20 سورتی پرواز برای بارورسازی ابرها انجام شد

به گزارش ایران اکونومیست؛ «رحیم میدانی» امروز ضمن اشاره به مشکلات اعتباری طرح بارورسازی ابرها در کشور،گفت: امسال 90 میلیارد ریال اعتبار برای شرکت مجری طرح در نظر گرفته شد، اما تاکنون پولی به آنها پرداخت نشده است؛ اما پیگیر پرداخت اسناد خزانه اسلامی به آنها هستیم.
این کارشناس مسایل آب با اشاره به تعمیر اساسی هواپیماهای موجود برای بارورسازی ابرها، خاطرنشان کرد: وزارت نیرو در تلاش است عملیات بارورسازی ابرها را به صورت گسترده انجام دهد.
میدانی یادآور شد: رادارهای از کار افتاده موجود برای این کار نیز با تلاش متخصصان داخلی احیا شده و در راستای اهداف اقتصاد مقاومتی حتی فشنگ های مربوطه نیز در حال بومی سازی است.
وی تاکید کرد: اگر تاکنون توفیق قابل توجهی در امر بارورسازی ابرها حاصل نشده، ناشی از بی توجهی به این مهم نیست؛ بلکه به دلیل تخصیص پایین و نامطلوب اعتبارات است.
به گفته این مقام مسوول، استحصال آب از این طریق بین 150 تا 450 ریال در هر مترمکعب هزینه دارد؛ این در حالی است که تامین آب از طریق آب شیرین کن ها بین 30 تا 60 هزار ریال در هر مترمکعب هزینه بر است.
میدانی بطور نمونه با اشاره به مشکلات تامین آب شرب در شهرهای جنوبی استان فارس، گفت: وزارت نیرو به این نتیجه رسیده است که تامین آب از طریق آب شیرین کن ها در این مناطق توجیه اقتصادی دارد و فراخوان آن در اوایل سال آینده اعلام خواهد شد.
وی با اشاره به این که ساخت و بهره برداری از آب شیرین کن ها تابعی از تقاضا است، افزود: بطور نمونه قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء (ع) برای تولید همزمان آب و برق از طریق آب شیرین کن ها به ظرفیت یک میلیارد مترمکعب اعلام آمادگی کرده، اما پیش از هر چیز باید تقاضا برای آن وجود داشته باشد.
معاون وزیر نیرو گفت: اکنون شیرین سازی آب بیشتر در سواحل دریای عمان انجام می شود، زیرا شوری آب آن در مقایسه با خلیج فارس 10 هزار واحد کمتر بوده و گردش آب در آن نیز سریعتر از خلیج فارس انجام می شود.
پیشتر معاون مدیرکل دفتر برنامه ریزی کلان آب و آبفای وزارت نیرو اظهار کرده بود، کشورهای حاشیه خلیج فارس و دریای عمان تاکنون سهم بالایی از انتقال آب شیرین سازی شده این اکوسیستم های آبی را به خود اختصاص داده اند، اما سهم ایران فقط دو درصد است.
به گفته «هدایت فهمی»، این مهم جزو حقابه های کشور است که باید هر چه زودتر پیگیری شود، زیرا شاید در سال های آینده با سختگیرانه تر شدن قوانین و مقررات بین المللی نتوان این کار را انجام داد.