پلاسکویی ها را در نور تهران تنها نگذاریم

به گزارش ایران اکونومیست؛ «یک ایران بود و یک پلاسکو؛ برای ما هیچ جا پلاسکو نمی شود اما باید قبول کنیم که دیروز پلاسکویی بودیم و امروز نوری».
اینها بخش هایی از صحبت ها و البته درد دل های «محمد حق بیان» یکی از کسبه پلاسکو است که بعد از آتش سوزی و فروریختن ساختمان پلاسکو، از خیابان جمهوری به تقاطع ولیعصر – طالقانی آمده و در مجتمع نور تهران مستقر شده است.
دستی بر صورت خود می کشد و بدون اینکه به من نگاه کند، می گوید: 46 سال در ساختمان پلاسکو صبح را به شب رساندیم، خاک کار را آنجا خوردیم و حالا که مویی سفید کردیم بعد از 44 روز آوارگی مجبور شده ایم در یک مغازه 14 متری عمده فروشی کنیم؛ اینجا من حتی جای مناسبی برای گذاشتن تلفن و گاوصندوق ندارم.
از اینکه خاطرات تلخ دو ماه اخیر را یک بار دیگر برای او زنده کردم عذاب وجدان می گیرم اما سعی می کنم او را به آینده و جبران آنچه رخ داده است امیدوار کنم؛ آقای حق بیان هم که گویی منتظر امیدوار شدن است، از جعبه شکلاتی که برای افتتاح مغازه جدیدش روی میز گذاشته است به من تعارف می کند و با استفاده از این عبارت که «دهانتان را شیرین کنید» فوری می گوید:‌ باید جلو ساختمان پلاسکو و جلو مجتمع نور یک پارچه بزرگ نصب کنند تا درباره استقرار ما اطلاع رسانی شود؛ بسیاری از مردم هنوز ساختمان نور را نمی شناسند، باید رسانه ها بویژه تلویزیون تبلیغ کند که ما به ساختمان نور آمده ایم تا بازار اینجا جان بگیرد.
چند روز پیش «مجتبی درودیان» رییس اتحادیه پیراهن‌دوزان و پیراهن‌فروشان تهران از آغاز عرضه تولیدات کسبه پلاسکو در مجتمع نور تهران خبر داد و گفت: از آنجا که تولیدی های این اصناف خارج از ساختمان پلاسکو بوده، در این مدت تولید همچنان ادامه داشته است و اکنون این واحدهای صنفی آماده عرضه تولیدات خود هستند.
وی با اشاره به اینکه 200 واحد آسیب دیده پلاسکو اکنون در مجتمع نور تهران مستقر شده اند، ادامه داد: روند استقرار بقیه واحدهای صنفی نیز ادامه دارد.
مشاهدات حاکی از این است که کسبه ساختمان پلاسکو به طور پراکنده در مجتمع نور مستقر شده اند؛ برخی با رنگ کردن دیوارها مشغول آماده کردن زیرساخت های راه اندازی واحد صنفی خود هستند و برخی نیز از این مرحله گذشته و در حال آماده سازی دکوراسیون.
البته برخی از کسبه نیز نسبت به مغازه ای که به آنها تحویل داده شده اعتراض دارند؛ جنس اعتراض آنها مربوط به موقعیت و متراژ واحدهاست؛ یکی از کسبه که برای سرکشی به مجتمع نور آمده و نسبت به واحد معرفی شده اعتراض دارد، می گوید: من در پلاسکو یک واحد 38 متری داشتم آن هم در طبقه اول و روبروی پله ها، اما اینجا یک مغازه 14 متری آن هم در یک نقطه کور به من معرفی کرده اند.
البته این ذهنیت را بسیاری از پلاسکویی ها دارند؛ آنها هیچ احساس تعلق خاطری به محل جدید ندارند و دلشان برای پلاسکو تنگ شده است.
ساختمان 15 طبقه پلاسکو در سال 1341 به عنوان نخستین ساختمان بلندمرتبه تهران در خیابان شاه آباد سابق (جمهوری کنونی) افتتاح شد. این ساختمان ساعت 8 صبح سی ام دی ماه دچار حریق شد و کل ساختمان باوجود سه ساعت و نیم تلاش آتش نشانان برای مهار آتش، به طور کامل فروریخت.
کسبه ای که به مجتمع نور نقل مکان کرده اند می گویند: بافت ساختمان پلاسکو برای عمده فروشی پوشاک مناسب بود اما متراژ واحدها در ساختمان جدید بسیار کوچک است و مسوولان این ساختمان، واحدهای خوب را به بهانه هایی مانند فروخته شدن آن واحد، به پلاسکویی ها نداده اند.
«امیر منتظر» یکی از دیگر اهالی پلاسکو که چراغ مغازه خود را این بار در مجتمع نور روشن کرده است، می گوید: در عمده فروشی به بازار شب عید نمی رسیم و آنچنان که بازار نشان می دهد، به نظر نمی رسد در تک فروشی هم بتوانیم فروش مناسبی داشته باشیم.
«محمد سمیعی » نیز همین حرف ها را می گوید ، اما با این همه تاکید می کند ناچاریم به اینجا بیاییم و کار دیگری نمی توانیم انجام دهیم.
وی همچنان که در حال پوشاندن لباس به مانکن ها است، می گوید: کار دکور مغازه دیروز تمام شد و امروز اجناس را در قفسه ها می چینیم؛ به هر حال راهی نداریم جز اینکه امیدوار باشیم.
در این شرایط باید توجه داشته باشیم که خرید ارزشمند همیشه انجام یک معامله پرمنفعت مالی نیست؛ گاهی خرید ارزشمند به دنبال توجه به ارزش های دیگر محقق می شود؛ ارزش هایی مانند حمایت از تولید داخلی و حمایت از پلاسکویی هایی که در آتش سوزی بهمن ماه آسیب دیدند.
بنابراین، کسبه پلاسکو را در مجتمع نور تهران تنها نگذاریم؛ خیابان ولیعصر، تقاطع طالقانی.