ایران اکونومیست- امروز سوم تیر ماه، سالروز انتخابات سال 1384 است .سالروز تشکیل اولین دولتی که شانزده سال پس از پایان جنگ ادعا می کرد که آمده فضایی را که رزمندگان در سالهای دفاع مقدس به وجود آورده بودند، را احیاء کند، اما در نهایت نه تنها چنین فضایی را احیا نکرد، که آسیبی شدید به سنت های بچه های انقلاب و دفاع مقدس وارد کرد که سال ها باید برای ترمیم آن آسیب ها، مجاهدت ها کرد.
به گزارش «تابناک»، پس از پایان جنگ تحمیلی و دفاع مقدس مردم ایران، دولت های هشت ساله برآمده از کارگزاران سازندگی و همچنین دولت هشت ساله برآمده از جریان چپ آن زمان، دولت هایی توسعه محور بودند که شاید در برنامه های خود توسعه و پیشرفت را بر عدالت طلبی و انقلابی گری اولویت داده بودند. دولت هایی که شاید به جبر توسعه و شاید هم به دلیل یک جانبه نگری به مساله توسعه، فاصله فقیر و غنی را افزایش دادند و طبقه خاصه ای پس از انقلاب را به وجود آوردند که این طبقه خاصه به سرعت خود را از بدنه اصیل جامعه دفاع مقدسی ایران جدا نمود و جامعه یکدست دفاع مقدس را چند پاره نمود.
پس از آن سالها، مردم در سوم تیر 84، به فردی اقبال نشان دادند که مدعی بود،پس از شانزده سال می خواهد به آرمانهای اصیل انقلاب و دفاع مقدس برگردد.مردم هم پیشتر در انتخابات شوراها به ویژه در شورای شهر دوم تهران، تمایل خود برای برگزیدن چنین تفکری را نشان داده بودند و در انتخابات شوراها که همه جریانات سیاسی از اصلاح طلبان و اصولگرایان گرفته تا ملی مذهبی ها و نهضت آزادی ها شرکت داشتند، به عده ای به نام آبادگران رای دادند که بنا بود فارغ از رنگ جناح، در فضای انقلاب به ایران خدمت کنند.
در سوم تیر، مردم تمایل خود برای احیای ارزش های انقلاب و دفاع مقدس را نشان دادند، اما منتخب سوم تیر، هر چه که پیشتر رفت، مردم را ناامید تر کرد.مردمی که به قصد احیای ارزش های انقلاب و به ویژه شعارهای عدالت طلبانه به وی اقبال نشان داده بودند، پس از مدتی خود را در بین لج و لجبازی های بی مورد، استبداد رای در تصمیم گیری ها کلان کشور، عدم توجه به نظر کارشناسان و نخبگان وی دیدند.
کار به جایی رسید که منتخب سوم تیر 1384، که بنا بود آرمان های عده ای از مردم را احیا کند، آرمان های مردم را بر سر آنان خراب کرد. کسی که بنا بود محور کارش، انقلاب و مردم باشد، به جایی رسید که محور کارش نزدیکانش گشتند، نزدیکانی که متهم به تخلف هایی بودند و دور آنان خط قرمزهایی کشید تا دستگاه قضا نتواند به آنان نزدیک شود.
مردم تشنه انقلاب و آرمانهای آن بودند، اما منتخب سال 84، خود را تجسم عینی آرمانهای انقلاب می پنداشت و از گوش کردن به توصیه های ناصحان سرباز می زد و نکاتی را که دلسوزان و پیشکسوتان انقلاب برای بهبود کار به وی ارائه می کردند را به استهزا می گرفت.
سوم تیر 84، مردم نشان دادند که برای روزهای اصیل انقلاب و دفاع مقدس دلتنگ شده اند، نشان دادند که می خواهند برای اداره کشور به ارزش های بنیادین اول انقلاب برگردند، می خواستند به برادری ها برگردند، می خواستند به آن جامعه بی ریا و فداکار توحیدی رجعت کنند... اما افسوس کسی که شعار این برنامه ها را می داد چنان در غرور و خودخواهی، غرق شد که امید مردم به احیای آرمان ها را به ناامیدی تبدیل کرد.او نه تنها در آن مقطع این امید را از مردم گرفت که بعضا با بی اخلاقی های سیاسی، جریان دلبسته به خط اصیل انقلاب را نیز سرخورده کرد و آنان را در انتخابات بعد به حاشیه راند.
همه این ها بدان معنا نیست که دولت کنونی دل در گرو آرمانهای انقلاب ندارد، دل کنونی هم برآمده از همین انقلاب و مردم است و مردمی که به این دولت رای داده اند دل در گرو عظمت و سربلندی ایران عزیز مقتدر دارند. مساله این است که رویکرد عدالت طلبانه مردم و میل به احیای ارزش های اصیل انقلاب در آن سال ها را آن منتخب به هدر دارد و گرنه آن هشت سال می توانست حلقه ای باشد برای اتصال ارزش های دوران امام و دفاع مقدس، به نسل های بعدی انقلاب.
کاری که بعدا مشخص شد به هیچ وجه در صلاحیت منتخب مردم در سال 84 نبود. این روزها خبرها از احضار و دستگیری نزدیکان منتخب سال 84 حکایت دارد! متاسفانه!
