به گزارش خبرنگار ایران اکونومیست؛ به گفته کارشناسان، این نوع نگاه ناشی از نابرابری‌های جنسیتی و تبعیض میان زن و مرد بوده که در قالب اجتماعی خود را نشان داده است، بنا بر آنچه عنوان شد این نگاه از اعتماد به نفس زنان می کاهد، انرژی و شوق آنها برای شروع یک فعالیت مبتکرانه را می‌گیرد و در نهایت به باور و توانایی زنان خدشه وارد می‌کند.
بر این اساس مانع زنان برای شروع یک فعالیت کارآفرینانه که در آن نیازمند داشتن فاکتورهایی چون ریسک پذیر بودن، نوآوری و خلاقیت است، نه خلأ و ضعف فکری و علمی و نه منع قانون، بلکه ضعف اعتماد به نفس و باور به خویشتن است با استناد به گفته کارشناسان، جامعه به لحاظ قانونی فضا را برای ورود زنان باز کرده اما به لحاظ اجتماعی و فرهنگی هنوز این مسیر کاملا برای ورود آنها محیا نیست.
** آمارهای غیرشفاف از اشتغال و بیکاری زنان
یک کارشناس اجتماعی که خواستار حفظ نام خود بود در این زمینه به خبرنگار ایران اکونومیست عنوان کرد: متاسفانه ارتباط زنان با کانال‌های چندان قدرت قوی نبوده و آمار اشتغال و بیکاری زنان دقیق و روشن نیست.
وی با بیان اینکه نخستین برخوردی که با زنان در مواقع اختلاف پیش می آید، زیر سوال بردن حرمت و شأن اجتماعی است اظهار داشت: در کشور ما سهم زنان در اشتغال بر عکس سایر کشورهای دنیا ناچیز است، در حالی که یک سوم کسب و کارها در کشورهای اروپایی در دست زنان است، 87 درصد جمعیت زنان در کشور ما از نظر اقتصادی غیرفعال هستند و این در حالیست که اکثر جمعیت تحصیل کرده در کشور را زنان تشکیل می‌دهند.
این کارشناس اجتماعی تاکید کرد: بر این اساس لازم است به چند چالش اساسی در رابطه با حقوق زنان پاسخ بدهیم به عنوان مثال این که چه چیزی باعث شده سهم زنان از اشتغال کشور با مردان برابر نباشد و رفع این نابرابری نیاز به چه چیزی دارد؟ آیا باید قانون را دستکاری کرد یا به دنبال تغییر یک سری هنجارهای اجتماعی بود؟
** بالا رفتن سطح توقعات و انتظارات از زن
مریم احمدی از فعالان اقتصادی در اتاق بازرگانی همدان در این خصوص به ایران اکونومیست گفت: نوع نگاه به زن در جامعه تغییر کرده است، در حالی که هنوز برخی از نگاه‌های سنتی به زنان در جامعه وجود دارد، میزان انتظارات از زن انتظاراتی است که دنیای روز از زنان دارد.
وی افزود: ترکیبی از این انتظارات شرایط را برای زنان دشوار کرده است. زن در حالی که باید مسئولیت‌های اجتماعی خود را به نحو احسن انجام دهد، باید به گونه‌ای مطلوب از پس نیازهای اقتصادی خانواده و خود نیز برآید، اما این در حالیست که نگاه سنتی به زن باعث می‌شود مانند یک مرد در عرصه‌های اقتصادی و کارآفرینی موفق نباشد، مگر اینکه از ویژگی‌های منحصر به فردی برخوردار باشد یا برخی از موانع اجتماعی را دور بزند.
وی تصریح کرد: در عرصه‌های کارآفرینی به زنان فرصت‌های کمتری داده می‌شود، برای مثال شرایط ورود آنها به یک حرفه یا شغل مانند مردان نیست. برخی از مشاغل چهره‌ای مردانه دارد. حتی به فرض اینکه جامعه مجوز آنها را به زنان بدهد، خود زنان اعتماد به نفس لازم برای ورود به آنها را ندارند.
احمدی تاکید کرد: در حال حاضر باید دو اقدام مهم در رابطه با فعالیت‌های کارآفرینی زنان صورت بگیرد: یکی تبلیغات و قدرت رسانه‌ها باید برای زنان به ویژه زنان کارآفرین شأن اقتصادی قائل باشد و هویت اقتصادی آنها را در کنار هویت اجتماعی آنها حفظ کند و دومی موانع کارآفرینی زنان مورد بازنگری قرار گیرد و آمار و ارقام به طور مجزا برای ارزش قائل شدن برای استقلال اقتصادی زنان، اشتغال و بیکاری زنان را نشان بدهد.
این فعالا اقتصادی اظهار داشت: باید برای کاهش آسیب‌های اجتماعی به زنان فرصت‌های شغلی بیشتری اعطا شود و دست قانون برای رسیدگی به سوءاستفاده محیط کار و محیط اجتماع از زنان بازتر باشد بر این اساس باید مشکلات و مسائل زنان در قالب نهادهای کارآفرینی زنان به گوش مسئولان بالادستی رسیده و برای حل آن، قوانین بهتری تصویب شود.
بر اساس این گزارش برخی رفتارهای اجتماعی باعث شده زنان از ورود به بازار کار واهمه داشته باشند یا از شروع یک کار پرریسک تردید داشته باشند، از سوی دیگر اعتماد بخش‌های مختلف جامعه به زنان کمتر از مردان نشان داده می‌شود و به گفته برخی از کارآفرینان، حتی شبکه بانکی نیز در اعطای وام به یک کارآفرین زن یا مرد فرق می‌گذارد.
مشکل عمده زنان در حوزه کسب و کار مربوط به لابی‌گری و دسترسی به منابع مالی است و حتی دیده شده برخی از بانک‌ها برای وام دادن به زنان اعتماد نمی‌کنند و در برخی از موارد از زنان خواسته می‌شود که برای دریافت وام با همسر خود به بانک مراجعه کنند.
