موفقیت ویسی در فوتبال ایران برای خیلی از کارشناسان غافلگیر کننده نبود. در آن روزهایی که مربیان ایرانی از جمله مظلومی، جلالی و قلعه‌نوعی مشغول انتقاد و ایراد گرفتن از کی‌روش بودند، ویسی جوان، مشتری پروپا قرص تمرینات تیم ملی بود. او به کمپ تیم‌ملی می‌رفت و از تمرینات کی‌روش نت‌برداری می‌کرد. عده‌ای این کار او را نمایش می‌دانستند اما قهرمانی ویسی نشان داد که این نگاه بدبینانه در مورد او حقیقت نداشته است.
ویسی با قهرمانی در لیگ برتر نشان داد که شاگرد خوبی برای کی‌روش بوده است. نکته‌ای که این مساله را ثابت می‌کند کپی‌برداری درست و موفق این مربی جوان از بازی دفاعی تیم ملی بوده است؛ فاکتوری که در نهایت توانست برگ برنده ویسی در نبرد با برانکوی باتجربه باشد. تعداد گل خورده و سازمان دفاعی بسیار مستحکم در نهایت توانست صدر جدول را در اختیار این تیم قرار دهد. همان برنامه‌ای که کی‌روش هم در تیم ملی اجرا کرد و البته مخالفان زیادی هم داشت.
البته او این روش را با فوتبال هجومی خوزستان ادغام کرد تا تیمی دوست‌داشتنی درست کند که شاید مانند پرسپولیس هجومی بازی نکند اما در حد بضاعت خود فوتبالی زیبا و در عین حال دفاعی و با دوندگی بالا را به نمایش بگذارد.
ویسی را می‌توان شاگرد خلفی دانست که تاثیر تفکرات کی‌روش را می‌توان در قهرمانی تیمش دید. تاثیراتی که مطمئنا بعد از این بیش از پیش مورد استقبال مربیان لیگ‌برتری قرار خواهد گرفت.
