امروز دكتر فكرآزاد، جراح و متخصص بيماريهاي لثه به پرسش ما پاسخ ميدهد.
ايمپلنت، ميلهاي از جنس تيتانيوم است كه داخل استخوان فك در ناحيه دندان از دست رفته كار گذاشته ميشود. در دندانپزشكي، ايمپلنت دنداني است كه مدلهاي زيادي از آن اكنون در كشور ما رايج شده است. نتايج آزمايشات ثابت كرده كه ايمپلنت، در طولانيمدت ميتواند جايگزين دندان شود. البته بهترين ايمپلنت طبيعتا دندانهاي خود ماست.
تلاش جامعه دندانپزشكي اين است كه دندانهاي طبيعي سالم بماند. البته در شرايط خاص و در صورت ابتلا به بيماريهاي لثه كه باعث از بين رفتن دندانها ميشود، ناگزير به انتخاب اين روش هستيم.
اين ميله پس از مدتي، حدود شش هفته تا شش ماه، بر حسب نوع بستر استخواني و نوع ايمپلنت، به فك جوش ميخورد و ميتوان روي آن دندان گذاشت.
جراحي ايمپلنت با بيحسي موضعي و داخل مطب انجام ميشود و عارضه خاصي ايجاد نميكند. متأسفانه در گذشته پلاكها و يكدست كامل دندان مصنوعي كه موجود بود، مشكلات بسياري را براي افراد به وجود ميآورد.
يكي از مزيتهاي ايمپلنت، كمك به زيبايي و حتي تكلم افراد است.
اين سوال پيش ميآيد كه آيا در يكسري بيماريهاي خاص، ايمپلنت يك گزينه مطلوب درماني به حساب ميآيد؟ بايد بگوييم كه در 95 تا 98 درصد موارد، كاشت ايمپلنت با موفقيت انجام ميشود.
نگهداريهاي پس از ايمپلنت
بايد توجه داشت كه در استفاده از ايمپلنت، مراقبتهاي بيشتري بايد صورت گيرد و در حفظ استخوان نگاهدارندهاي كه براي كاشت ايمپلنت لازم است، بايد بسيار دقت كرد. پس از قراردادن ايمپلنت، رعايت بهداشت بايد به دقت انجام شود.