تولید محلول ضدعفونی کننده قوی با پایداری و عمر بالا

به گزارش ایران اکونومیست به نقل از دانشگاه صنعتی امیرکبیر؛ سعید جعفری، مجری طرح «بررسی روش های پایدارسازی نانوذرات نقره در محلول های کلوئیدی» در خصوص طرح خود گفت: خواص خارق العاده و منحصر به فرد نانوذرات نقره، کاربرد آن ها را بسیار گسترده کرده است که از آن میان می توان به محلول های کلوئیدی نانوذرات نقره به دلیل خاصیت آنتی باکتریال و ضدویروسی و ضدقارچی و کاربرد آنها در انواع زخم پوش ها و جراحات سوختگی و ضدعفونی کردن تجهیزات پزشکی اشاره کرد.

وی با بیان اینکه محدودیت اصلی این محلول ها، ناپایداری نانوذرات نقره برای مدت های طولانی و عمر قفسه کوتاه است، خاطر نشان کرد: از این رو، بررسی و معرفی روش نوینی برای سنتز محلول های کلوئیدی نانوذرات نقره با پایداری و عمرقفسه بالا هدف اصلی این پروژه بوده است.

وی افزود: در این پژوهش از اصول شیمی سبز و مواد زیست سازگاری همچون ژلاتین بهره گرفتیم که هیچ سمیت و خطری از فرآوری تا مصرف برای افراد یا محیط زیست ندارد.

جعفری با اشاره به روند اجرایی این پروژه عنوان کرد: در این پژوهش، محلول های کلوئیدی با پایداری بسیار بالا و عمر قفسه بیش از صد روز با موفقیت فرآوری شد و مورد آزمون های مشخصه یابی قرار گرفت.

وی ادامه داد:همچنین با کاهش ابعاد نانوذرات، از مقدار مصرفی نقره بسیار کاسته شد که علاوه بر افزایش خاصیت آنتی باکتریال به دلیل کاهش ابعاد، منجر به کاهش قیمت تمام شده آن نیز شد.

این محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه افزایش عمر قفسه محصولات ضدعفونی کننده بر پایه نقره، یک مزیت عالی برای صاحبان صنایع است، گفت: در روش بکارگرفته شده در این پژوهش نانوذرات نقره با ابعاد زیر ۵ نانومتر از یک روش مبتکرانه، ارزان و آسان تهیه شد که نسبت به روش های متداول برتری های زیادی دارد.

وی تاکید کرد: در ابتدا مطالعات گسترده ای در خصوص انواع پایداری و خصوصیات و سازوکار عمل پایدارسازهای نانوذرات نقره انجام گرفت؛ روش های مختلف سنتز نانوذرات نقره مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند و از آن میان روش نوظهور تالنز جهت ادامه کار پژوهش انتخاب شدند.

به گفته وی، ادغام روش «تالنز» با اصول شیمی سبز و بکارگیری مواد زیست سازگار، منجر به تهیه محلول کلوئیدی نانوذرات نقره با پایداری بالا شد.

جعفری بیان داشت: انتخاب مواد زیست سازگار چالش مهمی در این پژوهش بود چرا که ماده مورد استفاده علاوه بر عدم سمیت باید در احیا و پایداری نانوذرات نقره نیز فعالیت می کرد.

وی ادامه داد: همچنین، قیمت و در دسترس بودن این ماده، از دیگر عوامل مهم در انتخاب بود. که درنهایت با بررسی های گسترده، ژلاتین و مالتوز جهت پایدارسازی و احیا یون های نقره به نانوذرات نقره مورد استفاده قرار گرفتند.

به گفته  این محقق، نانوذرات نقره خواص منحصر به فردی از خود نشان می دهند؛ در این پژوهش، خواص آنتی باکتریال و ضد ویروسی و ضد قارچی مطرح بود که کارکرد آن را در حوزه های پزشکی و مهندسی پزشکی قرار می دهد.

وی اظهار داشت: همچنین خواص اپتیکی نانوذرات نقره، بکار گیری آنان را در حسگرهای نوری و مدارهای الکترونیکی چاپی میسر می سازد.

وی در خصوص آینده این پروژه گفت: در حال حاضر، ایده بکارگیری نانوذرات نقره در زخم پوش ها متداول و تجاری سازی شده است و این پژوهش در راستای بهبود و تسهیل این صنعت بوده است.

وی در ادامه افزود: اما بکارگیری نانوذرات نقره در تشخیص زودهنگام بیماری های ژنتیکی و بکارگیری آنها در حسگر های اپتیکی در دست بررسی است.

وی با اشاره به ویژگی های این پروژه خاطر نشان کرد: در این طرح، ضمن معرفی یک روش بسیار کارآمد و با بهره وری بالا و ارزان جهت فرآوری نانوذرات نقره، ذراتی با پایداری بالا تهیه شد؛ البته که از هیچ ماده پایدارساز یا احیا کننده سمی استفاده نشد و ذرات به دست آمده در ابعاد زیر ۵ نانومتر برای بیش از ۱۰۰ روز پایداری خود را حفظ کردند.

وی با بیان اینکه این پژوهش در مدت زمان ۱۴ ماهه به نتیجه رسید، گفت: روش تالنز یک روش متداول برای تهیه فیلم های نقره است اما بکارگیری این روش جهت فرآوری نانوذرات تازه و نوظهور است.

وی افزود: علیرغم بکارگیری این روش در مقالات خارجی، ادغام این روش با اصول شیمی سبز و بهینه سازی نسبت پایدارساز ها و احیاکننده ها در این پژوهش برتری نسبی به آنها دارد.
وی گفت: بهره وری بسیار بالا، زیست سازگاری عالی، ارزان و سریع و تکرار پذیری بالا از مزیت های اصلی این طرح هستند.

جعفری با اشاره به کاربردهای پروژه گفت: محلول های کلوئیدی نانوذرات نقره در زخم پوش ها، جراحات سوختگی و عفونی، ضدعفونی کردن تجهیزات پزشکی و پیشگیری از بیماری های  قارچی و ... کاربردهای متنوعی دارند.

 دکتر سهیلا سلحشور کردستانی استاد راهنمای این پروژه بوده و در دانشگاه امیرکبیر به نتیجه رسیده است. همچنین پیش بینی شده که مقاله ای از یافته ها و نتایج این پژوهش منتشر شود.