به گزارش ایران اکونومیست؛ نتایج چند هفته اخیر بود که می رفت تاحدودی استقلال را به ساحل آرامش برساند که یک بحران دیگر در این باشگاه بوجود آمد و این بار موضوع به محرومیت آبی ها از نقل و انتقالات ختم شد. اتفاقی که دریای بحرانی و طوفان زده استقلال را پر تلاطم تر از قبل کرد.
اتفاقات اخیر در استقلال به خوبی و وضوح نشان از بضاعت اندک کادر مدیریتی این باشگاه داشت. منظور از کادر مدیریتی، مجموع هیات مدیره و مدیرعامل است. تیمی که هرگز در حد و اندازه باشگاه استقلال نبود و در این حد و اندازه عمل نکرد.
می‌توان ادعا کرد باشگاه استقلال بحرانی ترین دوران تاریخ خود را سپری می‌کند. اتفاقات عجیبی که از ابتدای فصل آغاز شد و هر کدام مثل یک سرعت گیر سر راه این تیم قرار گرفت و می‌توان آنها را فهرست وار مرور کرد.
اولین شوک را وزیر سابق ورزش و جوانان به آبی‌ها وارد کرد تا وقفه‌ای سنگین در نقل و انتقالات این باشگاه ایجاد شود. نقل و انتقالاتی که بدون در نظر گرفتن نظر سرمربی از سوی برخی از افراد غیر مسئول در باشگاه استقلال صورت گرفت. ثبت ارقام عجیب در قرارداد برخی از بازیکنان که بسیار جای سئوال داشت. در ادامه مسیر تغییر مدیرعامل و روی کار آمدن مدیری که مورد وثوق جامعه پیشکسوتان و هواداران این باشگاه نبود.
بالا گرفتن درگیری های داخلی که در دیدار حذفی استقلال مقابل نفت به اوج خود رسید و مشخص شد کاپیتان استقلال هم در خط کادر فنی حرکت نمی‌کرد. دسته بندی در بین بازیکنان و تقسیم شدن به گروه‌های مختلف و وارد شدن هجمه‌های سنگین از سوی هواداران بر کادر فنی و کادر مدیریتی (کم بضاعت)، از جمله معضلاتی است که سرمربی آبی ها با آن دست به گریبان بود.
شوک بعدی و بزرگتر و شاید بزرگ ترین شوک وارده به استقلال هم که محرومیت اعمال شده به این باشگاه از سوی فیفا بود در امور نقل و انتقالاتی بود. بعد از آن هم خبر پیشنهادات رنگارنگ رقبای استقلال بود به بازیکنان بلاتکلیف این تیم.
هر کدام از این اتفاقات به تنهایی می‌تواند یک مربی قدر و با تجربه را در هر تیمی از پا در بیاورد. تک تک این بحران‌ها برای بر هم زدن تمرکز هر مربی بزرگی کافی بود. جمع شدن همه این بحران‌ها در یک مدت کوتاه کمتر از یک فصل حتی می‌توانست منجر به قعرنشینی تیمی مثل استقلال در کوران رقابت‌های لیگ برتر باشد و اگر این تیم با تحمل همه این مشکلات همچنان در جمع چهار تیم برتر این مسابقات قرار دارد و یکی از بهترین خطوط حمله لیگ را نیز از آن خود کرده است، موفقیتی بس بزرگ برای کادر فنی و به خصوص منصوریان محسوب می‌شود.
به خصوص که آبی‌ها از کمتر بازیکن بزرگ و با تجربه‌ای در تیم شان بهره می‌برند و اسکلت اصلی این تیم را جوانان و بازیکنان زیر ۲۳ سال تشکیل می دهند.
منصفانه باید قضاوت کرد و گفت تا همین جای کار هم باید به منصوریانی که اولین سال حضورش در استقلال را تجربه می‌کند نمره قبولی داد که در بحرانی ترین استقلال تاریخ، این تیم را در کورس بالای جدول حفظ کرده است.
در این میان هواداران استقلال هم تیم شان را با پرسپولیس و سرمربی شان را با برانکو قیاس می کنند که این را می‌توان قیاس مع الفارغ دانست. چرا که اولا تجربه مربیگری برانکو چندین برابر منصوریان است و در ثانی مدیریت قوی در باشگاه پرسپولیس برای برانکو یک بستر سالم ایجاد کرده تا او بدون دغدغه تنها به امور فنی تیمش تمرکز کند. در حالی که منصوریان جوان به هیچ وجه چنین امکاناتی را در استقلال ندارد.
حالا استقلال و علیرضا منصوریان به حساس ترین گردنه این فصل رسیده اند. گردنه سختی که پس از بالاکشیدن از سربایی اتفاقات و نتایج لیگ، حالا باید از السد قطر عبور کنند. عبور از این گردنه شرایط را برای آبی ها بهتر از قبل خواهد کرد و این تیم می تواند در بهترین شرایط به مصاف پرسپولیس برود. باخت به السد و نرسیدن به لیگ قهرمانان آسیا اما اوضاع را دوباره بحرانی خواهد کرد.
