آتش نشان ها، فرشتگانی با بالهایی گشوده برای نجات مردمانشان

به گزارش خبرنگار ایران اکونومیست؛ درست ۴۰ سال پیش زمانی که دشمن بعثی به پالایشگاه آبادان حمله هوایی کرد، آتش نشانان منطقه و شهر های اطراف برای مهار آتش به پالایشگاه رفتند. در حین عملیات خاموش کردن آتش مجدداً هواپیماهای دشمن اقدام به بمباران پالایشگاه می کنند که منجر به شهادت تعداد زیادی از آتش نشانان می شود.
از آن روز تا امروز آتش نشانان زیادی جان خود را برای نجات دیگران در دست گرفتند و به آتش زدند تا در شهادت همچنان گشوده باشد. طرح تعیین روز آتش نشانی و ایمنی در سال 1379 توسط ستاد هماهنگی امور ایمنی و آتش نشانی کشور پیشنهاد و توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور تائید شد.
این روز با هدف ترویج ایمنی و پیشگیری از حوادث در سطح کشور هم چنین یادآوری حماسه آفرینی ها و از خود گذشتگی های آتش نشانان میهن اسلامی در عرصه دفاع مقدس نامگذاری شده است.
ایجاد زمینه های مناسب برای آموزش همگانی مردم در جهت پیشگیری از بروز حوادث مختلف و حفاظت از سرمایه های ملی نیز از دیگر اهداف نامگذاری این روز است.
هفتم مهر ماه به نام روز آتش نشانی و ایمنی نامگذاری شده تا در واقع این روز بهانه ای باشد برای گرامیداشت انسان هایی که از جان و آسایش خود در راه حفظ جان و آسایش ما می گذرند تا بتوانیم در امنیت زندگی کنیم.
این فرشتگان نجاتی که بدون هیچ ترس و واهمه ای به دل حادثه می روند تا جان انسانی را نجات دهند که متاسفانه در بعضی از موارد شاهد هستیم در مبادله جان با جان ناکام می مانند و به درجه رفیع شهادت نایل می شوند.
کسانی که شبانه روز در گرما و سرما مشغول خدمت هستند و ایمنی را مصونیت در برابر آسیب های ناشی از حوادث طبیعی و غیرطبیعی معنا کرده اند.
در کشور ما بیش از 160 سال از تأسیس اولین ایستگاه آتش نشانی در شهر تبریز به سال 1221 شمسی و نزدیک به ۸۰ سال از تأسیس آتش نشانی پایتخت می گذرد.
هفتم مهر ماه امسال بهانه ای است تا یادی از این جان برکفان همیشه آماده کنیم.
صدای آژیر که بلند می شود تفاوتی ندارد در حال غذا خوردن، ورزش کردن، استراحت یا حتی بازگشت از عملیات باشی صدای آژیر یعنی رفتن در کالبدی از تارو پود فرشتگانی که در زمین ماموریت اعزام به محل حادثه را دارند.
خدا می داند تا زمانی که به محل حادثه برسند در دلشان چه می گذرد و هزاران بار از خدای می خواهند که به موقع برسند. به محل حادثه که می رسند در آن شرایط هیچ چیز جز نجات جان هم وطن هایشان در ذهن ندارند و تمام تلاش خود را برای نجات جان آنها به کار می برند حتی اگر در سخت ترین شرایط باشند و نجات جان آنها به معنای گذشت از جان خودشان باشد.
تنها هدفشان نجات جان حادثه دیدست و فرقی نمی کند بخواهند از حریقی که لحظه به لحظه زبانه می کشد و شعله ور تر می شود نجاتش بدهند یا از عمق زمین و زیر خروارها آوار، او آماده است برای فداکاری و باتوسل به ائمه ی اطهار(ع) و ذکر یاحسین(ع) می رود در دل حادثه به امید این که هنوز زنده باشند و بتواند برق امید را در چشمان منتظر نجات یافتگان از دیدن زنده ماندن عزیزشان ببیند و نفسی راحت بکشد که شرمنده مردم سرزمینش نشده است.
وقتی عملیات با موفقیت به پایان می رسد از خدای خود شاکر می شود که وسیله ای برای نجات جان بندگانش شده و درست آن لحظه است که تمام خستگی ها و سختی ها را فراموش می کند و لبخندی از رضایت برلبانش نقش می بندد.
آن لحظه به اینکه یک آتش نشان است افتخار می کند و با اینکه هنوزم که هنوز پایین ترین حقوق را دارد و شغلش جزء مشاغل سخت به حساب نمی آید!
بعد از پایان شیفت کاریش که به آغوش خانواده برای فراغت از غم و خستگی های دیده و لمس شده اش که پناه می برد باچشمان همیشه هراسانی رو به رو می شود که نگران ندیدنش هستند اما او باید لبخند بزند و تمام اتفاقات و حادثه ها را فراموش کند و به زبان نیاورد که چه روز پر حادثه ای داشته تا دل عزیزانش را دلواپس تر از قبل نکند.
او هرگز نمی تواند به آنان اطمینان دهد که همیشه سالم از عملیات باز می گردد و از همان روزهای اول می دانست که بها و مزایای دریافتی این شغل یعنی بازی با مرگ و زندگی اما یک حسی این ایمان و اطمینان را به او می دهد که شک نداشته باشد راه و مسیرش درست است و خدمت در این حرفه سعادتی است از جانب پروردگارش تا تاجی جان بندگانش باشد.
اگر هم قرار باشد اتفاقی برایش رخ دهد باور دارد که هم نشینی با سالار شهیدان اباعبدالله الحسین(ع) نصیبس خواهد شد پس برای همیشه ترس را از دل بیرون کرده و با ایمان وصف ناشدنی راهت را ادامه بده که دستان نجات دهنده تو دقیقا حکم بالهای پرواز به زندگی دوباره را برای مجروحان و حادثه دیدگان دارد.
گاه مجبوری غم از دست دادن همکارانت را ببینی که می تواند هم درجه ات باشد یا فرمانده ات و یا حتی رئیس ایستگاه. فرقی نمی کند، همه آماده اند، آماده برای فداکاری، برای اینکه رضایت الهی راجلب کنند حتی باگذشتن از جانشان و مبادله زندگی با مرگ، آنها پیروزند زیرا در آتش شعله ور عشق خدمت به هم نوعانشان شعله گرفته اند.

گزارش از شکوفه رنجبر