تأسف می‌خورم که بازی در سگ‌کشی را نپذیرفتم / بیضایی هرجا که باشد موفق است

پورحسینی تصریح کرد: بعد از سگ کشی هم آقای بیضایی برای کارهای بعدی خود به من پیشنهادهایی داد که من سر کارهای دیگری بودم و این شانس را نداشتم که با او کار کنم.

پورحسینی با اشاره به همکاری خود با بهرام بیضایی در نمایش «کارنامه بندار بیدخش» گفت: آقای بیضایی خودش برای بازی در نقش «جَم» این نمایش، به من زنگ زد. ایشان احترام فوق‌العاده‌ای برای همکاران خود قائل بود، درحالی‌که الآن کارگردانی که قبلاً خودش دستیار سه بوده و شده کارگردان، دستیار سومش را می‌فرستد تا به من بازیگر زنگ بزند.

او ادامه داد: ببینید بهرام بیضایی چقدر فرهیخته است که خودش با بازیگرش تماس می‌گیرد و احترام می‌گذارد اما الان دیگر مد است که کارگردان‌ها شأن خودشان را پایین نمی‌آورند که به هیچ بازیگری، حتی سوپراستارها زنگ بزنند؛ اول دستیار سومش زنگ می‌زند، اگر نشد، دستیار دو و بعد هم دستیار یک.

بازیگر نقش «جَم» نمایش کارنامه بندار بیدخش که به تازگی و پس از 19 سال فیلمش در سالن بازار چارسوی تهران به نمایش درآمده، این کار را تجربه‌ای منحصر به فرد خواند که بهرام بیضایی در آن می‌خواست نقالی را به شیوه‌ای نوین انجام دهد و گفت: بیضایی نمی‌گفت ما نقالی کنیم. می‌گفت فرض کنید نقالی به‌طور پیوسته تا امروز ادامه می‌یافت ما الان بازیگرانی داشتیم که نقال بودند. اگر این‌طور بود، داستان را چگونه روایت می‌کردند؟ ما همین مسئله را در بازی‌هایمان لحاظ می‌کردیم. من و آقای مهدی هاشمی نقال نبودیم و سعی نکردیم در کارنامه بندار بیدخش نقال باشیم؛ بلکه سعی کردیم کاری را که بیضایی می‌خواهد انجام دهیم.

پورحسینی، بیضایی را کارگردان بزرگی دانست و گفت: حیف شد در وطن نیست تا کارهای بیشتری انجام دهد. البته او همیشه موفق است؛ مثل همین کاری که با نمایش روحوضی «طرب‌نامه» چند ماه پیش در آمریکا انجام داده است و به شیوه‌ای قدیمی در نمایش ایران روی آورده تا دغدغه خود را بیان کند.

پرویز پورحسینی ادامه داد: بهرام بیضایی بسیار به نمایش‌های ایرانی مسلط است و نتایج این تجربه‌ها خیلی به کار نسل‌های بعدی می‌آید. کارنامه بندار بیدخش مانند کار جدید او طرب‌ نامه، تجربه‌هایی بود که بهرام بیضایی در راستای نگاه به نمایش‌های قدیم انجام داد.

این بازیگر تئاتر با اشاره به تمرین یک ماه و نیمه برای نمایش «کارنامه بندار بیدخش»، گفت: بیضایی ما را برای تمرین به فرهنگسرای نیاوران برد. ما گفتیم خب قرار است در سالن چارسوی تئاتر شهر روی صحنه برود و همان‌جا صبح‌ها تمرین کنیم. بیضایی گفت نه، چارسو اکسیژن‌اش دست چندم است؛ من می‌خواهم ریه‌های شما اینجا کاملاً تازه شود و بتوانید این متن سنگین را ادا کنید. ما آنجا تقریباً شش هفته تمرین کردیم.

پورحسینی با اشاره به تئاترهایی که در گذشته انجام داده، اشاره‌ای هم به تجربه همکاری خود با «پیتر بروک» کارگردان شناخته شده بریتانیایی کرد و گفت: من در نمایش «اورگاست» با بروک کار کردم که تجربه فوق‌العاده‌ای بود. سال 1351 بود و با گروه او این نمایش را چهار ماه در پاریس روی صحنه بردیم و بعد هم در ایران اجرا کردیم.

این بازیگر ادامه داد: «آربی آوانسیان» و «آندره شرمن» در این نمایش دستیار پیتر بروک بودند و من و آربی، تنها ایرانی‌های کار پیتر بروک در پاریس بودیم. هماهنگی‌های بعد از اجرای پاریس را آربی آوانسیان انجام داده بود تا گروه ایرانی به گروه بروک وصل شوند و در ایران کار را انجام دهیم.