مدیر امور اعضای کانون کارگزاران گفت: محرک اصلی بازار سرمایه در سال جاری ناشی از رشد کالاهای اساسی بوده است؛ زمستان سال گذشته را می توان اوج افت کالاهای کامودیتی محور (فلزات و مواد پایه) دانست.
کد خبر: ۱۳۴۵۱۴
به گزارش ایران اکونومیست به نقل از پایگاه اطلاع رسانی بازار سرمایه؛ بهنام بهزادفر افزود: شاخص بورس اوراق بهادار پس از مشخص شدن نتیجه انتخابات آمریکا و انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رییس جمهوری این کشور، همانند اکثر بورس های دنیا در ابتدا با یک ریزش روبرو شد و بلافاصله آن را جبران کرد.
بهزادفر با بیان این که از زمستان سال گذشته تاکنون فلزات اساسی، نفت و فرآورده های نفتی رشد قابل توجهی داشتند و این موضوع، موجب شد بازار سرمایه کشور رشد مناسبی را تجربه کند، ابراز داشت: به عنوان مثال قیمت سنگ آهن در زمستان سال گذشته رقمی معادل 35 دلار بود که اکنون با رشد 100 درصدی حدود 70 دلار شد و حتی رقم 80 دلار را نیز تجربه کرد.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: قیمت مس نیز در همین بازه با 25 درصد رشد از محدوده 4300 به محدوده 5400 دلار رسید، روی با 75 درصد رشد از محدوده 1450 به 2550 دلار افزایش یافت.
بهزادفر با بیان اینکه این رشد مختص فلزات اساسی نبوده و برای نفت و مشتقات نفتی نیز صادق بوده، گفت: در بازه زمانی کمتر از یک سال نفت با 70 درصد رشد از 28 دلار به 47 دلار رسید و البته رقم 54 دلار را نیز در روزهای گذشته تجربه کرد.
وی اضافه کرد: در چنین شرایطی شرکت های مرتبط گروه محصولات شیمیایی، نفتی، فلزی و معدنی رشد بسیار مناسبی را تجربه کردند. تاثیرات سودآوری هم در گزارش های سه ماهه و هم در گزارش های شش ماهه صنایع مرتبط بسیار محسوس بود، به عنوان مثال نماد فاسمین با دو بار تعدیل در گزارش سال جاری رقمی معادل 950 درصد تعدیل مثبت داده و نسبت به دی ماه سال گذشته نیز بازدهی معادل 150 درصد داشته است.
مدیر امور اعضای کانون کارگزاران با اشاره به اینکه اکنون مهم ترین عنصر تعیین کننده پیش روی بازار سرمایه، نشست آتی اوپک است که در پایان ماه جاری (30 نوامبر -10 آذر) برگزار می شود، افزود: در این نشست مشخص می شود آیا اعضاء این سازمان بر سر نحوه کاستن از عرضه نفت به توافق خواهند رسید یا خیر.
وی گفت: اگر توافقی حاصل نشود سال 2017، چهارمین سال پیاپی تداوم مازاد عرضه بر تقاضا خواهد بود. اگر چنین شود قیمت نفت به محدوده 40 دلار یا پایین تر کاهش پیدا خواهد کرد. چنین موضوعی می تواند به عنوان تهدید برای صنایع نفتی، پتروشیمی و پالایشگاهی تلقی شود و از آنجایی که بین قیمت نفت و سایر فلزات اساسی نیز ارتباط مستقیم وجود دارد این تهدید برای فلزات اساسی و حتی به صورت غیر مستقیم بر سایر صنایع کشور نیز وجود خواهد داشت.
