به گزارش ایران اکونومیست؛ تزریق گاز یکی از موثرترین روش‌های افزایش تولید و بازیافت نفت است که عمدتا با دو هدف عمدۀ حفظ فشار مخزن و کاهش روند افت فشار مخزن انجام می‌شود. ضمن اینکه در پایان پروژه‌های تزریق، درصد بسیار زیادی از گاز تزریق شده، قابل بازیافت است.
یکی از روش‌های تزریق گاز، ریزش ثقلی است که این روش شامل قرار دادن یک چاه تولیدی افقی در پایین لایۀ تولید بهره‌ده و تزریق گاز در بالای مخزن توسط چاه‌های عمودی موجود با هدف جابجایی و جاروب یکنواخت مخزن است.
در این روش، گازی که از چاه‌های عمودی تزریق شده به دلیل جدایش ثقلی در بالای لایۀ تولید جمع می‌شود. به عبارتی محفظه‌ای گازی در بالای لایۀ تولیدی تشکیل می‌شود که همزمان نفت را جابه‌جا و به سمت چاه تولیدی افقی تخلیه می‌کند. همچنین در این شیوه میان‌شکنی زودرس گاز در چاه تولیدی به تاخیر افتاده و محفظۀ گازی به صورت متعادل رشد خواهد کرد.
از این‌رو، در پروژۀ پژوهشی «بهینه‌سازی روش تزریق گاز با ریزش ثقلی» افزون بر شبیه‌سازی تعدادی از روش‌های ازدیاد برداشت از جمله تزریق آب و گاز، روش تزریق گاز همراه با ریزش ثقلی در حالت‌های چهار و پنج نقطه‌ای به طور تخصصی درباره مخزن بنگستان شبیه‌سازی و بررسی شده است.
نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که در میدان مورد مطالعه در سناریوی تزریق گاز حجم تزریق ٠,٥PV ٥٠٠MSCF/DAY درصد در حالت تولید با نسبت گاز به نفت زیاد، بیشترین بازدهی تولید (١٠.٨٦ درصد) و کمترین درصد اشباع نفت باقیمانده را دارد.
در سناریوی ترزیق گاز ازسوی چاه‌های تولید و تزریق عمود، افزایش نرخ تزریق در اثر ناهمگنی مخزن و ضخامت نسبتا کم ناحیۀ بهره‌ده منجر به رسیدن زودرس نقطۀ گسست گاز و افزایش سریع نسبت گاز به نفت در چاه تولیدی شده و بازده تولید نفت کاهش یافته است که با تنظیم نرخ‌های تزریق و تولید، بیشترین بازده در بازۀ شبیه‌سازی حدود ١٠,٨٦ درصد خواهد بود.
در سناریوی تزریق آب در میدان مورد مطالعه نیز مشخص شد در صورت تزریق دو هزار بشکه در روز آب (١,٥PV درصد) با در نظر گرفتن حد برش ٥٠ درصدی آب، با فرض احداث تسهیلات فرآورشی جدید، بیشترین ضریب بازیافت مخزن به میزان ١٢.٢ درصد خواهد بود.
