دولت دهم کمر تولید را شکست

به گزارش ایران اکونومیست؛ 'علی حسین شانقی' روز سه شنبه افزود: از سال 1362 وارد تولید پوشاک تریکو در خیابان جمهوری اسلامی شدم.
« 25 سال در حرفه تریکوبافی بخشی از تولید پوشاک کشور را برعهده داشتم تا اینکه در سال 1389 با واردات بی رویه پوشاک چینی و ترکیه ای فرصت از تولید کننده ایرانی گرفته شد.»
وی افزود: بهترین دوران برای تولیدکنندگان،دوره اصلاحات بود به طوری که روزانه 40تا 50مشتری داشتیم و مسافرانی که از کشورهای آسیای میانه به ایران می آمدند حجم بالایی پوشاک ایرانی خریداری می کردند و به کشورهای خود می بردند.
شانقی گفت: در آن دوران به دلیل تقاضای بالا حتی شبها کار می کردیم. اما از سال 1389 بتدریج 70 درصد تولیدکنندگان پوشاک تعطیل شدند.
شانقی بیان داشت: کالای ایرانی به دلیل بالابودن هزینه تمام شده و قیمت نهایی قابل رقابت با پوشاک چینی و ترکیه ای نبود و به همین سبب تولیدی های پوشاک یکی یکی بسته شدند.
« علیرضا مردفرد» مدیر توسعه رسته پوشاک تهران در طرح تکاپو پیشتر درباره واردات پوشاک گفته بود: عمده پوشاک در ایران بصورت غیر رسمی و یا قاچاق وارد می شود.
شانقی در ادامه افزود: البته برخی از تولیدکنندگان شیوه کار خود را تغییر دادند و اجناس چینی را با زدن مارک ایرانی به بازار عرضه کردند و بعبارتی تبدیل به توزیع کننده کالاهای چینی با نشان ایرانی شدند.
وی این رویه را مذموم دانست و تاکید کرد: هیچگاه به عنوان یک ایرانی حاضر به انجام چنین کاری نبودم. کالای ایرانی باید بدست کارگر ایرانی ساخته شود.
این تولید کننده سابق پوشاک در ادامه افزود: در صورتی که سهولت در صادرات ایجاد می شد امثال من در کار خود باقی می ماندند.
شانقی که هم اکنون به عنوان راننده تاکسی امرار معاش می کند، گفت: در سال 1381 ماشین آلات بافت پوشاک را از آلمان به قیمت 65هزار یورو وارد کردم، اما در اواخر سال 1390 که ورشکست شدم به قیمت 270 میلیون ریال (27میلیون تومان) فروختم.
وی درباره هم صنفی های خود گفت: دیگر همکارانم هم به دلیل مشکلات تولید در حال بسته شدن و تعدیل نیرو هستند.
بر اساس گزارش ستاد مبارزه با قاچاق، میزان قاچاق پوشاک در ایران حدود 4 میلیارد دلار برآورد می شود، در حالی که بر اساس آمار گمرک تنها 4 میلیون دلار آمار واردات رسمی کشور است.
تعرفه واردات پوشاک 100 درصد است اما به دلیل اینکه در گروه 10 کالایی قرار گرفته است ، تعرفه آن دو برابر یعنی 200 درصد محاسبه می شود. تعرفه بالا یکی از دلایل و انگیزه های اصلی برای ورود غیرقانونی این محصول به داخل کشور است. در حالیکه به دلایل مختلف، صنعت نساجی ایران، ناتوان از تامین مواد اولیه مرغوب و باکیفیت است ، ورود مواد اولیه پوشاک نظیر پارچه و حتی رویه و آستر پارچه یکی از مهمترین اقلام وارداتی بصورت قاچاق به شمار می روند.
به گفته مردفرد مهمترین مبادی واردات رسمی پوشاک به کشور، کشورهای امارات متحده عربی، ایتالیا، هند، سوئیس و منطقه آزاد کیش هستند.
به گفته مدیر توسعه رسته پوشاک تهران ، ملاحظه روند واردات رسمی پوشاک به کشور نشان می دهد این روند در سال های 1386 تا 1391 ثابت بوده اما در سال های اخیر به دلیل بالارفتن قیمت ارز، کاهش قابل توجهی داشته است.
مرد فرد تاکید کرد، مطالعات میدانی نشان می دهد عمده پوشاک وارداتی بصورت رسمی از جمله پوشاک تخصصی نظیر پوشاک ورزش اسکی، کوهنوردی و یا لباس های کار ویژه و تخصصی است. باتوجه به مشخص نبودن قیمت این نوع پوشاک، واردات آن برای وارد کننده با وجود پرداخت حقوق و عوارض گمرکی بالا، صرفه اقتصادی دارد.
یکی از طرح هایی که وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی در حوزه اشتغال پیگیری می کند،توسعه اشتغال در بخش خدمات مولد است که پوشاک هم در این نوع مشاغل قرار می گیرد.
هم اکنون طرح های ارزشمندی برای تولید پوشاک در شهرهای مختلف کشور پیگیری می شود و یکی از اقدامات ارزشمند در این حوزه همکاری با برندهای مشهور ترکیه است .