چند هفته بعد از بازگشت مهدی طارمی به پرسپولیس، رامین رضاییان هم قراردادش را با باشگاه ریزه اسپور ترکیه فسخ کرد و در آستانه حضور دوباره در ترکیب تیم برانکو قرار گرفت. سرمربی پرسپولیس هنوز هم به صورت رسمی با بازگشت رامین موافقت نکرده است اما به نظر می‌رسد این اتفاق ظرف روزهای آینده رخ بدهد و مدافع راست درخشانِ فصل گذشته سرخپوشان، دوباره پیراهن قرمز بر تن کند. موضع باشگاهِ پرسپولیس در مواجهه با این دو بازیکن غیرقابل‌پیش‌بینی، نگاه‌های موافق و مخالف خاص خودش را داشته است. به نظر می‌رسد قاطبه هواداران پرسپولیس از تندخویی اولیه با این دو مهره عبور کرده‌اند و موافق حضور هر دوی آن‌ها در ترکیب ثابت تیم هستند. بخشی از مخاطبان فوتبال ایران اما پرسپولیس را به زیر پا گذاشتن پرستیژ و پایین آوردن شان باشگاه برای بازگرداندن این دو نفر متهم می‌کنند. مقایسه‌های عجیب همیشگی بین فوتبال اروپا و ایران، مثل همیشه در این پرونده هم ظاهر شده است تا گروهی با دست گذاشتن روی برخورد بارسلونایی‌ها با فیگو و ناپلی‌ها با هیگواین و قیاس آن با برخورد پرسپولیسی‌ها با دو بازیکن خطاکار، روی عقب‌ماندگی فوتبال ایران تاکید کنند. حقیقت اما آن است که جنس این انتقال‌ها، کوچک‌ترین شباهتی به هم ندارند. فیگو و هیگواین، مستقیما به باشگاه‌های رقیب پیوستند. درست مثل همان اتفاقی که برای مهدی هاشمی‌نسب رخ داد تا او هنوز هم چهره‌ای منفور در بین پرسپولیسی‌ها باشد. بدون تردید اگر رامین و طارمی هم با باشگاه استقلال قرارداد امضا می‌کردند، در پرسپولیس هیچکس تمایلی برای بازگشت آن‌ها نداشت.
باور کنیم یا نه، نمونه‌های مشابه رامین رضاییان و مهدی طارمی در فوتبال اروپا هم وجود دارد. بازیکنانی که برای جاه‌طلبی بیشتر به دنبال امضای قرارداد با تیم‌های دیگری رفته‌اند اما بعد از مدتی پشیمان شده‌اند و راه بازگشت به باشگاه سابق را در پیش گرفته‌اند. یکی از این بازیکن‌ها، یان راش بود. ستاره ولزی لیورپول را به مقصد تورین ترک کرد تا چالش تازه‌ای را تجربه کند اما بعد از فقط چند ماه با ناکامی به لیورپول برگشت. او در سال‌های باقی‌مانده از دوران فوتبال، نمایش‌هایی استثنایی در لیورپول داشت و هیچکس او را «خائن» صدا نزد. درست مثل مارک هیوز که در فوتبال ایتالیا خیلی زود به بن بست رسید و با آغوش باز یونایتد، به این تیم برگشت. یا حتی رابی فاولر که بعد از اختلاف با سرمربی و ترک باشگاه، هیچوقت لقب خدای لیورپول را از دست نداد و دوباره به این تیم برگشت. مصلحت‌گرایی شاید در نگاه اول قابل نقد باشد اما فوتبال، همیشه با جبران و بازگشت گره خورده است. البته که رعایت حداقل‌های اخلاقی در فوتبال ضروری به نظر می‌رسد اما هیچ تیمی حق ندارد اشتیاق و احساس هوادارانش را با سخت‌گیری بیمارگونه از بین ببرد. دوران پرویز دهداری، خیلی وقت است که تمام شده!
مدل جدایی رامین و طارمی از پرسپولیس، ناامیدکننده بود اما فراموش نکنیم که آن‌ها به سرعت اشتباه‌شان را پذیرفتند. دو فوتبالیست جوان ایرانی با اعتراف به اشتباه و عذرخواهی چندباره از هوادارها، دست به کاری زدند که چهره‌های باتجربه حتی به قیمت از دست دادن تیم ملی و جام جهانی حاضر به انجام‌اش نبودند. همزمان با بازگشت آقای گل به پرسپولیس و قوت‌گرفتن شایعه‌های بازگشت رضاییان، باشگاه دورتموند نیز جذب ماریو گوتسه را جشن گرفته است. ستاره‌ای که بعد از ترک دورتموند حتی با لباس بایرن مونیخ به این تیم گل زد اما مدیران و هواداران دیوار زرد، تصمیم گرفتند او را ببخشند و با خرید دوباره او، به دنبال قهرمانی در فصل تازه باشند. بر خلاف ماریو که چند سال برای بایرن مونیخ بازی کرد، طارمی حتی در یک دیدار تدارکاتی با لباس ریزه اسپور به میدان نرفت و رامین قبل از اولین بازی رسمی از باشگاه جدا شد. آن‌ها اشتباه کردند اما خیلی زود به این اشتباه پی بردند و فرصت را برای جبران آن از دست ندادند. رفتار آن‌ها در بدبینانه‌ترین حالت، خطا بود و نه خیانت. خطایی که هواداران باشگاه را آزار داد اما آن‌ها را برای همیشه از دو ستاره مهم تیم‌شان ناامید نکرد. ستاره‌هایی که خیلی زود همه چیز را جبران خواهند کرد.
