محقق این پژوهش اظهار کرد: داروهای گیاهی نقش مهمی در درمان بسیاری از بیماریها از جمله سرطان دارند. در میان آنها، تاکسول یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین داروهای ضد سرطانی است که تاکنون شناسایی شده است.
کشت سلول و بافت گونههای سرخدار و به تازگی فندق، از امیدبخشترین روشها، برای تولید انبوه و ارزان این ترکیب است.
وی در تشریح پژوهش خود گفت: به منظور افزایش میزان این داروی ارزشمند در فندق، عوامل و فاکتورهای مختلف از جمله تاثیر نوع منبع کربن محیط کشت، پیشماده، الیسیتور و همچنین بررسی القای پلیپلوئیدی در کشت سوسپانسیون سلولی آن مورد بررسی قرار گرفت.
برای این منظور، در آزمایشی، از چهار نوع ترکیب قندی شامل سه درصد ساکارز، سه درصد گلوکز، 1.5 درصد ساکارز به همراه 1.5 درصد گلوکز و سه درصد فروکتوز، در ترکیب با فنیلآلانین به عنوان پیشماده در سه سطح (0، 1 و µM 3) و وانادیل سولفات به عنوان الیسیتور در سه سطح (0، 0.05 و mM0.1) استفاده شد.
اثر این ترکیبات تیماری روی صفات درصد زنده‌مانی، وزن تر سلولها و میزان تاکسول درون سلولی، در روزهای 6 ، 8 و 10 دوره کشت بررسی شدند.
راهپیما افزود: در آزمایش دیگری، جهت القای پلیپلوئیدی، اثر غلظتهای کلشیسین (0، 0.05، 0.1، 0.2، 0.3 و 0.5 درصد) به مدت زمان (3، 4، 5، 6 و7 روز) در محیط کشت جامد و غلظتهای (0، 0.1، 0.2 و 0.3 درصد) به مدت زمان (1، 2، 3، 4 و 5 روز) در محیط کشت مایع بررسی شدند. در نهایت، اثر عوامل فوق بر بیان دو ژن GGPPS و PAL مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج نشان داد که درصد زنده‌مانی سلولها با افزایش مقادیر فنیلآلانین و وانادیلسولفات کاهش مییابد.
محقق این پژوهش در ادامه به نتایج امید بخش این پژوهش اشاره و تصریح کرد: نتایج نشان داد که مقدار تاکسول تولیدشده در کشت سوسپانسیون سلولی فندق به موازات طول دوره کشت افزایش یافته است.
به طور کلی عوامل مورد بررسی در این پژوهش، باعث افزایش میزان تاکسول در کشت سوسپانسیون سلولی فندق شده است که دستاورد امیدبخشی جهت تولید تاکسول از منبعی غیر از گیاه سرخدار است.
