عملکرد این حشره رباتیک با استفاده از چسبندگی الکترواستاتیک، شبیه به بادکنکی است که با بار الکتریکی به دیوار می چسبد، می تواند روی سقف هم بنشیند و استراحت کند و به این ترتیب انرژی خود را ذخیره و در مصرف آن صرفهجویی کند.
این ربات‌ها در واقع پهبادهایی هستند که عملکرد آنها شبیه به نحوه حرکت و ایستادن حشرات است؛ یک پرواز کنترل شده و چند ثانیه‌ای قبل از توقف،
وزن این پهبادهای کوچک کمتر از یک دهم گرم است، طول آن تقریبا دو سانتیمتر و قطرش به اندازه یک سکه است.
آنها می‌توانند مانند حشرات روی سطوح مختلف از جمله شیشه، چوب، گچ و غیره بچسبند، در جا شناور بمانند و دوباره در امتداد یک مسیر از پیش تعیین شده پرواز کند.
پروژه ربو- بی (RoboBee) حاصل بیش از یک دهه تحقیقات در آزمایشگاه مایکروبیوتیک دانشگاه هاروارد است و نتیجه آن در نشریه ساینس منتشر شده است.
دکتر میرکو کوواچ، سرپرست آزمایشگاه ربات‌های پرنده در امپریال کالج، لندن به بی‌بی‌سی گفت که در حال حاضر نمونه‌های مشابه و اولیه حشرات رباتیک برای عملیات جست و جو، نجات و تحقیقات محیط زیستی در مرحله آزمایش قرار دارد.
دکتر کوواچ گفت که این نوع پهبادها مجهز به حسگر هستند و می‌توانند برای اهداف زیادی به کار گرفته شوند. به عنوان مثال، در صورت بروز بلایای طبیعی، امکان فرستادن آنها به مناطق فاجعه زده برای جمع‌آوری اطلاعات و یافتن بازماندگان وجود دارد.
موریتز گرال، دانشجوی دکترا در موسسه تکنولوژی ماساچوست و پژوهشگر اصلی پروژه روبو-بی در هاروارد گفت: میکرو ربات‌های پرنده به سرعت انرژی خود را از دست می‌دهند و فرود آمدن و یا شناور ماندن آنها به طور ساکن می‌تواند راه حلی برای ذخیره انرژی باشد. اما ابزاری که به وسیله آن بتوان شناور ماند و فرود آمد، مانند بال یا پنجه، برای ربات‌های کوچکی از این نوع بسیار سنگین هستند.'
به گفته گرال، به آسانی جدا شدن از سطوح مختلف و به پرواز درآمدن مجدد، از چالشهای دیگر است.
گرال افزود: هم اکنون روبو- بی حتما باید با سیم به منبع انرژی متصل باشد تا بتواند پرواز کند. قدم بعدی تولید رباتی است که بتواند به تنهایی پرواز کند و بتواند منبع انرژی را هم با خود حمل کند.
