شاید هیچ کسی فکر نمی کرد که روزی ساختمان پلاسکو که محل تجمع هزاران مشتری ریز و درشت لباس بود، در کمتر یک دقیقه آوار شود و نباشد، اما آسیب شناسی ما را به این سمت و سو می برد که به راستی به غیر از بافت فرسوده مسکونی، چند ساختمان تجاری که واحدهای صنفی مختلف در آن فعالیت می‌کنند، شبیه پلاسکو هستند و پتانسیل تکرار چنین اتفاقات تلخ و فجایعی را دارند؟
به عنوان مثال می توان به ساختمان آلومینیوم تهران اشاره کرد که در همان خیابان جمهوری و نرسیده به پلاسکو واقع شده است که حال و اوضاع خوشی ندارد و گویا تا حادثه تلخی به نام "پلاسکو" اتفاق نیفتد، زنگ‌های خطر به صدا در نمی آید و گوش کسی بدهکار نیست. البته گویا برخی ساکنان و مدیران این ساختمان به فکر پیشگیری افتاده اند. اتحادیه های زیر مجموعه که در این ساختمان فعالیت می‌کنند نیز اذعان دارند که "آلومینیوم" حال خوشی ندارد و زنگ خطر آن را اعلام کرده‌اند.
اما به گفته رئیس دولت یازدهم که صبح شنبه از آوار در هم پیچده پلاسکو بازدید و با مردم و زیان دیدگان این حادثه همدردی کرد، این حادثه درس بزرگی برای همه مسئولان در زمینه امن سازی زندگی مردم که جزو حقوق شهروندی است، بود که باید در این زمینه برنامه‌ریزی دقیق‌تری صورت گیرد و این حادثه بسیار تلخ، درسی برای آینده باشد تا دیگر شاهد تکرار چنین فجایعی نباشیم.
علیرضا دبیر - رییس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران - نیز معتقد است که در شهر تهران بالغ بر ۱۰۰۰ ساختمان شرایطی چون پلاسکو دارند. البته تعداد طبقات‌شان شاید به این اندازه نباشد اما شرایط ایمنی آنها شبیه این ساختمان است، لذا نیازمند اقدام جدی درخصوص این ساختمان‌ها هستیم و در این زمینه شهرداری باید با همکاری دستگاه قضایی از بروز چنین حوادثی پیشگیری کند.
و با این اوضاع باید دید که پلاسکو و شب سیاه آن، درس عبرتی برای همگان شده یا باز هم کسی برای ایمن سازی و پیشگیری از تکرار چنین خاطرات تلخی، جدیت به خرج نمی دهد و چند روز پیش رویش را به آینده نه چندان دوری که مشخص نیست کی باشد، ترجیح می دهد؟
