اسدالله شعبانی گفت: یکی از دغدغه‌های همیشگی من زبان فارسی بود. در حالی که در تمام کتاب‌ها حتی کتاب‌های درسی از واژگانی مثل کتب، تکالیف و ... استفاده می‌شود که اصولاً بر اساس اصول ادبیات عرب است، نه ادبیات و زبان فارسی.
به گزارش خبرنگار ایسنا، این نویسنده کودکان و نوجوانان در یک مراسم رونمایی کتاب در محل انجمن فرهنگی ناشران کودک و نوجوان، با بیان این مطلب گفت: زبان فارسی به قدر کافی انعطاف‌پذیر است که می‌تواند با گسترش خود چارچوبی را داشته باشد و در این میان شاهنامه بهترین اثری است که می‌تواند ما را در زمینه واژه‌سازی بر اساس چارچوب‌های زبان فارسی یاری کند.
وی تأکید کرد: زبان مقوله‌ای است که در فرهنگ و کوچه‌بازارها شکل می‌گیرد اما فرهنگستان زبان فارسی حتی یک کار میدانی و پژوهشی انجام نداده است و با دایره تنگی که بنا کرده، می‌خواهد کتاب هم بنویسیم.
شعبانی گفت: بحث ویراستاری و سرویراستاری مقولات جدی‌ای هستند که ما را از کتاب‌سازی و اشکالات دستوری کتاب می‌توانند رها کنند. انجمن ناشران اگر قرار است کاری را در اولویت خود قرار دهد، این اولویت زبان فارسی است، چراکه هویت ملی ما و همه اقوام با آن پیوند می‌خورد.
این نویسنده کودکان همچنین گفت: من از جمله نویسندگانی هستم که هم مؤسسات انتشاراتی دولتی و هم مؤسسات انتشاراتی خصوصی کتاب‌هایم را چاپ می‌کنند. مردم ایران با فرهنگ‌ترین مردم جهانند و اگر شرایط برابری برای آنان ایجاد شود، می‌توانند کتابخانی‌شان را به مقدار زیادی افزایش دهند. در سال 62 تیراژ کتاب‌های کودک من رقمی معادل 100 هزار نسخه بود و در همین ایام بسیاری از افراد برای خرید روزنامه‌ها صف می‌کشیدند. موضوع اصلی در حوزه کتابخوانی و کاهش آن‌ها سیاست‌های غلط است. ناشران دولتی خلاقیت را از ناشران خصوصی گرفته‌اند. بخش دولتی اولویتی در کتاب‌خواندن مردم ندارد بلکه کتاب‌گیری برایش مهم است. در حالی که کتاب خوب را باید برای مردم منتشر کرد تا مردم کتابخوان شوند. در حالی که بارها کتاب‌های خوب درآمده و به سرعت در بازار کمیاب شده ولی رغبتی به تجدید چاپ آن‌ها وجود ندارد و نداشته است.
این نویسنده با بیان این‌که یکی از آثار برگزیده من پس از انتشار در اسفندماه در نخستین روزهای اردیبهشت‌ماه به اتمام رسید، گفت: هم‌اکنون هشت سال است که این کتاب دیگر منتشر نمی‌شود. ما باید کاری کنیم مؤسسات و نهادهای دولتی از ما پیروی کنند. تا زمانی که ناشران بخش خصوصی از بخش دولتی پیروی می‌کنند، وضعیت همین است که هست.
اسدالله شعبانی گفت: در حوزه کتاب ادبیات کودک آرزو داریم کتاب‌های برتری تولید شود که با ذوق و پسند بچه‌ها همسو باشد و فقط خوبی محتوای آموزشی نباشد. من به هنر اهمیت می‌دهم و بخش دولتی به آمار. من استفاده از شاعران، تصویرگران حرفه‌ای را اصل اساسی می‌دانم چراکه پسند عمومی کودکان با تولید آثار کم‌ارزش کاهش پیدا می‌کند. روی دیگر همین مساله است که باعث شده که بچه‌های ما شاهنامه را نخوانند و در تولید انبوه کتاب‌های درسی گرفتار شوند.
در ابتدای این مراسم بهروز امیری - مدیر انتشارات سیمای فرهنگ - به‌عنوان بانی مراسم گفت: در نمایشگاه لندن که گروهی منتظر بازگشایی این نمایشگاه بودند، هر کس کتابی در دست داشت به غیر از من و سه نفر از دوستان ایرانی‌ام. همکاری من از آبان‌ماه 75 در سیمای فرهنگ شروع شد و امروز در جایگاهی هستم که ضمن احساس رضایت، تصور می‌کنم که هنوز وضعیت ما مطلوب نیست.
این مدیر مؤسسه انتشاراتی تأکید کرد: فیلم‌سازان و کسانی که با رسانه‌ها همکاری دارند می‌توانند در زمینه توسعه فرهنگی کتاب و کتابخوانی مؤثر باشند. اگر در سکانس‌های فیلم‌های ما بخشی به نمایش کتاب و بازی بازیگران با کتاب اختصاص داده شود، کم کم این کشتی در حال غرق شدن نجات پیدا می‌کند، همچنان که در نظر گرفتن ویترینی برای کتاب‌ها در ساختار معماری خانه‌ها می‌تواند در این زمینه راهگشا باشد.
حمید امیری که اجرای این مراسم را برعهده داشت نیز گفت: 80 درصد جمعیت جهان در کشورهای در حال توسعه به سر می‌برند و تنها 20 درصد در کشورهای پیشرفته زندگی می‌کنند. در حالی که 30 درصد کتاب‌های منتشر شده از سوی کشورهای در حال توسعه و 70 درصد عناوین آن در کشورهای پیشرفته منتشر می‌شود.
او افزود: یکی از مشکلات اساسی کشور ما در زمینه مطالعه، زمان آن است. ما کشوری هستیم که میانگین مطالعه‌مان از دو تا چهار دقیقه تجاوز نمی‌کند و در بهترین حالت به مرز هشت دقیقه نزدیک می‌شود، در حالی که در کشور ژاپن روزانه چهار تا پنج ساعت هر فرد مطالعه می‌کند. بنابراین، می‌بینیم که در کشور 70 میلیونی ما حداکثر تیراژ کتاب‌ها بین 5 تا 10 هزار رقم می‌خورد در حالی که در کشوری مثل فرانسه با 55 میلیون جمعیت تیراژ برخی از کتاب‌ها به 350 هزار نسخه رسیده است.
وی گفت: در سال اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی هدف ما حل مشکل مطالعه است. ما باید فرهنگ کتابخوانی را به پیش ببریم.
پایان
