مراسم تشییع پیکر نیما طباطبایی، کارگردان و مستندساز جوان سینما برگزار شد.
کد خبر: ۱۳۸۱۴۵
به گزارش ایران اکونومیست؛ مراسم تشییع پیکر نیما طباطبایی، کارگردان و مستندساز جوان سینما برگزار شد.
پس از تلاوت قرآن، در ابتدای این مراسم، مصطفی احمدی، رئیس صنف دستیاران کارگردان خانه سینما اظهار داشت: روزی که مسئولیت صنفی به من واگذار شد، خودم را برای همه سختی‌ها آماده کرده بودم؛ ولی چنین کابوسی را در خواب هم نمی‌دیدم. امروز با مردی وداع می‌کنیم که همه از او خاطراتی دارند.
وی ادامه داد: او برای ماندن در حرفه سینما و ارتقا در آن خیلی تلاش کرد. ما از او یاد گرفتیم که تا آخرین لحظه از امیدها و آرزوهایمان دست بر نداریم و در اوج درد دم نزنیم.
احمدی کفت: رفتن نیما حزن بزرگی است. او برای رسیدن به جایگاه حرفه‌ای‌اش صبر کرد. ما شوخی های نیما را می شناسیم، اما این دیگر شوخی بدی بود.
در ادامه خسرو نقیبی فیلمنامه‌نویس و منتقد سینما به روی صحنه آمد و گفت: نیما خیلی خوشحال می‌شود بفهمد که این همه آدم برای بدرقه‌اش آمده‌اند. ما برای از دست دادن رفیق‌هایمان هنوز خیلی جوانیم.
وی ادامه داد: نیما خیلی زحمت کشید تا به این جایگاه برسد. نیما طباطبایی خیلی دوست داشت که در جایگاه حرفه‌ای سینما کار کند.
نقیبی گفت: نیما فیلم‌ها و سریال‌های روز را می‌دید و آن‌ها را تحلیل می‌کرد. دکوپاژ آن‌ها را می‌نوشت. «من ناصر حجاری هستم» ابتدای توانایی های او بود.
سپس مهدی کرم‌پور کارگردان سینما به روی صحنه آمد و گفت: نیما یک کودک بود ولی قلب بزرگی داشت. او هنوز برای رفتن بچه بود و من همواره شوق و حیرت او برای سینما را به یاد می‌آورم. رفتن نیما برایمان باور نکردنی است. دلم می خواهد بگویم نیما بلند شو، ما هنوز باورمان نشده است.
کامران ملکی مدیر امور اصناف خانه سینمای ایران در این مراسم گفت: طولانی ترین شب یلدا نیما امسال است. نیما نزد من یک فیلمنامه امانت دارد، او به فیلم «بند باز» امید زیادی داشت.
وی گفت: امیدوارم در آغوش پدرش شاهد رشد و ترقی فعالیت های فرهنگی باشد.
ملکی گفت: زندگی جریان دارد و سینما نیز جریان دارد. دیروز جعفر والی رفت و امروز جوانی نو آمده از سینما.
سپس رویا تیموریان به روی صحنه آمد و گفت: تراژدی را آدم های ضعیف نمی سازند، بلکه آدم‌های می سازند که برای زندگی مبارزه می‌کنند اما زورشان به آن نمی‌رسد.
وی ادامه داد: نیما طباطبایی، مهندس کشاورزی بود که عدس و لوبیا را از هم تشخیص نمی‌داد اما دایره المعارف سینما بود. نیما، تو خودت فیلم زندگی‌ات را نوشتی و کارگردانی کردی.
رویا تیموریان پیامی را هم که نیما برای او فرستاده بود، خواند.
وی گفت: نیما از تمام بچه های انجمن، دستیاران و همه کسانی که مثل برادر و رفیق همراهش بودند، تشکر می کند. از دخترهای نازنینم تشکر می کنم که پنج ماه آموزش مادری دیدند.
سپس فرشته طائر پور تهیه‌کننده سینما گفت: من نه هیچگاه توفیق همکاری با ایشان را داشتم و نه به ایشان نزدیک بودم، ولی ما امروز جوانی را تشییع می‌کنیم. ما امروز دل‌‌های سوخته مادران را تشییع می‌کنیم.
وی ادامه داد: ما روز به روز به نیما نزدیک می‌شویم و تمام این جمع روزی در دنیایی بهتر کنار هم خواهیم بود. رفتن نیما برای همه ما درس دارد. کاش مسئولان کاری کنند که جوانها زودتر به آرزوهایشان برسند. نیما نماد جوانی است و در یاد همه ما خواهد بود. خدا جوان های سینما را حفظ کند.
