داروهایی که باعث سکسکه می شوند

درک نحوه اثرگذاری داروها در ایجاد سکسکه، ما را با مکانیسم این عارضه آشنا می‌کند. سکسکه به علت مجموعه‌ای از فعل و انفعالات اعصاب در سیستم عصبی مرکزی، دیافراگم، عضلات شکم و چاکنای رخ می‌دهد. سکسکه زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم عصبی مرکزی باعث اسپاسم دیافراگم شده و تارهای صوتی را به صورت ناگهانی ببندد. تحریک هر یک از عوامل دخیل در این فرآیند به سکسکه منجر می‌شود. پرخوری و نوشیدن بیش از اندازه نوشابه‌های گازدار از جمله عواملی هستند که باعث سکسکه می‌شوند. با این حال، بسیاری از افراد نمی‌دانند که داروها نیز نقش بسزایی در تحریک اعصاب و دیافراگم دارند.

کورتیکواستروئیدها
کورتیکواستروئیدها اغلب به عنوان استروئیدها شناخته می‌شوند؛ اما نباید با استروئیدهای مورد استفاده توسط بدن‌سازان اشتباه گرفته شوند. کورتیکواستروئیدها شامل هورمون‌های طبیعی بدن هستند و خواص ضد التهابی دارند. کورتیکواستروئیدها علاوه بر درمان التهاب، از تهوع و استفراغ در بیمارانی که تحت شیمی درمانی قرار دارند، جلوگیری می‌کنند. بتامتازون، دگزامتازون، هیدروکورتیزون، متیل پردنیزولون، پردنیزولون و پردنیزون از رایج‌ترین کورتیکواستروئیدهای مورد استفاده هستند.

بنزودیازپین‌ها
بنزودیازپین‌ها در سیستم عصبی مرکزی به عنوان یک انتقال دهنده عصبی عمل کرده و باعث احساس آرامش در فرد می‌شوند. پزشکان این دارو را به عنوان آرام‌بخش و برای کاهش اضطراب و شل شدن عضلات بیماران تجویز می‌‌کنند. به عبارت دیگر، از این دارو برای درمان بی‌خوابی و اضطراب فراوان استفاده می‌شود. زاناکس، لیبریوم، کلونوپین، والیوم، آتیوان، رستوریل، آمبین و لونستا از رایج‌ترین بنزودیازپین‌های مورد استفاده هستند.

داروهای مورد استفاده برای ریفلاکس اسید
ریفلاکس معده به مری که معمولا به عنوان ریفلاکس اسید شناخته می‌شود، باعث سکسکه می‌شود. داروهای مورد استفاده برای درمان ریفلاکس اسید، از جمله مهارکننده‌های پروتون پمپ و آنتاگونیست‌های H2 با کاهش اسید معده، از تحریک مری جلوگیری می‌کنند.