نظارت صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران روز گذشته(یکشنبه) در نامه ای به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در باره پخش ربنای محمدرضا شجریان پاسخ داد. در بخشی از این نامه آمده است: «در مورد نامه منتسب به جناب‌عالی خطاب به سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی دائر بر ضرورت پخش تلاوت منتخبی از آیات چند سوره از کلام‌الله مجید با صدای هنرمند معروف آقای شجریان ضروری دانستم که نکته مهمی را خدمت تان عرض کنم. از آنجا که موضوع دفاع از ایشان یک مناقشه سیاسی شده است، لذا در تلاوت مذکور توجه به آیت تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد و این امرخلاف موازین شرعی تلاوت است. لذا خواهشمند است که سایر قطعات آوازی آن هنرمند را مطرح فرمائید که اتفاقا دارای ساختار موسیقیایی مهمتری هم هستند. حتما می‌دانید که تحت‌الشعاع قرارگرفتن توجه به آیات « باهرات» نسبت به مقارنات آنقدرمهم بوده که برخی از فقه های بزرگ تلاوت ملحون را مورد شبهه قرار داده‌اند. البته این حساسیت در میان موسیقی‌دانان بزرگ و حرفه‌ای هم مطرح است و آنان غالبا ابا دارند که قطعات مهم ترکیبی آنان همراه با آواز پخش شود، زیرا معتقدند توجه به الحان و معانی (و گاه حرکات متناظر بدنی) توجه به رموز و ظرافت‌های نهفته در تناسب‌های ایقاعی را که جوهر اصلی هنر موسیقی است تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.»
