نکونام در جست و جوی محبوبیت گمشده

 این روزها رسانه‌ها پر شده است از مصاحبه‌های کارشناسان و بازیکنان سابق تیم ملی علیه جواد نکونام. همه از حرکت نکونام در کنار زمین و درگیری با قطری‌ها که در نهایت منجر به اخراج این مربی شد انتقاد می‌کنند. این انتقادات اگرچه کاملا به‌جا و منطقی است اما به نظر می‌رسد که مصاحبه‌های تند و تیز علیه دستیار کی‌روش بیشتر از این که به اتفاقات بازی ایران و قطر ارتباط داشته باشد به شخصی که روی نیمکت تیم ملی نشسته ارتباط دارد. می‌توان حدس زد که اگر به جای نکونام، علی کریمی یا چهره محبوب دیگری روی نیمکت تیم ملی نشسته بود و این اتفاقات رقم می‌خورد شاید همه چیز شکل دیگری به خود می‌گرفت و جهت‌گیری‌ها هم تغییر می‌کرد. در آن شرایط شاید بحث میهن‌پرستی و غیرت پیش می‌آمد و کمتر کسی از این حاشیه‌ها انتقاد می‌کرد. حتی در صورت انتقاد هم میزان و نگرش‌ها به این مساله تفاوت داشت.

جواد نکونام یکی از بزرگترین بازیکنان ایران است. این را نمی‌شود کتمان کرد. سال‌ها حضور در تیم ملی و بازی کردن در سطح اول فوتبال اروپا او را به بازیکنی قابل اتکا در فوتبال ایران تبدیل کرده است اما هیچ‌گاه نتوانسته در رده محبوب‌ترین‌ها جای بگیرد. محبوبیت، فاکتوری است که همیشه جواد نکونام به دنبال کسب آن بوده. حالا هم در کسوت جدید به دنبال این است تا  بتواند به محبوبیتی که در  زمان بازیگری به آن دست پیدا نکرده برسد. شاید به همین دلیل است که او در اولین بازی که به عنوان مربی روی نیمکت نشست کمی احساساتی بود و واکنش‌های احساسی زیادی داشت که قبلا از او ندیده بودیم. جواد نکونام به عنوان کاپیتان تیم ملی هیچ‌گاه نقش اساسی در درگیری‌ها نداشت و کمتر پیش‌ می‌آمد که نقش اول دعوا باشد. اما اولین حضور در لباس مربیگری و ثابت کردن این که او برخلاف نظر بقیه قرار نیست فقط یک دستیار تزئینی روی نیمکت تیم ملی باشد باعث شد تا  از ابتدای بازی در کنار زمین حضور فعال داشته باشد. او تلاش می‌کرد تا جایی که می‌تواند در صحبت‌کردن با بازیکنان و انتقال دستورات فنی به زمین حسابی نقش خود را پررنگ نشان بدهد. در نهایت این نقش پررنگ در درگیری‌ها هم کار دستش داد و با کارت قرمز داور مواجه شد.

مطمئنا نکونام که بدون مدرک و تجربه مربیگری به تیم ملی اضافه شده نمی‌تواند از نظر فنی به کی‌روش کمک کند و فقط می‌تواند با یادگیری در کلاس درس یکی از مربیان بین‌المللی برای آینده خود نقشه بکشد. البته او باید حواسش را جمع کند که قرار است از تجربیات فنی علمی کی‌روش استفاده کند نه تجربیات فنی فیزیکی. ضمن این که کی‌روش در سال‌های حضور در ایران بارها و بارها با داوران و کادرفنی حریف درگیر شده اما در معدود دفعاتی کارت قرمز داور را دیده است. نکونام اما در اولین بازی در اولین درگیری و در اولین چالش با اولین کارت قرمز مواجه شد. این یعنی تفاوت‌های هوشی و حرفه‌‌ای گری دو مربی.