با روی کار آمدن دولت یازدهم امید این می‌رفت که با حل مشکلات تحریم،
صنعت حمل و نقل ایران که در نوک پیکان تحریم ها غرب قرار داشت از وضعیتی که
در سال های اوج تحریم به آن دچار شده بود، رهایی پیدا کند و مشکلات این
صنعت حداقل تا حدودی حل شود.
با وجودیکه این امید در میان فعالان صنعت وجود داشت اما باگذشت سه سال از دولت یازدهم، بخش های مختلف این صنعت همچنان با مشکلات گذشته دست به گریبان است و حتی به دلیل طولانی شدن این مشکلات، وضعیت مناسبی در برخی از شقوق آن وجود ندارد.
در این میان صنعت حمل و نقل هوایی ایران که سال های ابتدای انقلاب با تحریم های ناجوانمردانه غرب بر علیه ایران روبرو بود، بیشترین ضربه را در سال های گذشته متحمل شد و شرایط سختی برای شرکت های بخش خصوصی و حتی دولتی ایران به وجود آمد. شرکت های ایران ایر و آسمان ایر که جزو بزرگترین شرکت های دولتی بودند در این مدت با مشکلات ناشی از تحریم روبرو شدند.
هرچند که وزارت راه وشهرسازی در این دوره سعی کرد با استفاده از شرایط برجام، وضعیت صنعت حمل و نقل هوایی را دگرگون کند اما تاکنون این وضعیت محقق نشده و شرکت های سازنده همچنان در امضای قرارداد تعلل دارند. این در حالی است که نمایندگان این دو شرکت هواپیمایی در دوسال گذشته به ایران سفرهای زیادی داشته اند و مذاکرات زیادی میان نمایندگان ایران و این شرکت ها انجام شده است.
براساس این گزارش، این اتفاقات در حالی رخ داده است که به نظر میرسد وزارت راه و شهرسازی دراین مدت، علیرغم اینکه مذاکرات صنعت حمل و نقلن هوایی به جایی نرسید، سایر شقوق حمل و نقل را در درجه دوم اهمیت قرار داده است که این مشکل را می تواند در بخش تصادفات جاده‌ای مشاهده کرد.
سوانح جاده ای متعددی را که در این مدت شاهد بودیم از نشانه های این بی توجهی به صنعت حمل و نقل جاده‌ای است که از سال‌های پیش با مشکلات زیادی در نوسازی و ایمنی روبرو بوده است و سالانه با چندین هزار کشته و زخمی و معلول، خانواده‌های زیادی را داغدار کرده است.
از سوی دیگر، از ابتدای دولت یازدهم شعار توسعه حمل و نقل ریلی داده شده در حالی که در این بخش مهمترین قراردادهای پیگیری شده برای حمل و نقل هوایی بود و تغییر زیادی را در بخش ریلی شاهد نبوده‌ایم. هرچند که چندخطه کردن برخی مسیرهای حومه‌ای در دستور کار قرار دارد اما هنوز هم میزان استفاده از حمل و نقل ریلی بسیار کمتر از جاده‌ها است و تغییری در وضعیت سال‌های گذشته به وجود نیامده است.
نوسازی ناوگان ریلی هم از دیگر معضلاتی است که شرکت ها با آن روبرو هستند و در این مدت نه تنها رونق چندانی نداشت بلکه اغلب قطارهای قدیمی هستند که با نوسازی دوباره در خط به کار گرفته می‌شوند. همین امر در کنار دیگر عوامل موجب افزایش استفاده از حمل و نقل جاده ای به عنوان راحت ترین راه باشد.
از سوی دیگر، سهم ۹۰ درصدی جاده‌ها در حمل و نقل موجب شده که آمار تصادفات جاده‌ای به طرز وحشتناکی بالا باشد و هر روز شاهد اتفاقات ناخوشایند در این بخش باشیم. در حالیکه قرار بود با توسعه انواع دیگر حمل و نقل هوایی و ریلی، این سفرها از جاده به ریل منتقل شود اما در این مدت نه تنها این اتفاق نیافتاده بلکه غفلت از بخش جاده‌ای، صدمات زیادی را به خصوص در حمل و نقل عمومی به وجود آورده است.
بنابراین دیگر وقت آن رسیده که وزارت راه و شهرسازی تجدید نظری در سیاست های خود در قبال بخش حمل و نقل داشته باشد چرا که تعلل شرکت‌های سازنده هواپیما طولانی شده و صدمات این موضوع به سایر بخش های حمل و نقل وارد شده است. در حالیکه نیاز است در کوتاه مدت سیاست مناسبی برای بخش جاده ای اعمال شود.
