آزمایشات کربن روی این استخوان‌ها نشان می‌دهد زمان مرگ این فرد با ژراردینی تطابق دارد. علاوه بر این، اسناد تاریخی حاکی از آن است که این زن ایتالیایی در زیرزمین یک صومعه در فلورانس دفن شده است.
این تیم تحقیقاتی قرار است با انجام آزمایشات DNA ارتباط بین یافته‌های جدید و باقی‌مانده اسکلت فرزندان ژراردینی را مشخص کنند. اسکلت‌های فلورانسی سال 2012 زیر صومعه «سنت اورسولا» پیدا شد.
تاریخدانان بر این عقیده هستند که لیزا ژراردینی مدل داوینچی، روزهای پایانی عمرش در سال 1542 را در این صومعه سپری کرده است، بنابراین احتمال این که این استخوان‌ها متعلق به او باشد، بسیار بالا است.
«لیزا ژراردینی دل ژکوندو» عضوی از خانواده‌ای تقریبا اشرافی برخاسته از روستا بود که با «فرانچسکو دل ژکوندو» - تاجری ثروتمند - ازدواج کرد و لبخند پر رمز و رازش با گذشت بیش از 500 سال از خلق نقاشی داوینچی هنوز سوژه مطاعلات علمی است.
به گزارش گاردین، از دشواری‌های کار این گروه از دانشمندان، از بین رفتن باقی‌مانده جسد فرزندان ژراردینی و در نتیجه سخت شدن انجام آزمایشات DNA بوده است. علاوه بر این، جمجمه این زن هم در کنار اسکلت بدنش پیدا نشده. جمجمه می‌توانست در زمینه شناسایی هویت اصلی این فرد و بازسازی مشخصات چهره او و در نتیجه باز شدن گره این معمای جهانی کمک بسیاری به دانشمندان کند.
داوینچی مخترع و نقاش ایتالیایی 15 سال وقت گذاشت تا شاهکار عمرش را خلق کند. «لبخند ژکوند» تا اوخر قرن هجدهم در موزه «لوور» به صورت دائمی نمایش داده می‌شد، اما سال 1911 بود که «مونالیزا» توسط یک ایتالیایی به سرقت رفت و دو سال پس از آن پیدا شد و به سلامت به فرانسوی‌ها بازگردانده شد.
اگرچه اندازه کوچک این تابلو موجب شگفتی بازدیدکنندگان موزه «لوور» می‌شود، اما «مونالیزا» همچنان اصلی‌ترین عامل جذب گردشگر به این مکان است. تاکنون حدس و گمان‌های بسیاری راجع به هویت اصلی مدل داوینچی مطرح شده است. شباهت بسیار زیاد بین صورت «مونالیزا» و خودنگاره‌ای که این نقاش ایتالیایی سال‌ها پیش به تصویر کشیده موجب شده برخی معتقد باشند «لبخند ژکوند» از آن خود داوینچی است.
