دروغ های خوب ، دروغی مصلحتی است و اگر به قصد منفعتی نیز دروغ گفته شود، آن دروغ هم مجاز بوده و از عنوان زشتی و بدی و گناه بودن خارج می شود؛ چرا که اگر با دروغی منفعتی بزرگ نصیب شخص یا جامعه شود، می توان دروغ گفت و از فواید و آثار آن بهره برد.دروغ در اسلام بلکه تمامى ادیان الهى حرام است، اما در مواردى که مصلحت دروغ گفتن بیشتر از مفسده آن باشد، دروغ حرام نیست، بلکه در برخى موارد واجب است. در این گونه موارد، دروغ، مصلحتآمیز نام گرفته است.
درباره دروغ مصلحت آمیز،حجت الاسلام محمدرضا درانی استاد حوزه و دانشگاه، در میزگرد دروغ می گوید:موارد بسیارى نیز وجود دارد که به عنوان دروغ مصلحتآمیز در بین مردم شناخته مىشود، اما در واقع چنین نیست، مثلاً کسى به خاطر مصلحت فردى خود و منافع شخصی وکارهای جزیی دروغ مىگوید. آن چه نزد عوام متداول است و آن را دروغ مصلحتى مى نامند که مصلحت شخصى خودشان است ، دروغ واقعى و حرام بوده و داراى آثار خود است و مصلحت اندیشى موجب عذر نخواهد بود.
وی می گوید: اصولی در مسائل اخلاقی وجود دارد که مثلا دروغ گفتن حرام است اما راست هم نباید گفت یا جز راست نباید گفت هر راست نشاید گفت.گاهی نباید راست گفت که به وقت ضرورت است چون در وقت ناچاری لاشه مردار را هم می توان خورد.دکتر محرم نیست اما در وقت ضرورت می توان مراجعه کرد.
این استاد حوزه علمیه می گوید:دروغ گفتن بد است اما راست گفتن هم لازم نیست و گاهی همین دروغ هم بد نیست این در این ما آمده چون دین ما دین بن بست نیست .بنابراین محدوده دروغ مصلحتی مشخص است و هرچیزی را نمی توان تعمیم داد.
وی می گوید:امام صادق (ع)هم فرمودند که انسان مصلح دروغگو نیست.سعدی هم می گوید که دروغی مصلحت آمیز بهتر از راستی فتنه انگیز است.یک جای دیگر که می توان دروغ گفت به اهل است.مثل همسر.حتی اگر احساس کراهت نسبت به همسرتا ن دارید به او دروغ بگویید این موضوع در قران هم آمده است و به همسرت این موضوع را نگو آیا این دروغ است؟یا اینکه حفظ خانواده است.
