وزارت جهاد کشاورزی، اصلی‌ترین مشکلات اجرای طرح کاهش سن کشتار را تشریح کرد.
کد خبر: ۱۴۰۰۸۲
به گزارش ایران اکونومیست؛ معاون مدیرکل دفتر طیور وزارت جهاد کشاورزی امروز درباره اجرای طرح کاهش سن و وزن کشتار مرغ گفت: می‌توان مشکلات اصلی را که مانع اجرای طرح مذکور می‌شود، به سه بخش عمده تقسیم کرد.
امید امینی با اشاره به اینکه جلسات کارشناسی طرح از اسفندماه سال گذشته در گردهمایی معاونان امور دام آغاز شد، افزود: با بررسی‌های انجام شده قرار بود این طرح از ابتدای مردادماه به مرحله اجرا برسد که به علت آماده نبودن برخی استان‌ها اجرای آن به تعویق افتاد و در نهایت با اعلام آمادگی همه استان‌ها تاریخ یکم آذرماه سال جاری، به تصویب رسید.
وی نخستین مشکل را در مجهز نبودن کشتارگاه‌ها به سیستم سورتینگ دانست و عنوان کرد: برای اجرای کامل و نظارت و کنترل دقیق، احتیاج به سورتینگ است، اما متأسفانه هنوز تعدادی از کشتارگاه‌ها به این دستگاه مجهز نیستند.
به گفته امینی، البته این موضوع قابل حل بوده و برای کشتارگاه‌ها مهلتی در نظر گرفته شده تا نسبت به نصب سورتینگ اقدام کنند. همچنین می‌توانند از خط اعتباری مرکز توسعه مکانیزاسیون، تسهیلات دریافت کرده و ماشین‌آلات مورد نیاز را تهیه کنند.
دومین مشکلی که این مقام مسئول به آن اشاره کرد، بحث کشتارکن‌ها بود؛ زیرا حجم زیادی از مرغ‌ها توسط کشتارکن‌ها به کشتارگاه برده شده و با این حلقه از زنجیره تولید، به‌صورت کارمزدی همکاری می‌کنند. اینها همان کسانی هستند که مرغ زنده را از مرغدار خریده و بعد از کشتار، به بازار می‌فرستند؛ به عبارتی آنها نه تولیدکننده محسوب می‌شوند و نه مانند کشتارگاه، تشکلی دارند. در حقیقت، یکی از نقطه‌های پنهان و حلقه‌های مفقوده اجرای طرح، کشتارکن‌ها هستند.
وی در توضیح بیشتر پیرامون این مطلب اضافه کرد: وقتی کشتارکن‌ها از پرورش‌دهندگان، مرغ سنگین می‌خرند، سود بیشتری عایدشان می‌شود، زیرا مغازه‌دار این محصول را به صورت کیلویی خریده و به شکل دانه‌ای می‌فروشد؛ بنابراین هرچه تناژ بالاتر باشد، هم برای کشتارکن و هم برای مغازه‌دار از نظر اقتصادی بهتر است. این موضوع در بازار، مقاومت ایجاد کرده و به ناحق، اختلال در این امر، به گردن مصرف‌کننده می‌افتد و همه تصور می‌کنند که مشتری، طالب مرغ سنگین است. در حالی که باید این خلأ را در نحوه عملکرد کشتارکن‌ها جست‌وجو کرد. دلیل دیگر رغبت کشتارکن‌ها در خرید مرغ سنگین، تفاوت در افت کشتار مرغ سنگین نسبت به مرغ سبک است.
از نظر امینی، اگر مصرف‌کننده نسبت به سایز مرغ بی‌تفاوت نبوده و در این زمینه آگاه باشد، مطمئناً از مغازه‌دار، مرغ‌های سبک خواهد خواست و این موضوع در صورت فراگیری، به کشتارکن‌ها منتقل می‌شود. البته در این زمینه کارهای تبلیغاتی در مناطق مختلف کشور آغاز شده و امید می‌رود طی ماه‌های آتی به نقطه مطلوبی برسد.
وی درباره سومین مشکلی که در مقابل اجرای درست طرح، قد علم کرده است، بیان کرد: قیمت جوجه، عامل دیگری است که از طرف مرغدار مطرح می‌شود. به عبارتی، مرغدار تصور می‌کند با فروش مرغ سنگین‌تر، قیمت این نهاده را که حدوداً ۱۶ درصد هزینه تولید در شرایط فعلی را تشکیل می‌دهد، جبران می‌کند. در حالی که با کاهش ۵۰۰ گرم از وزن مرغ، طبق محاسبات انجام گرفته، بین سه تا چهار درصد به هزینه تمام‌شده مرغ افزوده می‌شود.
معاون مدیرکل دفتر طیور وزارت جهاد کشاورزی ادامه داد: این در حالی است که با کاهش طول مدت پرورش، طبق تحقیقات اثبات شده حداقل ۰,۲ بهبود ضریب تبدیل دان اتفاق می‌افتد؛ دانی که ۶۵ تا ۷۰ درصد قیمت تمام‌شده مرغ را به دوش می‌کشد؛ بنابراین این امر منجر به کاهش حدود هفت درصدی در هزینه‌های تولید هر کیلوگرم مرغ زنده خواهد شد. اگر این مقدار را با هزینه چهار درصدی اضافه شده از طریق قیمت جوجه مقایسه کنیم، خواهیم دید که نه‌تنها مرغدار ضرری نمی‌کند، بلکه سه تا چهار درصد هزینه‌هایش را کاهش می‌دهد.
امینی توضیح داد: این کاهش مصرف دان منجر به مصرف ۵۸۴ هزار تن دان کمتر در سال خواهد شد و با توجه به وارداتی بودن قسمت عمده دان مصرفی، حدود ۷۵۹ میلیارد تومان صرفه‌جویی سالانه برای کشور به همراه خواهد داشت.
کاهش دو تا سه درصد تلفات، افزایش تعداد جوجه‌ریزی‌ها در سال و کاهش هزینه‌های نگهداری از دیگر مزایایی است که وی درباره کاهش سن کشتار، به آن اشاره کرد. بر این اساس لزوم برگزاری دوره‌های آموزشی برای تولید‌کنندگان از اهمیت خاصی برخوردار است.
