محمدعلی خسروی با این مقدمه در روزنامه «جمهوری اسلامی»
نوشت: بحثی که مطرح است تناقض و سردرگمی در اهداف و محتوای طرح است زیرا در
این طرح دو مناسبت ضد و نقیض به عنوان هدف تعطیلی مطرح شده است؛ هم عزای
شهادت امام یازدهم و هم شادی برای آغاز ولایت امام دوازدهم.
سخن اینجاست که:
اولا چگونه می‌توان در یک روز و در آن واحد هم غمگین بود و هم خوشحال؟ چنین پدیده‌ای نه در فرهنگ ما جایگاهی دارد و نه امکان‌پذیر است. چیزی که امکان‌پذیر نیست چرا تصویب می‌شود؟ شورای محترم نگهبان که در اشکال خود، بار مالی را که تعطیلی یک روز بر دوش دولت خواهد گذاشت دیدند و آن را به مجلس عودت دادند، چگونه عدم امکان اجرایی‌شدن این مصوبه را ندیدند؟ واقعا مردم ایران از جمله خود تصویب‌کنندگان چگونه می‌خواهند این قانون را اجرا کنند که در یک روز هم عزادار و گریان باشند و هم شادمان و مسرور؟
ثانیا شادی‌کردن وقتی معنا پیدا می‌کند که از ولایت ولی جائری نجات یافته و به جای او ولی عادلی حاکم شود. ما معتقدیم ائمه معصومین (علیهم‌السلام) همه در طول هم ولایت داشته و دارند و همه نور واحدند و در تولیتشان تفاوتی دیده نمی‌شود تا در اتمام تولیت یکی برای اینکه امام بعدی ولایت یافته، شادی کنیم.
ثالثا تاکید بزرگان ما بر تعطیلی آن روز به خاطر شهادت امام بزرگواری است که جهان در پناه فرزند برومند و زنده ایشان حضرت بقیه‌الله - عجل‌الله تعالی فرجه الشریف - به حیات معنوی ادامه داده و به حاکمیت اسلام بر کفر خواهد رسید. شیعه همواره در رحلت و شهادت همه ائمه معصومین (ع) بر اساس حدیث «یحزنون لحزننا» محزون و عزادار بوده و هیچگاه روز عاشورا به بهانه آغاز امامت امام سجاد یا روز 21 ماه مبارک رمضان به خاطر امامت امام مجتبی (ع) به شادی نپرداخته است. بلکه شادی‌ها به ایام ولادت آن بزرگواران اختصاص داشته است.
از جمله بزرگانی که اصرار بر تعطیلی هشتم ربیع داشتند حضرت آیت‌الله العظمی وحید خراسانی هستند اما باید دید تاکید ایشان برای چه امری بوده است. وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی در روز سی‌ام دی، دقیقا 10 روز قبل از تصویب طرح در مجلس، به همراه معاونان خود جهت دیدار با مراجع عظام تقلید به قم مشرف شدند. هر یک از مراجع عظام رهنمودی را در مورد مسائل فرهنگی متذکر شده بودند. آیت‌الله العظمی وحید خراسانی نیز در ملاقاتشان بر تعطیلی هشتم ربیع به عنوان روز عزا (دقت کنید! روز عزا، نه روز شادی) تاکید نموده و از آقای وزیر پرسیده بودند اگر شما بشنوید کسی برای درگذشت پدر یا یکی از عزیزان شما مجلس عزایی برپا کرده آیا محبت شما به او افزوده نمی‌شود؟ پس بیایید روز هشتم ربیع را که روز شهادت پدر حضرت ولی‌عصر (عج) است تعطیل اعلام کنید تا دل مهربان آن حضرت به شماها نزدیک‌تر و برکات عمرتان بیشتر شود. سپس ادامه داده بودند که من در گذشته به هر مسئولی پیشنهاد تعطیلی روز شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) را دادم توجه نکرد، جز آقای خاتمی که در زمان ریاستش اقدام کرد و آن روز را تعطیل کرد و شما دیدید خداوند در همین دنیا چه پاداش و عظمتی به او داد و چه توفیقاتی نصیبش کرده است.
به هر حال آنچه باید بر آن تاکید نمود شهادت امام یازدهم حضرت حسن عسکری (ع) و عزاداری در این روز است و افزودن هر عنوانی که موجب مسرت در آن روز شود نقض غرض خواهد بود و چه بسا دستاویزی برای لوث‌کردن عزاداری و سوء استفاده منحرفان شود.
البته نگارنده در پی بررسی ابعاد تعطیلی و آثار اقتصادی آن بر کسب و کار مردم و بار مالی دولتی آن نیست و باید اهل فن و متخصصین مربوطه نظر دهند. بلکه هدف این یادداشت بعد دیگری بود که شورای محترم نگهبان و مجلس شورای اسلامی می‌توانند با پیشنهاد اصلاح در متن آن حداقل، اجرای آن را عملی و معقول گردانند.
