به گزارش ایران اکونومیست به نقل از دیلی‌میل، در این بررسی مشخص شد که حلقه‌های موجود در سطح ماه در واقع همان دهانه‌های برخوردی ناشی از سقوط دو سنگ فضایی در ماه هستند.
دانشمندان ناسا مدعی شدند که کیفیت و دقت اطلاعات دریافتی از فضاپیمای GRAIL در نوع خود بی‌نظیر است و تاکنون دو مقاله علمی با اطلاعات دریافتی از این فضاپیما منتشر شده است.
محققان معتقدند که منطقه موسوم به دریای خاوری، وسیع‌ترین بخش در ماه است که حاوی بهترین دهانه‌های برخوردی در سطح تنها قمر زمین است.
مشاهده منطقه دریای خاوری ماه تا چند سال قبل امکان‌پذیر نبود، چرا که این بخش از ماه همیشه از دید زمین پنهان باقی می‌ماند.
فضاپیمای Grail در سال 2011 میلادی به منظور کشف اطلاعات پنهان گرانشی ماه به فضا پرتاب شده است، اکنون اطلاعات ارسالی از این فضاپیما بیانگر مهمترین جزئیات پنهان در مورد جرم و توازن گرانشی در ماه است.
دانشمندان پس از بررسی آخرین اطلاعات تصویری و گرانشی از فضاپیمای گریل دریافتند که برخورد یک سنگ فضایی عظیم توانسته است دهانه بزرگی با عمق 180 کیلومتر را در ماه ایجاد کند. این برخورد عظیم باعث شده که توازن گرانشی ماه با مشکل مواجه شود.
