برجام نفت و افزایش خرید آسیایی‌ ها

به گزارش ایران اکونومیست؛ موفقیت حوزه انرژی بویژه صنعت نفت در این بین از آن جهت مورد تایید کارشناسان است که به خوبی توانسته از فضای رفع تحریم استفاده کرده و بدور از تصور مخالفان برجام به شرایط پیش از تحریم ها بازگردد.
27 دی ماه اولین سالگرد اجرای توافق جامع و نهایی هسته‌ای وین با عنوان شناخته شده و رسمی 'برنامه جامع اقدام مشترک' یا برجام است .
این توافق، در تاریخ 14 جولای 2015 ( 23 تیر 1394 ) میان ایران و کشورهای گروه 1+5 (آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، انگلیس و آلمان) در شهر وین صورت گرفت.
بخش انرژی ایران در این مدت به دلیل افزایش سریع تولید و صادرات نفت توانست به موفقیت های قابل توجهی دست یابد به گونه ای که صنعت نفت ایران توانست تولید خود را فقط ظرف چند ماه افزایش داده و حتی صادرات آن را در همین مدت به 2 برابر برساند.
افزایش تولید و صادرات نفت در شرایطی انجام شد که کشورهای نفتی منطقه بویژه عربستان و همپیمانانش علیه ایران موانع و چالش های زیادی ایجاد کردند. این کشورها پی درپی به ایران فشار می آوردند که برای حفظ قیمت نفت، نباید یکباره تولیدش را افزایش دهد. ایستادگی و مقاومت ایران بر موضع به حق خود برای بازگشت به بازار نفت، سبب شد همه نقشه های این کشورها عقیم بماند و ایران از این چالش پیروز بیرون بیاید.
لغو تحریم های ظالمانه علیه ایران همچنین این فرصت را ایجاد کرده تا کشورمان بتواند از فناوری های جدید دنیا استفاده کرده و سرمایه گذاری هایی را جذب کند.
برای این کار تدبیر لازم اندیشیده و مدل جدید قراردادهای نفتی تدوین شد این پیش بینی خردمندانه ای برای دوره پس از تحریم بود تا کشور آماده جذب سرمایه بویژه در میدان های مشترک باشد.
آمارها نشان می دهد که با گذشت یک سال از توافق هسته ای، جمهوری اسلامی ایران در چارچوب سیاست های مورد اشاره حتی موفق شده است بخصوص در بخش نفت توافقاتی را با شرکت های مختلف بزرگ نفتی دنیا از جمله در قاره کهن آسیا حاصل کند.
‌در این میان آمارهای وزارت تجارت ژاپن، اداره کل گمرک چین و گمرک کره جنوبی بخوبی این موضوع را تایید می کند و نشان می دهد واردات نفت این کشورها از ایران به علاوه هند به مرز 2 میلیون بشکه در روز در ماه های اخیر رسیده است.
از سوی دیگر هند واردات نفت از ایران را پس از برجام بین چهار تا پنج برابر کرده و واردات نفت ژاپن از ایران دو برابر شده است.
واردات نفت چین هم که برای مدتی در سال های قبل کاهش یافته بود بار دیگر از مرز 500 هزار بشکه گذشته و به حدود 600 تا 650 هزار بشکه در روز رسیده است.
از کره جنوبی هم خبرهای دریافتی حاکی است که واردات نفت این کشور از یکصد هزار بشکه در سال های قبل به بیش از 400 هزار بشکه رسیده است.
انتشار این آمار در حالی صورت می گیرد که شرکت های چینی، هندی، کره ای و ژاپنی قصد دارند بتدریج خرید نفت خود از ایران را از سقف کنون افزایش دهند.
ایران پس از برجام همچنین توانسته است با 29 شرکت اروپایی و آسیایی قراردادهای بزرگ در زمینه نفت و گاز امضا کند.
به غیر از شرکت های مشهوری چون «رویال شل»، «توتال» و «گازپروم» که ایران با آنها قرارداد بسته است، ‌پس از برجام توافقاتی هم بین ایران و آسیایی ها بدست آمده است.
از جمله می توان به امضای توافقات نفت و گاز با شرکت «میتسوبیشی ژاپن»، شرکت ملی نفت چین موسوم به «سی ان پی سی»، شرکت چینی «ساینوپک»، شرکت نفت ژاپن، «پتروناس» مالزی، شرکت گاز کره جنوبی و شرکت کره ای «پوسکو دائه وو» اشاره کرد.
گروه «ویکس» در یکی از گزارش های خود در باره برجام آورده است که این یکی از مهمترین توافقاتی است که میان چند کشور در جهان به امضا رسیده است و مزایای زیادی برای همه طرف ها داشته است.
این گروه می افزاید که در این ارتباط یکی از کشورهایی که بسیار برای رسیدن به این توافق تلاش کرده، چین بوده است و از نفوذ زیادی برای برخورداری از یک توافق مهم استفاده کرده است.
این گروه خاطر نشان می کند که چین یک اقتصاد بسیار بزرگ در دنیاست و طبیعتا می کوشد تا با هر کشوری در زمینه اقتصادی روابط خوبی داشته باشد و برجام به چین این امکان را داده است تا با لغو تحریم ها، ‌اقتصادهای دو کشور مکمل یکدیگر باشند و پکن از این توافق استقبال گرمی کرده است و نمی خواهد دیگران آن را زیر پا بگذارند.
ویکس تاکید می کند که چین برای حصول برجام تلاش کرده است و اجازه نخواهد داد به راحتی دیگران با پایبند نبودن به توافق سهم اقتصاد این کشور را نادیده بگیرند و بیهوده مانعی برای توسعه روابط اقتصادی ایران و چین شوند.
بنابر این آنچه از آمارها می توان استخراج کرد، افزایش درآمد نفتی و فروش نفت کشور در نتیجه برجام و با به ثمر رسیدن آن محقق شده است که این خود گویا تاثیرگذاری توافقات کشورهای 1 +5 با ایران است اما نباید فراموش کرد سال سخت اقتصاد تنها در سایه اقتصاد مقاومتی در تمام زمینه ها و کاهش اتکاء به درآمدهای نفتی محقق خواهد شد.