به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ساینس الرت، محققان برای این منظور یکی از پروتئین های باکتری Rhodothermus marinus را جدا کرده و ژن های آن را به باکتری ای کولای منتقل کردند. سپس ژن های پروتئین را در بخشی از ژنوم باکتری ای کولای دستکاری کردند تا دچار جهش شود. در نهایت مولکولی به دست آمد که قابلیت برقراری پیوند بین سیلیکون و کربن را با کارآیی 15 برابر بهترین کاتالیزورهای ترکیبی شناخته شده، فراهم کرد.
سیلیکون یکی از فراوان ترین عناصر موجود در زمین است. با وجود این که پیش از این متخصصان، ترکیبات سیلیکون را به طور گسترده ایجاد کرده و در بسیاری از ابزارها و تجهیزات روزمره از تلویزیون و نیمه رساناها گرفته تا انواع رنگ به کار گرفته اند، تا کنون این ماده در ساختمان مواد طبیعی شناسایی نشده است.
پس از اکسیژن، سیلیکون دومین عنصر فراوان در پوسته زمین است. اما هیچ اثری از این ماده در ساختار بدن موجودات زنده وجود ندارد. علت این که سیلیکون در هیچ نوع از ترکیبات آلی موجود در سطح زمین وجود ندارد، همچنان به عنوان یک معمای قدیمی باقی مانده است. چراکه با توجه به شباهت بسیار ساختار اتمی سیلیکون و کربن، حداقل از لحاظ نظری، شکل گیری و گسترش حیات مبتنی بر سیلیکون به سادگی شکل گیری و گسترش حیات مبتنی بر کربن است که نمونه های بسیار متنوعی از آن در زمین وجود دارد.
یکی از مهم ترین قابلیت های مشترک کربن و سیلیکون، امکان برقراری پیوند همزمان با چهار اتم است. به عبارت دیگر این اتم ها قادرند زنجیره های طولانی از مولکول ها ایجاد کنند.
این زنجیره های مولکولی در واقع یکی از اساسی ترین اجزای مورد نیاز برای تشکیل حیات، یعنی پروتئین ها و DNA محسوب می شوند.
سلول های جدیدی که با استفاده از سیلیکون تولید شده اند، زمینه را برای درک بهتر امکان وجود حیات مبتنی بر سیلیکون در سایر نقاط جهان هستی، فراهم می کنند.
