دولت علوی ها در سوریه به ظاهر از درون و بیرون در حال فروپاشی است. به نظر می رسد که مخالفان بشار اسد موفقیت هایی در این خصوص را از آن خود کرده اند.سیاست باراک اوباما رئیس جمهوری امریکا در قبال سوریه در ماه های پیشین بر صبر و همراهی با مخالفان از پست صحنه استوار بوده است. استراتژی که ظاهرا این روزها طعم گس شکست را تجربه می کند. اگر در حال حاضر تنها پرونده روی میز رئیس جمهوری آمریکا عدم کناره گیری بشار اسد از قدرت بود شاید لزومی برای نگرانی وجود نداشت اما گاهی همزمانی تحولات در عالم سیاست کار دست رئیس جمهور می دهد. بحران در سوریه درست در روزهایی از مدار تحمل خارج می شود که فرصت باراک اوباما برای یافتن راهکاری جهت پایان دادن به بحران در پرونده هسته ای ایران هم رو به اتمام است. آخرین بارقه های امید در باراک اوباما این است که بتواند در معامله ای پرسود با روس ها هم پرونده هسته ای ایران را روی میز بگذارد و هم از داستان سوریه سخن بگوید.تهران و مسکو دو حامی پروپاقرص بشار اسد در سطح منطقه ای هستند.
نویسنده این مطلب برای واشنگتن پست ادعا می کند که ایران و روسیه به دلیل وخامت اوضاع در سوریه بیم از دست دادن تمامی مهره های خود را دارند و لذا این مساله دست امریکا را در معامله با تهران و مسکو بالا نگاه می دارد. شاید اوباما بتواند ایران را در برنامه هسته ایش تحت فشار قرار داده و وادار به مصالحه کند.
سفیر سابق فرانسه در واشنگتن در تازه ترین ادعاهای خود در خصوص ایران می گوید: ایران با وجود تحریم ها همچنان در مسیر دست یافتن به بمب هسته ای حرکت می کند. تحریم ها هیچ تاثیری بر سرعت حرکت ایران در این مسیر نداشته است. ما تنها چندماه با ایران هسته ای فاصله داریم!
این مقام فرانسوی که چندین ماه نیز مشاور نیکولا سارکوزی رئیس جمهوری پیشین فرانسه بود اعتقاد دارد که شش قدرت جهانی مذاکره کننده با ایران باید آخرین طرح خود را برای مصالحه با تهران ارائه دهند.در این فضا ایران باید با این طرح موافقت کند و در شرایطی که همچنان ساز مخالف را بنوازد تنها دو گزینه پیش روی غرب خواهد بود: پذیرش ایران هسته ای یا حمله به ایران .
درست در همین نقطه از بحث است که پای سوریه به میدان باز می شود.گزینه ای که حداقل ضررها را برای بحران های پیش روی امریکا در خاورمیانه خواهد داشت در تامین دو هدف باید خلاصه شود: حرکت سوریه در راستای سقوط به حمامی از خون باید متوقف شود و ایران هم باید در چهارچوب معاهده منع تکثیر تسلیحات هسته ای حرکت کند. این به معنای حمایت از بشار اسد یا نزدیکان به وی نیست.اما در ساختار قدرت فعلی هم هستند ژنرال ها و مقاماتی که می توانند در دولت انتقالی هم جایی را به خود اختصاص دهند. گفته می شود که امریکا در تماس های سری و پشت پرده خود برخی از آنها را شناسایی و با کمک فرانسه و روسیه ارتباط هایی هم با آنها گرفته است.
ائتلاف سوری که بتواند حمایت سیاسی و عملی خود از علوی ها و دیگر اقلیت های سوری را به نمایش گذاشته و البته بیانگر تغییر ساختار سیاسی در حاکمیت سوریه به نفه اهل تسنن باشد ، پتانسیل این را دارد که روسیه و ایران را به نوعی وارد بازی کرده و به آنها این نوید را بدهد که قرار نیست در سوریه پس از بشار تمام نفوذ خود را از دست یافته ببینند.
سفیر سابق فرانسه در آمریکا اعتقاد دارد که واشنگتن باید از رهبری ایران به عنوان فرد تصمیم گیرنده در پرونده هسته ای بخواهد که با غنی سازی 5 درصدی اورانیوم موافقت کرده و بخش اعظمی از اورانیوم های غنی سازی شده ذخیره را هم به خارج از کشور منتقل کند. در غیراینصورت امریکا می تواند با در دست داشتن همراهی متحدان بین المللی خود به فکر تخریب تاسیسات هسته ای ایران در سال 2013 باشد!
به نظر می رسد که اگر عزمی جدی برای پایان دادن به این دو پرونده وجود دارد باید هر دو را همزمان به پایان رساند. پیش از این گمان می کردم که مواضع اوباما در خصوص ایران دال بر فرصت دادن به دیپلماسی صحیح است اما اخیرا موضع گیری های شفاهی اوباما هم حاکی از تغییراتی در استراتژی وی است. اوباما اخیرا در سخنانی تاکید کرده بود که ایران هسته ای غیرقابل تحمل است و در شرایطی که ایران همچنان به استراتژی خود ادامه دهد راهکاری جز گزینه نظامی باقی نخواهد ماند. با توجه به انتخابات رژیم صهیونیستی در 22 ژانویه و احتمال پیروزی مجدد بنیامین نتانیاهو به نظر می رسد که دولت امریکا باید برای جلوگیری از تبعات سیاسی و اقتصادی حمله اسرائیل به ایران ، دست بجنباند.
لویت در بخش های دیگری از سخنان خود تاکید می کند که ایران و سوریه دو پرونده ای هستند که دولت فرانسه را بسیار نگران کرده اند: اوباما می تواند بر روی کمک های الیزه جهت حل این پرونده ها حساب باز کند اما بی شک به نقش رهبردی امریکا برای عبور از بحران نیاز است.
منبع: دیپلماسی ایرانی
