۱۵ شهريور ۱۳۹۵ - ۱۳:۲۱
نوا واژه ای سه حرفی ساخته تفکر انسان
انسانی که از بدو آفرینش علم را به چالش کشید علمی که امروز بدان مفتخر است و خود را در جایگاه مخلوق صنعت و مکانیزم امروزی ستایش می کند، اما مستندات پیدایش علم موسیقی کذبی است که انسان امروزی خود ا خالق آن می داند. در واقع روح و جسم انسان تسخیر شده اصوات منظم و غیر منظم است.
ما خالق تنظیم شده نوا نیستیم، بلکه این از بدو آفرینش درون نطفه ما قرار داده شده است.
آفرینشی که در تمام مقدسات آیین و مذهب، خلق موجودات زمینی و نابودی آن را با نوایی دلنشین بشارت داده است.
تبتی ها معتقد هستند که انسان با صدای کاسه زنگ دار بوجود آمده و با آن هم از دنیا می رود و روز رستاخیز زنگ کشیده شدن آن انرژی بزرگی را بوجود می آورد که همه مردگان را به جمع و حضور می خواند.
در دین مبین اسلام هم صوراسرافیل مردگان را زنده و آماده حسابرسی در حضور معبود بزرگ می کند.
حال این موجود زمینی به وسیله این ابزار الهی می تواند رنگی از اصوات مختلف به وجد آورد که عامل تحریک بنیادی ترین سلول های بدن ما باشد.
در کشور عزیز ما جایگاه تعریف نشده موسیقی در زندگی روزمره باعث سردرگمی و نداشتن درکی درست از این علم آن را به بیراهه ای از تاریکی کشانده بطوریکه همه ما میان انتخاب صحیح و ورود به لهجه های مختلف اصوات دچار سردرگمی های تلخی شده ایم .
با دید باز تر می توان فرهنگ های مختلف را از روی رنگ آمیزی اصوات درک کرد و شکل جغرافیایی هر تمدن و قوم را شناخت.
فارغ از بحث جغرافیایی و رسم و رسوم اقوام مختلف کره زمین شکل نوای مجلسی و قومی نشانگر تمامی آداب و رسوم و حتی عمیق تر طبیعت درونی و بیرونی آن است.
به طور مثال نوای دلنشین نی هر جا به گوش رسد ناخود آگاه ذهن انسان را به طبیعت بکر و زندگی عشایری می کشاند. لهجه کمانچه مارا در اعماق سنن و جغرافیای ایل بختیاری قرار می دهد.
اینک وزرای این امر باید خود را در قبال به تباهی رفتن و قرار گرفتن موسیقی کشورمان در پایین ترین نقطه تاریخ مسئول بدانند.در واقع عامل بیشترین تخریب در این عرصه متوجه ایشان و حتی در درجه پایین تر جامعه هنری است.
اینکه امروز موسیقی سنتی ما با گذشت این همه سال و با وجود پیشرفت تکنولوژی هنوز در قهقرای سال های دور باقی مانده و حتی اساتید بزرگ این امر حاضر به کار کردن و تبادل نظر در کنار هم نیستند نشانگر واقعیتی تلخ از روزگار هنری ایران امروز است.
آیا زمان آن نرسیده که به باور درستی از خود برسیم و توانایی خود را به رخ جهانیان بکشیم؟
مگر نه آن است که هنر نزد ایرانیان است و بس؛ ولی چه بر سر این هنر و ایرانی آمده است؟
از نظر بنده وقتی انسان کودک در خلعی از دانش وارد دوران نوجوانی و جوانی شود بروز ناگهانی آن جز افکار سیاه و از هم گسیخته نتیجه دیگری نخواهد داشت.
در پایان امید می رود تلخی سخنان تلنگری به جامعه هنری در راستای پیشرفت روز افزون و اقتدار کشورمان باشد.
بشنو از نی ...
وقت از نی کر شدن، وقت عریان تر شدن
گم شدن، پیداشدن، وقف یکدیگر شدن...
بشنو از بالای نی
کیان سلطانی کارشناس موسیقی
گزارش خطا
آخرین اخبار