صرع، اختلالی است که یک درصد جوامع را درگیر خود کرده است؛ اختلالی که حالا با دارو و جراحی، کنترل و حتی درمان می‌شود و دیگر از پشت نقاب خرافه بیرون آمده است.
کد خبر: ۱۴۶۴۹۹
به گزارش ایران اکونومیست؛ صرع نوعی اختلال عملکرد در فیزیولوژی سلول‌های مغزی است که به صورت خود بخود دچار اختلال الکتریکال و بروز حملات تشنجی در بیمار می‌شود. این حمله در نهایت به صورت خود بخود فروکش می‌کند و برطرف می‌شود. تکرار این اتفاق، نام صرع را به خود می‌گیرد که در هر سنی نیز ممکن است رخ دهد. بیشترین عوامل ایجاد این اختلال اکتسابی است و موارد ارثی و ژنتیکی درصد کمی را شامل می‌شود.
به بهانه هفته بیماری صرع، با دکتر داریوش نسبی تهرانی، متخصص مغز و اعصاب و علوم رفتاری و همچنین رییس هیئت مدیره انجمن صرع ایران درباره صرع‌های مقاوم به درمان که هزینه بیشتری برای بیماران دارند و همچنین امکان درمان این اختلال، گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
دکتر داریوش نسبی تهرانی درباره علل ایجاد صرع مقاوم به درمان گفت: بعضی از انواع صرع، به درمان اولیه و داروهای مورد استفاده بیمار پاسخ نمی‌دهند که این موضوع باعث می‌شود فرد مجبور به دریافت دو یا چند دارو شود. افزایش تعداد داروهای دریافتی، بیماری را به سمت انواع مقاوم آن می‌برد ولی از نظر علمی صحیح نیست که نام مقاوم به درمان روی آنها بگذاریم، بلکه بهتر است به عنوان سخت درمان معرفی شوند؛ چون صرع مقاوم به درمان به مفهوم واقعی نداریم. هر نوع صرع نیز با برخی تکنیک‌ها و درمان‌ها بعد ازمدتی کنترل می شود و به سمت درمان می‌رود.
وی افزود: برخی از انواع صرع‌ها نیز به صورت کاذب و به دلیل درمان و تجویز نادرست دارو، رعایت نشدن اصول درمانی از سوی بیمار مانند قطع و وصل کردن دارو، مصرف نامنظم و همزمان داروها، رعایت نکردن بهداشت خورد و خوراک، خواب نامنظم و قرار گرفتن در شرایط استرس‌زا، مقاوم به درمان هستند. این عوامل می‌توانند به ظاهر زمینه‌ساز صرع مقاوم باشند، اما در صورت رعایت شدن، بیماری با داروی کمتری کنترل می‌شود.
به گفته رییس هیئت مدیره انجمن صرع، ابتلا به برخی بیماری‌های زمینه‌ای مانند بیماری‌های رشدی، ژنتیکی و آسیب‌های دوران جنینی و نوزادی و برخی بیماری‌ها نیز می‌توانند زمینه‌ساز ایجاد صرع مقاوم شوند.
نسبی تهرانی در ادامه تصریح کرد: دو سوم صرع‌ها به راحتی کنترل می‌شوند و تنها یک سوم آنها درمان سخت‌تری دارند. همچنین به دلیل اینکه معمولا بیماری‌های ژنتیکی و رشدی با صرع همراه می‌شوند، این بیماری در گروه کودکان و نوجوانان بیشتر دیده می‌شود.
این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه بعضی از انواع صرع، به تناسب بالا رفتن سن بهتر کنترل می‌شوند و میزان داروهای دریافتی نیز کاهش می‌یابد، افزود: بعضی از انواع این بیماری با دارو به صورت کامل کنترل نمی‌شوند و طبق تست‌های تشخیصی، پزشک متوجه می‌شود که نقطه خاصی از مغز مسئول این حملات است و برای آن به جراحی توصیه می‌کند. در این موارد با جراحی بخش عمده ای از حملات کاهش پیدا می‌کند یا میزان مصرف دارو کم می‌شود، اما هنوز می‌توان گفت که درمان دارویی بهترین و اولین درمان صرع است.
صرع درمان قطعی دارد
نسبی‌تهرانی با اشاره به اینکه انواعی از صرع به صورت قطعی درمان می‌شوند، گفت: من کاملا با این موضوع مخالف هستم که صرع درمان قطعی ندارد؛ چون انواعی از این بیماری در مسیر درمانی خود به مرحله کنترل می‌رسند و بعد از مدتی مصرف داروها به حداقل رسیده وگاهی قطع می‌شود. از طرف دیگر می‌توان گفت صرعی که با دارو کنترل می‌شود و فرد با مصرف یک یا دو قرص در روز، دیگر دچار تشنج نمی‌شود، به عنوان صرع درمان شده در نظر گرفته می‌شود.
وی ادامه داد: اختلال صرع بیش از 20 نوع دارد که از بسیار خفیف شروع و تا انواع شدید آن ادامه دارد. در برخی موارد بسیار خفیف، بیمار و اطرافیان متوجه وجود آن نمی شوند و ممکن است به صورت گفتن یک کلمه اشتباه یا فراموش کردن موضوعی برای یک لحظه بروز کند. تمام صرع‌ها ممکن است تابلوی مقاوم به درمان به خود گیرند و برای درمان آن مجبور شویم از داروهای بیشتری استفاده کنیم.
رییس هیئت مدیره انجمن صرع ایران، با تاکید بر اینکه مقاومت در درمان صرع، به عنوان یک نوع خاص از این اختلال طبقه بندی نمی‌شود، تصریح کرد: اگر جراحی صرع‌های مقاوم به درمان، از نوع پیشرفته آن انتخاب شود، هزینه آن بسیار بالا خواهد بود. در کشوری مانند آمریکا هزینه این جراحی معادل 200 هزار دلار است. به همین دلیل بهتر است با درمان‌های ارزان‌تری صرع را کنترل کنیم. در این مرحله نقش جامعه بسیار پررنگ‌تر می‌شود. اگر فضای جامعه و خانواده از استانداردهای لازم برخوردار باشد، این امکان وجود دارد که بیماری فرد به سمت مقاوم شدن نرود.
به گفته وی، اگر شرایط تغذیه، ثبات در شرایط بیمار، در دسترس بودن داروها و همچنین امکان تامین آنها، فرهنگ مصرف دارو و زندگی بدون اضطراب برای بیمار فراهم شود، میزان صرع‌های مقاوم به درمان تا میزان زیادی فروکش می‌کند و ازهزینه‌های سنگین درمان آن نیز جلوگیری می‌شود.
