دستیار کارلوس کی‌روش در تیم ملی فوتبال ایران با تاکید بر اینکه زندگی در ایران را دوست دارد اظهار کرد تحریم‌های بین المللی موجب شدند کیفیت کار در ایران پایین بیاید.
کد خبر: ۱۳۹۷۷۲
به گزارش ایران اکونومیست به نقل از اسپورتال پرتغال، اوسیانو داکروز که به عنوان دستیار کارلوس کی‌روش در تیم ملی فوتبال ایران فعالیت می‌کند، در حال حاضر در لیسبون به سر می‌برد و از تعطیلاتش استفاده می‌کند.
کاپیتان پیشین اسپورتینگ لیسبون و تیم ملی فوتبال پرتغال، با رسانه اسپورتال درباره موضوعات مختلفی صحبت کرده است که در زیر می خوانید:
ایران کشوری متفاوت با فوتبالی متفاوت است. به ما بگویید شرایط در آنجا چطور است؟
در حال حاضر شرایط خیلی خوب است. از نظر نتیجه، ما در گروه خودمان در صدر جدول قرار داریم. یک امتیاز بیشتر از کره جنوبی و دو امتیاز بیشتر از ازبکستان را کسب کردیم. در مسیر رسیدن به جام جهانی روسیه قرار داریم و ۱۰ بازی است که دروازه‌مان باز نشده است. این همان چیزی بود که می خواستیم و برای آن برنامه‌ریزی کرده بودیم.
چطور شد در تیم ملی فوتبال ایران حضور یافتید؟
قبل از جام جهانی برزیل، کارلوس کی‌روش به من گفت که آیا می‌توانم در تیم ملی فوتبال ایران به او کمک کنم؟ من هم به او پاسخ مثبت دادم. شرایط خیلی ساده بود. در اسپورتینگ سمتی نداشتم و به همین خاطر این پیشنهاد را قبول کردم. کی‌روش در ادامه از من خواست در راه صعود به جام جهانی روسیه نیز او را همراهی کنم. بار دیگر پاسخ من به آقای کی‌روش مثبت بود. از حضور در تیم ملی ایران رضایت دارم ولی کارهای زیادی باقی مانده است که باید آنها را انجام بدهیم.
آیا زندگی که در ایران دارید با زندگی در اروپا متفاوت است؟
فکر نمی‌کنم آن طوری باشد که مردم فکر می‌کنند. البته آن آزادی که در اروپا شاهد آن هستیم، در ایران وجود ندارد ولی صادقانه این را باید بگویم که نمی توانیم از شرایط موجود در ایران راضی نباشیم. مشکلی در ایران ندارم و دلیلی برای دوست نداشتن آن نیز ندارم. در واقع زندگی ام در ایران را دوست دارم.
هنوز می خواهید مدت زیادی را در ایران بمانید؟
قراردادم به همراه سایر اعضای کادر فنی تا جام جهانی روسیه معتبر است. به هر حال مهم‌ترین موضوع همین است و دلیلی ندارد که از اکنون، به بعد از جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه فکر کنیم.
برای ما درباره شرایط کاری در فوتبال ایران دارید بگویید.
شرایط بدی نیست اما عالی هم نیست. مشکلاتی وجود دارد اما فکر می‌کنم شرایط تیم ملی فوتبال ایران نسبت به سایر تیم‌های ملی وضعیت بسیار بهتری دارد.
چطور؟
نگاه کنید. مردم ممکن است چنین احساسی را نداشته باشند ولی پول در ایران کم است. نباید فراموش کرد تحریم های اقتصادی که برای ایران وضع شده است، در این رابطه تاثیر داشته است. همین باعث شده کیفیت کار در بسیاری از بخش‌ها پایین بیاید. تیم ملی فوتبال ایران فاقد زمین تمرین اختصاصی است. باید از یک مکان، به مکان دیگری برویم. چمن خوبی در اختیار تیم ملی قرار نگرفته است. اینها مشکلاتی است که نمی‌توان آنها را مرتفع کرد. مطمئن هستم تا زمانی که در ایران حضور داشته باشیم، شرایط به همین شکل باقی خواهد ماند.
شما گفتید ایران یکی از قوی‌ترین تیم‌های قاره است.
از نظر کیفیت تیمی بله ولی فاصله زیادی با کشورهای همچون چین و قطر داریم. حقیقت این است که از نظر استعداد فردی، فوتبال ایران از کیفیت بالایی برخوردار است ولی این کیفیت نیاز به پرورش و شکوفایی دارد. این مساله هم تنها می‌تواند با امکانات و سیستم‌های خوب برآورده شود.
آیا فکر می کنید تجربه‌ای که تاکنون به دست آوردید، به حرفه کاری‌تان کمک کرده است؟
بله. فکر می‌کنم کامل‌تر شدم. چه از لحاظ حرفه‌ای و چه از لحاظ فردی. در طول سال‌ها، تجربه مربیگری فرصت داشتم تا با مردم و شیوه‌های مختلف آشنا شوم. از زمانی که پرتغال را ترک کردم، به این شرایط رسیدم. تمام این لحظات و دقایق، به حرفه مربیگری من کمک کرده است. یادگیری، مساله‌ای روزانه برای من است و می‌خواهم از هر چیزی که در اختیارم قرار گرفته است، به بهترین نحوه ممکن استفاده کنم.
شما درباره کیفیت بازیکنان ایرانی صحبت کردید. آیا این کیفیت مشهود است؟
بازیکنان ایرانی مسئولیت پذیری زیادی در تیم ملی دارند. این مسئولیت پذیری و علاقه زیاد به تیم ملی‌شان را کاملا می بینم. آنها در هر بازی بیش از توان خودشان برای ایران کار می‌کنند. وقتی به تیم ملی دعوت می‌شوند، شاید هر بار دو برابر از خودشان مایه می‌گذارند و در تمام لحظات، غرور و افتخارشان را نشان می‌دهند. چنین شرایطی در جاهایی دیگر کمتر مشهود است.
زندگی‌تان در ایران چگونه است؟
به طور معمول یا در خانه هستم و یا مشغول به فعالیت و کار هستم. زمان زیادی برای کارهای دیگر ندارم. آب و هوا در ایران خیلی ضمخت است و ترافیک، تحمل کردنی نیست. درباره کشوری با ۹۰ میلیون جمعیت و شهری همچون تهران با بیش از ۱۵ میلیون جمعیت صحبت می‌کنیم. البته من همیشه تلاش می‌کنم از شرایط موجود لذت ببرم. ایران جاذبه‌های خوبی دارد و فرهنگی چندین هزار ساله را یدک می کشد. خیلی مهم است که به ایران بروید و شیراز یا تخت جمشید را نگاه کنید. البته ایران مکان‌های دیدنی بیشتری هم دارد. همیشه سعی کردم در مدت زمان کمی که برای استراحت در ایران دارم، بیشتر جاها را ببینم. هنوز خیلی خیلی جاها باقی مانده است که باید بروم و تماشا کنم.
همکاری‌تان با کارلوس کی‌روش چطور پیش می‌رود؟
کار با پروفسور کی‌روش آسان نیست. هیچ وقت هم آسان نیست چراکه او همیشه بیشترین کار مثبت را می‌خواهد و از ما می‌خواهد در تمام طول فعالیت کاریمان، با دقت باشیم. البته برای خیلی چیزها آزادی دارم و مسئول دو مربی ایرانی، یک فنلاندی و یک آرژانتینی هستم. آنها کارشان را خیلی خوب انجام می‌دهند و این باعث شده است کار با آنها خوب و لذت‌بخش پیش برود. از این شرایط راضی هستم.
با این حال، نارضایتی‌های زیادی نیز در این رابطه شنیدیم. شما و کادر مربیگری، تا آستانه خروج از تیم ملی فوتبال ایران نیز رفتید.
ما در برخی از زمینه‌ها حمایت می شویم ولی در واقع در یک شرایط سخت فعالیت می‌کنیم. در برخی بخش‌ها زیاد مورد حمایت قرار نمی‌گیریم. بیش از دو تا سه بار در آستانه فسخ پروژه کاریمان و ترک ایران بودیم. در این شرایط بغرنجی قرار داشتیم اما نتایجی که کسب کردیم، خوب بوده است. اگر ما حمایت کامل و جامعی را حس می کردیم، مطمئن هستم که ایران را سرآمد تمام کشورها در فوتبال آسیا می کردیم و همین طور جایگاه مناسبی در عرصه بین‌المللی برای تیم ملی فوتبال ایران فراهم می کردیم ولی بگذارید با داشته‌هایمان جلو برویم. صعود پیاپی به جام جهانی فوق‌العاده خواهد بود. نزدیک است به این هدف برسیم اما چند پله دیگر باقی مانده است.
آیا هنوز بازی‌های لیگ پرتغال را دنبال می‌کنید؟
تا جایی که می‌توانم بازی‌ها را پیگیری می‌کنم اما بعضا به خاطر مشغله کاری، نمی‌توانم آن طور که باید رقابت‌ها را تعقیب کنم.
آیا به دنبال مربیگری در پرتغال هستید؟
در حال حاضر هدف اصلی من، کمک به پروفسور کارلوس کی‌روش برای صعود به جام جهانی است که چهارمین صعود او به جام جهانی خواهد بود. خیلی روی این هدف متمرکز هستم.
دیر یا زود باید کارتان را به عنوان سرمربی شروع کنید. درست است؟
البته ممکن است این طور باشد اما اعتراف می‌کنم شانس کمی برای مربیگری در فوتبال پرتغال برای خودم می بینم. آنچه که الان می بینم، فقدان صبر در بین افراد برای مربیانی است که می‌خواهند در پرتغال کار کنند. تعداد مربیان اخراج شده در پرتغال خیلی زیاد است. خیلی اوقات هم دلیل این اخراج‌ها را متوجه نمی شوید. هر نتیجه‌ای که می‌گیرید، کل ساختار و برنامه‌های شما را زیر سوال می‌برد. نمی دانم در این دنیا چنین چیزی ممکن می‌شود. از اخراج پسیرو از براگا شگفت زده شدم. او را مربی خوبی می دانم ولی به خاطر یک شکست، او مجبور به ترک تیمش شد. او
