ایران اکونومیست - «لوران فابیوس»، «فیلیپ هاموند»، «فرانک والتر اشتاین‌مایر» وزرای خارجه فرانسه، انگلیس و آلمان به همراه «فدریکا موگرینی» رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا در مقاله‌ای که در روزنامه آمریکایی «واشنگتن‌پست» به چاپ رساندند با اشاره به مزیت‌هایی که توافق موقت ژنو تحت عنوان برنامه اقدام مشترک بین ایران و 1+5 از کنگره آمریکا خواستند تا به دیپلماسی یک فرصت پیشرفت دهند.
در این گزارش نوشته شده است، «در نوامبر 2013، بعد از ماههای بسیار مذاکره، گروه 3+3 (فرانسه، آلمان و انگلیس به همراه آمریکا و روسیه و چین) یا همان گروه 1+5، با ایران به توافق موقتی در زمینه برنامه هسته‌ای تهران دست پیدا کردند.
این توافق سه مزیت اصلی دارد». اول اینکه، این توافق پیشرفت‌های حساس‌ترین عناصر برنامه هسته‌ای ایران را متوقف کرد.
طبق برنامه اقدام مشترک که ایران و شرکای 6 کشور در این مذاکرات با هماهنگی اتحادیه اروپا با آن موافقت کردند، ایران تولید اورانیوم با درصد غنای بالا را متوقف کرده است، تولید سانتریفیوژهای جدید برای غنی‌سازی اورانیوم را محدود کرده است و از نصب سانتریفیوژهای بیشتر خودداری کرده است.
ایران همچنین موافقت کرده است که روند پیشرفت راه‌اندازی رآکتور هسته‌ای این کشور در اراک را متوقف کند در نتیجه ایران امروز در مقایسه با قبل از برگزاری مذاکرات، از دستیابی به موادی که به اندازه کافی برای تسلیحات هسته‌ای شکاف‌پذیر هستند، دور شده است.
در عین حال، جامعه بین‌الملل به تأسیسات هسته‌ای ایران دسترسی پیدا کرده است و این به جهان اجازه می‌دهد تا تأیید کنند که آیا ایران به تعهدات خود پایبند است یا خیر و این در حالی است که بازرسی‌های قبلی تنها یکبار در چند هفته صورت می‌گرفت و هم‌اکنون آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قادر است بازرسی‌های روزانه از تأسیسات نطنز و فوردو داشته باشد و رأکتور اراک نیز در حال حاضر در معرض بازرسی‌های ماهانه قرار دارد.
و مورد آخر اینکه که کم اهمیت هم نیست، این است که توافق موقت به ما زمان و فضا داد تا تلاش کنیم که در خصوص یک راه‌حل طولانی‌مدت برای موضوع هسته‌ای ایران بحث و گفت‌وگو کنیم که این مسئله برای آینده امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی حائز اهمیت است.
این گزارش سپس با اشاره به این سه مورد ادامه داد، این پیشرفت‌ها بدون توافق بین‌المللی در زمینه تهدیدی که برنامه هسته‌ای ایران می‌تواند داشته باشد و اتحادی که ما به وجود آورده‌ایم، غیرممکن خواهد بود. جامعه بین‌الملل به کمک همدیگر یک نظام تحریم‌هایی را به وجود آورد که ایران را به میز مذاکرات آورد.
امروز، آژانس بین‌الملل انرژی اتمی همچنان به تأیید اینکه ایران به تعهدات خود پایبند است، ادامه می‌دهد. در عوض، ما نیز تعهدات خود را برای کاهش اندک تحریم‌های ایران انجام می‌دهیم و این در حالی است که همچنان نظام اصلی تحریم‌ها را اجرا می‌کنیم و فشارها علیه ایران را حفظ کرده‌ایم و در طی سال گذشته، شرکای 6 کشور رایزنی‌های نزدیکی با یکدیگر و با همپیمانان نزدیک ما داشته‌‌اند تا مذاکرات را حفظ کنند و بررسی کنند که آیا ما می‌توانیم به یک راه‌حل جامع و بادوام برای تهدید ایران هسته‌ای برسیم.
هدف ما همچنان مشخص است. ما خواستار یک راه‌حل جامع هستیم که هم حق مردم ایران برای دستیابی به انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای را به رسمیت بشناسد و هم به جامعه بین‌الملل اجازه دهد که تأیید کند که ایران نمی‌تواند به سلاح هسته‌ای دست پیدا کند.
هرگونه توافق می‌بایست تضمین محکم، قابل تأیید و طولانی‌مدت دهد که برنامه هسته ای ایران کاملاً صلح‌آمیز است و صلح‌آمیز باقی می‌ماند. هیچ‌چیز کمتر از این انجام نخواهد شد.
هم‌اکنون به ایران بستگی دارد که بین همکاری بی‌انتها و انزوا در آینده، یک گزینه راهبردی را انتخاب کند.
به طور قطع، چالش‌های دشواری وجود دارد و اختلافات مهم بین ایران و جامعه بین‌الملل باید در نظر گرفته است و به همین دلیل ما باب مذاکرات را تا اواخر سال جاری میلادی تمدید کردیم.
در این راستا، مسوولیت ما اطمینان حاصل کردن از این است که به دیپلماسی بهترین فرصت موفقیت داده شده است.
حفظ فشار به ایران از طریق تحریم‌های کنونی ضروری است اما ارائه موانع جدید در این مرحله مهم از مذاکرات از جمله از طریق تحریم‌های بیشتر مرتبط با برنامه هسته‌ای علیه ایران، تلاش‌های ما را در این برهه زمانی مهم در معرض خطر قرار می‌دهد.
در حالیکه بسیاری از ایرانیان می‌دانند که چقدر ایستادگی کردند تا بتوانند بر انزوا غلبه کنند و با جهان وارد تعامل شوند اما افرادی نیز در تهران هستند که مخالف هرگونه توافق هسته ای هستند.
ما نباید به آنها استدلال‌های جدیدی بدهیم. تحریم‌های جدید در این لحظه ممکن است ائتلاف بین‌المللی را که تاکنون تحریم‌ها را کارآمد کرده است، متزلزل کند. لایحه تحریم‌های جدید به جای آنکه موضع مذاکرات را تقویت کند، نتیجه معکوس خواهد داد.
بگذارید واضح باشیم: اگر ایران تعهدات خود را نقض کند یا اینکه ثابت شود تمایلی به موافقت با توافقنامه جامع و قابل تأییدی که خطوط اصلی جامعه بین‌الملل را تحقق می‌بخشد ندارد، ما چاره‌ای جز افزایش فشارها بر ایران نداریم. . برای اولین بار ما یک شانس واقعی برای رفع یکی از تهدیدات امنیتی جهان پیدا کردیم و فرصت پیدا کردیم تا این موضوع را از راه صلح‌آمیز رفع کنیم.
ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که این شانس از کنار ما رد شود یا کاری انجام دهیم که پیشرفت‌های ما از مسیر خود خارج شود.
ما یک فرصت تاریخی در اختیار داریم که ممکن است ممکن نیست دوباره به دست آید. با توجه به اینکه چشم جهان به این فرصت است ما باید تعهد خود به دیپلماسی را نشان دهیم و تلاش کنیم تا موضوع هسته‌ای ایران را در بازه مهلتی که تعیین کردیم، حل کنیم.
این گزارش در پایان اینگونه نوشت، این مطمئن‌ترین راه رسیدن به یک راه‌حل جامع و بادوام است که جهان و منطقه را امن‌تر می‌کند.
منبع: فارس
ف/ف
