به گزارش ایران اکونومیست به نقل از نیواطلس، این تصاویر بوسیله فضاپیمای وویجر2 و تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است.
شفق‌ها در بسیاری از سیارات وجود دارند. در زمین هم افرادی که نزدیکی قطب زندگی می‌کنند و همچنین فضانوردانی که در ایستگاه فضایی و در حدود 400 کیلومتر از سطح زمین پرواز می‌کنند می‌توانند این شفق‌ها را ببینند.
شفق قطبی یکی از پدیده‌های جوی کره زمین است. شفق قطبی پدیده ظهور نورهای رنگین و متحرک در آسمان شب است و معمولاً در عرض‌های نزدیک به دو قطب زمین و براثر برخورد ذرات باردارِ بادِ خورشیدی و یونیزه شدن مولکول‌های موجود در بالاترین لایه جو زمین به وجود می‌آید.
شفق‌های قطبی نورهای زیبایی هستند که به طور طبیعی در آسمان دیده می‌شوند که معمولاً در شب و در عرض‌های جغرافیایی قطبی به چشم می‌خورند.
علاوه بر زمین، مریخ و مشتری نیز دارای این شفق‌های قطبی هستند.
این پدیده صرفا مختص سیارات نیست و در قمرهای سیارات نیز مشاهده شده است.
ناسا دلیل ضخامت بیشتر این شفق را شدت گرفتن عبور بادهای خورشیدی از جو اورانوس اعلام کرده است.
وجود شفق در اطراف اورانوس برای اولین بار در سال 2011 کشف شد اما در تازه‌ترین تصاویر ناسا از اورانوس این شفق‌ها (لکه سفیدرنگ روی سیاره) بسیار ضخیم‌تر و واضح‌تر از گذشته دیده می‌شوند .
به کمک این تصاویر منجمان به شواهد مستقیمی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد این شفق به جای اینکه در اطراف سیاره هفتم منظومه شمسی ثابت باشد، به همراه آن در حال چرخش به دور سیاره است.
انتهای پیام
