رتبه
بندی شهرها بر اساس شاخصی به نام بهترین شهرها امری تقریبا غیرممکن است.
برای برخی ممکن است توکیو و سائوپائولو بهترین شهر باشد و برای برخی دیگر
فرانکفورت. به همین خاطر معیار دیگری برای رتبه بندی شهرها در نظر گرفته
شده که مناسب ترین شهرها برای زندگی نام دارد. بر این اساس شهرها بر مبنای
شرایطی که برای زندگی فراهم می کنند به بدترین ها و بهترین ها تقسیم می
شوند. هر شهر یک امتیاز بین 0 تا صد می گیرد و در این امتیاز ده 30 فاکتور
از جمله در حوزه های بهداشتی، امنیت، آموزش، زیرساخت و محیط زیست در نظر
گرفته می شود. 140 شهر در این پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفته اند. ملبورن،
شهر دورافتاده از دنیا برای ششمین سال متوالی توانسته است عنوان مناسب
ترین شهر برای زندگی را کسب کند با این حال سیدنی به خاطر مخاطراتی که
پیرامون تروریسم و حملات تروریستی در آن وجود دارد در میان 10 شهر اول
مناسب برای زندگی قرار نگرفته است.دمشق پایتخت سوریه با کسب حدود 30 امتیاز
از 100 امتیاز و عمدتا به خاطر جنگ شهری تروریسم علیه دولت سوریه در رتبه
آخر این رده بندی قرار گرفته است. نکته جالب در میان 10 شهر برتر این است
که عمده این شهرها متعلق به دو کشور استرالیا و کانادا هستند.
رشد
بی ثباتی باعث شده است که وضعیت 20 درصد 140 شهر مورد بررسی افت داشته
باشد که 10 مورد از این شهرها فقط متعلق به اروپای غربی هستند. علاوه بر
شهر پاریس که به خاطر حملات تروریستی افت محسوسی داشته است، شهرهایی مانند
آتلانتا، سن فرانسیسکو و شیکاگو در آمریکا نیز به خاطر اعتراضات و شورش ها
افت رتبه داشته اند. همان طور که جدول زیر نشان می دهد برخی شهرها مانند
ریو در برزیل و داکا در بنگلادش نیز هیچ گونه تغییری نداشته اند.
اما چه معیارهایی در این رتبه بندی لحاظ شده و نمرات داده شده به هر شهر بر چه اساسی جدول مناسب ترین شهرها برای زندگی را تشکیل داده است؟
شاخص اولی که مورد بررسی قرار گرفته ثبات در شهرها است. این شاخص خود چند زیر شاخه دارد که مواردی مانند خطر تروریسم، شیوع جرایم خرد، شیوع جرایم خشونت آمیز، احتمال درگیری شهری و درگیری نظامی را شامل می شود.یک چهارم وزن این رتبه بندی متعلق به این چند شاخص است.
شاخص دوم اما مربوط به مسائل بهداشتی و سلامت است. این شاخص که 20 درصد از نمرات رتبه بندی را شامل می شود مواردی مانند سلامت و بخش درمان عمومی و خصوصی و کیفیت آن، مبارزه با اعتیاد و شاخص کلی سلامت را در بر می گیرد.
شاخص بعدی که 25 درصد از وزن نمرات شهرها را به خود اختصاص داده است، فرهنگ و محیط زیست است. عواملی مانند سطح فساد، وضعیت بدی آب و هوا، سانسور، امکانات ورزشی، وضعیت کالا و خدمات از جمله زیرشاخه های این شاخص هستند.
مورد بعدی وضیت آموزشی در شهرهای مورد بررسی است که البته تنها 10 درصد در نمرات اختصاص داده شده به شهرها تاثیر دارد. بخش آموزش خصوصی و کیفیت آن و شاخص های آموزش عمومی(دولتی) سه زیرشاخه این بخش هستند.
آخرین شاخص مورد بررسی در رتبه بندی مناسب ترین شهرها برای زندگی که 20 درصد نمره نهایی را به خود اختصاص داده است، خدمات زیربنایی است. وضعیت جاده ها، حل و نقل عمومی، آب، مسکن، انرژی و ارتباطات شاخص هایی هستند که در این مساله مورد بررسی قرار می گیرند.
اما در امتیاز دهی به شهرهای برای سنجش کیفیت زندگی با جدول نمرات داده شده از صفر تا صد روبه رو خواهیم شد که پایین تر از 50 را به طور کلی در یک محدوده قرار داده و در واقع نتیجه گیری کرده است که همه شهرهای دارای نمره 50 و پایین تر در اغلب جنبه های زندگی خود دارای محدودیت ها و مشکلات فراوان هستند.
مطابق با جدول زیر شهرهایی با نمره 50 تا 60 زندگی با محدودیت ها و مشکلات جدی روبه روست. فاکتورهای منفی در زندگی روزمره و یا وجود برخی مشکلات علی رغم خوب بودن زندگی روزمره از جمله ویژگی های رتبه های دیگر این جدول است.
جالب ترین نکته این آمار اما به تهران مربوط می شود جایی که این شهر در این شاخص ها بیش ترین رشد در بهبود را داشته است. مطابق با جدول زیر در طی 5 سال گذشته یعنی از سال 1390 تا کنون تهران با 5 درصد رشد در بهبود وضعیت زندگی بالاترین رشد در میان شهرهای دنیا را داشته است. پس از تهران دبی رتبه دوم را به خود اختصاص داده که 4.6 رشد داشته است.کویت، ورشو لهستان، باکو آذربایجان و هنلولو آمریکا از جمله شهرهایی هستند که پایین تر از تهران و بالاتری از شهرهای دیگر دنیا بیش ترین رشد در شاخص های زندگی مناسب را داشته اند.
