شرق: یک دانش‌آموز برای نشستن در کلاس درس از اول مهر‌ماه حداقل 300 و حداکثر یک‌میلیون و 300هزار تومان برای خانواده خود خرج می‌تراشد.
با نزدیکی به روز اول مهر و بازگشایی مدارس، نان فروشنده‌های لوازم‌التحریر و سایر مایحتاج دانش‌آموزان در روغن است و از طرف دیگر این جیب خانواده‌هاست که با گرانی و تورم موجود هر روز بیش از قبل آب می‌رود.
بررسی مایحتاج دانش‌آموزان نشان می‌دهد یک خانواده در کمترین حالت 300هزار تومان بدون در نظر گرفتن سرویس، شهریه مدرسه و کمک‌هزینه‌ها به مدارس دولتی باید صرف تحصیل فرزند‌اش بکند.
این در حالی است که این رقم به طور میانگین است و احتمال دارد خانواده دانش‌آموزان در مقاطع تحصیلی بالاتر به‌خصوص مقطع دبیرستان هزینه‌های بالاتری را پرداخت کنند. این مساله همچنین با افزایش میزان قیمت نوشت‌افزار و لوازم‌التحریر نیز همراه شده است.
به طوری که بر اساس اطلاعات موجود قیمت لوازم‌التحریر و نوشت‌افزار به دلیل وابستگی 90درصدی به واردات افزایش قابل‌توجهی نسبت به سال گذشته داشته است.
اما این مسایل برای دانش‌آموزانی که می‌خواهند با رنگ و رویی متفاوت پا به کلاس‌های درس بگذارند، دغدغه‌ای نیست و برایشان کیف و کفش و لوازم‌التحریر نو نمی‌شود. نجفی، جوان 26ساله تهرانی کمتر شباهتی به پدری دارای فرزند دانش‌آموز دارد.
او می‌گوید: ماهانه 800هزار تومان حقوق می‌گیرم و تا الان بیش از 200هزار تومان صرف خرید اولیه لوازم‌التحریر و نوشت‌افزار کرده‌ام، در کنار این، مدرسه ابتدایی دخترم نیز 100هزار تومان بابت ثبت‌نام گرفت و حدود 700هزار تومان باید برای سرویس مدرسه هزینه کنم.
یعنی در یک ماه کل پس‌انداز سه ماه قبل من خرج این مساله شد. وای به حال کسی که پس‌اندازی ندارد، چند فرزند دانش‌آموز دارد و حقوق محدود‌تری نسبت به من دارد.
در حال حاضر افزایش قیمت کاغذ نیز تاثیر زیادی بر گرانی لوازم‌التحریر گذاشته است. خانم احمدی 40ساله و خانه‌دار به سختی کیسه‌های مملو از لوازم‌التحریر را در ماشین می‌گذارد و می‌گوید: رقم‌ها به شکل نجومی افزایش پیدا کرده است.
پارسال دفتر‌های مشق بچه‌ها را کمتر از یک‌هزار تومان خریداری کردم و امسال دفتر 100 برگ گلاسه را چهار‌هزار تومان خریدم. به بچه هم که نمی‌شود گفت این گران است و بیا دفتر ارزان‌تر را بخر.
هزینه‌های میلیونی با سرویس مدارس
سرویس مدارس و درصد بالای تاکسی‌های پژو و سمند در کنار هزینه‌های اولیه دانش‌آموزان، فشار مضاعفی را به خانواده‌ها تحمیل می‌کند. شاید ایران و شهر تهران از جمله معدود کشور‌ها و شهر‌هایی باشد که سرویس مدارس آن وابسته به تاکسی‌های شهری باشد. خانم دغاغله کارمند در شرق تهران می‌گوید: هزینه‌های لوازم‌التحریر و ثبت‌نام به یک طرف و هزینه سرویس مدارس به یک طرف.
ما سالی900هزار تومان خرج سرویس مدارس می‌کنیم چون مجبوریم. دو سال پیش ما برای دخترم سرویس ون را اجاره کردیم که بیش از ظرفیت خود بچه‌ها را سوار می‌کرد و یک بار به دلیل رانندگی نادرستش بچه‌ها روی هم افتادند و دست دختر من شکست. بعد از این قضیه ما تاکسی پژویی را با کمک مدرسه اجاره کردیم و مجبور شدیم بیش از 900هزار تومان پول پرداخت کنیم.
در حال حاضر بر اساس برآورد حداقلی، یک دانش‌آموز با سرویس مدرسه رقمی حدود 300هزار تومان هزینه دارد. همچنین اگر دانش‌آموز با هزینه‌های لوازم‌التحریر و سرویس در مدرسه غیرانتفاعی درس بخواند خانواده او در کمترین حالت بیش از یک‌میلیون و 300هزار تومان باید برای نشستن دانش‌آموز در کلاس درس هزینه صرف کند.
کیفیت پایین و قیمت بالای لوازم‌التحریر
طبق آمار‌های ارایه شده بیش از 90درصد لوازم‌التحریر موجود در بازار ایران لوازم‌التحریر وارداتی است. جدای از وجود یا عدم وجود نظارت بر نحوه کیفیت و مندرجات لوازم‌التحریر وارداتی، خانواده‌ها گلایه‌هایی از کیفیت این لوازم دارند.
آقای میرزاده پس از خروج از مغازه لوازم‌التحریر‌فروشی در خیابان کریمخان می‌گوید: قیمت‌های بالای امسال میانگین خرید ما را کاهش داد. من هر سال تمامی مایحتاج دو فرزند دانش‌آموز خود را خریداری می‌کردم اما امسال مجبور شدم بخشی از این مایحتاج را خریداری نکنم.
وضع درستی نیست کیفیت‌ها هم بسیار پایین است و هر سال ما مجبوریم دفاتر بچه‌ها را دوباره خریداری کنیم. او می‌افزاید: اصلا نمی‌توان گفت که لوازمی که ما می‌خریم برای تمام سال برای دانش‌آموزان کافی است و به دلیل کیفیت پایین باید چند سری دیگر در طول سال لوازم‌التحریر جدید خریداری کنیم.
