به گزارش ایران اکونومیست؛ تارنمای شبکه آی فیلم در ادامه نوشت: «اسماعیل حاتمی‌کیا اما نمیخواهد آقازاده سینما باشد. او اگر چه علاقه به هنر را از پدر به ارث برده اما مسیری متفاوت از ابراهیم حاتمی‌کیا را برای خود ترسیم کرده است. به قول خودش آدمی «تکنیکاله» است! دنیای او دنیای تکنولوژی و فنون مختلف است. فیلم ساختن مسئلهاش نیست و آن را به اهلش سپرده. اسماعیل به پشت صحنه بیشتر علاقه دارد. حالا اسم او نه با فیلم ساختن و نام بزرگ پدر که با تولید یک کار هنری جدید بر سر زبانها افتاده: «آرت بوک» (Artbook) مجموعهای که برای اولین بار در ایران تولید شده است. اسماعیل حاتمی‌کیا در گفت‌وگو با آی فیلم از تجربه جدیدش با ما سخن میگوید؛ تجربهای سخت اما ماندگار.
گزیده‌ای از این گفت‌وگو را در زیر می‌خوانیم:
- «آرت بوک» در تعریف لغوی به معنای «کتاب هنری» است و شاید واژه غریبی در فرهنگ ما باشد اما در حقیقت باید این گونه بگویم که آنچه در آرت بوک اهمیت دارد، مجموعهای از تصویر و گرافیک است.
- در سینمای ایران مجموعههای مختلفی داشتیم به نام «فیلم نگاره». در این مجموعهها، فیلمنامه کار به صورت کامل شرح و تصاویری از پشت صحنه فیلم گنجانده می‌شود. در «فیلم نگارهها» بار اصلی به عهده تکست یا همان نوشتار است اما «آرت بوک» پدیدهای کاملا متفاوت است که معمولا در مورد پروژههایی تهیه می‌شود که به اصطلاح سینماییها «بیگ پروداکشن» (پروژه سینمایی عظیم) هستند.
- وقتی شما آرت بوک را ورق میزنید، قرار است ساختار گرافیکی با شما صحبت کند نه متن کتاب. البته گاهی مثلا ۷۰ درصد آرت بوک تصویر و بقیه موارد از متن تشکل شده است؛ گاهی هم آرت بوک شامل پنجاه درصد تصاویر و پنجاه درصد متن اصلی کتاب است.
- روال صحیح این بود که در زمان اکران فیلم «بادیگارد» آرت بوک فیلم هم تهیه میشد.
- ایده این کتاب هنگام اکران «بادیگارد» به ذهنم رسید و به پدرم پیشنهاد کردم.
- «بادیگارد» به لحاظ پروداکشن در سینمای ایران مثالزدنی است و شامل جلوههای ویژه میدانی و بصری کاملی است. ما دوست داشتیم این اطلاعات را با علاقمندان سینما تقسیم کنیم.
- هدف من این بود که همه بخش‌های مهم فیلم مثل بدلکاری و ویژوال افکتها (جلوههای ویژه) در این کتاب مطرح شود و نمیخواستم صرفاً به نوشته و متن بسنده کنم. سخت بود که برای تمام لحظات فیلم بتوانیم تصاویر مرتبط پیدا کنیم. الان که فکر میکنم می‌بینم تصمیم سخت و کار دشواری بود.
- به لحاظ متن و گرافیک میتوان (با نمونه‌های جهانی) دست به مقایسه زد اما به هر حال صنعت چاپ در کشورهای دیگر بسیار پیشرفته است؛ در حالی که ما برای چاپ با مشکلات عدیدهای دست و پنجه نرم میکنیم.
- قبل از شروع پروژه، در شهر کتاب با نمونهای برخورد کردم. آرت بوکی که برای فیلم اودیسه ۲۰۰۰ که نزدیک به دو دهه قبل ساخته شده گردآوری شده بود. برای من بسیار جالب بود که چه تیم بزرگی برای این کار دور هم جمع شدند. حتی ناسا هم برای تهیه این کتاب همکاری کرد. در سینمای خودمان از این دست موارد نداریم. وقتی فیلمی اکران شد پروندهاش هم بسته می‌شود و تنها چیزی که باقی میماند، تعدادی عکس است.
- فیلمساز باید در مورد چیزی که به تصویر کشیده می‌شود دغدغه داشته باشد. تا دغدغه شکل نگیرد فیلمسازی مفهومی ندارد. تا زمانی که حرفی برای گفتن در سینما ندارم به فیلمسازی فکر نمیکنم اما شاید سالها بعد حرفهایی داشته باشم که بخواهم در سینما بیان کنم.
- هر کاری کنی باز بحث ربط دادن به خانواده مطرح است و من نمیتوانم نفی کنم اما من آدم تکنیکاله هستم. به امور فنی بسیار علاقمندم. البته علاقه به هنر را از پدر به ارث بردهام.
- ماندگاری در عالم هنر بسیار سخت است. دلیل سخت بودنش این است که اگر توانایی نداشته باشی، هر چه قدر هم حمایت شوی از جایی به بعد لو میروی.
- هنر باید در ذات تو باشد. من برای اثبات خودم تلاش میکنم، اما نام ابراهیم حاتمی‌کیا بزرگ است و برای این که از زیر سایه او خارج شوم باید مرارتهای زیادی را به جان بخرم.
- از فیلمهای پدرم «به رنگ ارغوان»، «آژانس شیشهای» و فیلم «چ» و در مورد سایر فیلمهای سینما به نظرم فیلم «محمد رسول‌الله» مجید مجیدی میتوانست مثل یک دایرالمعارف از آرت بوک قوی برخوردار باشد و چه حیف که ندارد.
