جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 March 29 - ۱۸ رمضان ۱۴۴۵
برچسب ها
# اقتصاد
۱۱ آبان ۱۳۹۳ - ۰۹:۵۶

برگزیده سرمقاله روزنامه‌های صبح یکشنبه*شراره جاویدان عشق عاشورا

روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله «اردوغان، عصبانیت و خطای راهبردی!»،«چشم امید حزب حاکم آمریکا به توافق هسته ای با ایران»،«پیوند انقلاب اسلامی با عاشورا»،«شراره جاویدان عشق عاشورا»،«مواضع افراط گرایانه الازهر»،«نتانیاهو به دنبال چیست؟»،«دلایل کاهش قیمت‌ نفت»،«راه‌حل نصر‌الله و رسالت علمای اهل سنت»،«اطمینان در گام سوم»و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
کد خبر: ۶۵۱۰۰

جام جم:روز جهانی مبارزه با یزید

«روز جهانی مبارزه با یزید»عنوان سرمقاله روزنامه جام جم به قلم مهدی فضائلی است که در آن می خوانید؛صحنه و میدانی را تصور کنید که یک طرف آن حسین بن علی(ع) با یاران و خانواده اش قرار دارند و طرف دیگر آن سردمداران کنونی استکبار، آیا تکرار صحنه کربلا دور از ذهن است یا نه، اتفاقا بسیار قریب الوقوع می نماید؟

گاهی ظاهر مرتب و اصطلاحا با کلاس سردمداران استکبار، افراد را به اشتباه می اندازد و چنین گمان می کنند که با جماعتی متمدن و با فرهنگ و مودی به آداب طرف هستند اما با نگاهی به وقایع دنیا متوجه این واقعیت می شویم که تقریبا تمام جنایات علیه بشریت از سوی همین جماعت یا کسانی صورت می گیرد که مورد حمایت این افراد به ظاهر آراسته و شیک هستند.

تاریخ دو سه قرن اخیر استعمارگری را تماشا کنید! رفتار فرانسه و ایتالیا در کشورهای آفریقایی، رفتار انگلیس در خاورمیانه و هند، اسپانیا در آمریکای لاتین، آمریکا را در هیروشیما ، ناکازاکی و ویتنام و...، کودک کشی و جنایت های رژیم صهیونیستی در صبرا و شتیلا و غزه و جنایات سبعانه این روزهای داعش و القاعده در عراق و سوریه، همه مستقیم یا غیرمستقیم به همین سردمداران نظام سلطه و استکبار یا غرب و بویژه آمریکا برمی گردد.

محرم و عاشورا همواره در حال تکرار است؛ هم درون ما و هم در صحنه بیرونی و این میدان دو طرف بیشتر ندارد یا حسینی و یا یزیدی. البته افراد بی طرف هم که صدای یاری طلبی حسین را می شنوند و پاسخ نمی دهند به مراتبی یزیدی هستند، مگر صدای مظلومیت و هل من ناصر حسین(ع) را نشنوند!

امسال تقارن تامل برانگیزی بین عاشورا و روز ملی مبارزه با استکبار پیش آمده است، تقارنی که تعیین تکلیف و پیدا کردن راه را برای نابینایان و یا آنانی که دیدشان ضعیف است راحت می کند اگر بخواهند ببینند!

اهداف و راه حسین(ع) را از شعارها و جملات پرمغز ایشان در روز عاشورا براحتی می توان دریافت و شعارهای حسین بن علی(ع) هر چه زمان می گذرد شنیدنی تر می شود. شعارهایی چون

** «اُرِیدُ اَن آمِر بِالمَعروفِ وَ اَنهَی عَنِ المُنکرِ وَ اَسِیرُ بِسِیرةِ جَدِّی وَ اَبِی عَلِّی بن ابی طالب(ع)»

هدف من امر به معروف و نهی از منکر و حرکت براساس سیره جدم رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم ) و پدرم علی ابن ابی طالب است.

** «الموت اَولی مِن رُکوب العارِ وَالعَارُ اَولی مِن دُخولِ النّار»، نزد من، مرگ از ننگ ذلت و پستی بهتر و عزیزتر و محبوب تر است.

** «لا اری الموت الا سعادة ولا الحیاة مع الظالمین الا برما»، زندگی با ظالمان را جز زندگی ای زجرآور و دردناک و مرگ (در این زمان) را جز سعادت نمی دانم.

و ** «هیهات مِنَّا الذِّلَّةُ» ذلت از ما دور است،کنایه از این که تن به ذلت نمی دهیم.

آری شعارهای حسینی تماما طعم و بوی دغدغه سرنوشت بشریت و عزت و شرافت و ایستادگی در برابر ظلم دارد. و پیروان و عزاداران حسین(ع) در هر زمان و هرسرزمین برای زنده نگاه داشتن راه حسین(ع)، باید معطر به عطر حسینی باشند و الا...

13 آبان، روز ملی مبارزه با استکبار نامگذاری شده است و این روز باید «روز جهانی مبارزه با یزید و یزیدیان» شود. ان شاءالله

کیهان:اردوغان، عصبانیت و خطای راهبردی!

«اردوغان، عصبانیت و خطای راهبردی!»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم سعدالله زارعی است که در آن می خوانید؛درباره ترکیه و سیاست های آن ابهامات زیادی وجود دارد. «ترکیه اردوغان» بیش از هر زمان دیگر هیجانی، پرتب و تاب، کم حوصله و عصبانی است. انتقاد همزمان مقامات ترکیه از رئیس جمهور سوریه، وزیر خارجه آمریکا، ارتش عراق، جمهوری اسلامی ایران و دولت فرانسه و... از این وضع ناآرام حکایت می کند. ناآرامی در عرصه سیاست خارجی به عرصه داخلی ترکیه هم کشیده شده است. درگیری دولت اردوغان با کردهای ترکیه که قصد کمک به کردهای کوبانی- عین العرب- داشتند یک نمونه از ناآرامی روانی حاکم بر دولت اردوغان می باشد. در مورد چرایی عصبانیت این روزهای ترکیه گفتنی هایی وجود دارد:

1- دولت اردوغان برای دستیابی به تغییر در دو کشور عرب همسایه خود- عراق و سوریه- مطابق الگوی ترکیه طی 4 سال گذشته تلاش بی وقفه ای داشته و هزینه زیادی را پرداخت کرده است. پیش از این طی 4 سال اخیر، اعتبار ترکیه و اعتبار حزب عدالت و توسعه قربانی تحول مورد نظر اردوغان شده اند و این در حالی است که در دوردست های ترکیه نیز از احتمال تحقق آنچه اردوغان و اوغلو می خواهند، خبری نیست.

پیش از شروع بحران 2011 سوریه، آنکارا روابط بسیار مستحکمی با دمشق داشت به گونه ای که از روابط اردوغان و اسد به عنوان نمونه ای از روابط خوب دو رهبر منطقه ای یاد می شد. ترکیه ضمن آنکه در مرزهای جنوبی خود احساس امنیت بالایی داشت در دریای مدیترانه نیز از روابط خوب با اسد بهره می برد. دولت آنکارا در پرونده های مرتبط با سوریه، همیشه به عنوان یک طرف مطمئن و مورد اعتماد دمشق مطرح بود کما اینکه بیشترین مراوده بازرگانان سوریه با ترکیه بود و هتل های ترکیه در آنکارا، اسلامبول و... پر از تجار سوری بود. سوریه بخش بزرگی از چرخ اقتصادی ترکیه را به حرکت در می آورد.

در این بین سیاست منطقه گرایی که در سال 2004 از سوی داوود اوغلو وزیر وقت امور خارجه اعلام شد سطح روابط میان ترکیه و سوریه را به بالاترین نقطه ممکن سوق داد. جنگ 33 روزه که نقش سوریه در آن پر رنگ بود و حمایت دولت اردوغان از حزب الله لبنان در برابر رژیم صهیونیستی هم روابط ترکیه و سوریه را قوت بیشتری بخشید و دو سال بعد وقتی جنگ 22 روزه رژیم صهیونیستی علیه غزه آغاز گردید، مواضع مشترک سوریه و ترکیه علیه اسرائیل یادآور منافع مشترک استراتژیک میان دو کشور بود.

با شروع بحران امنیتی در سوریه از اواخر سال 2011 - اواسط 1390- ترکیه دچار یک خطای استراتژیک گردید، داوود اوغلو گمان کرد دوستی با بشار اسد برای آینده منافع ترکیه فایده ای ندارد چرا که آینده از آن اسد نیست. کما اینکه اوغلو و اردوغان گمان کردند انقلاب های عربی سال 2011 به تغییر کلی و کامل نقشه منطقه منجر می شود و از این رو باقی ماندن بر نقشه قبلی منطقه از دوراندیشی به دور بوده و منطقی نیست! از این رو دولت ترکیه همزمان با در پیش گرفتن ادبیات و رویه جدیدی در مواجهه با دولت های شمال آفریقا و منطقه خاورمیانه تلاش کرد تا بر این روندها اثر گذاشته و دولت های جدید را به خود گره بزند. اردوغان در همان ایام در سفری به قاهره و در سالن تئاتر این شهر خطاب به اخوانی هایی که اکثریت کرسی های پارلمانی را بدست آورده بودند گفت که «الگوی ترکیه در مصر می تواند تکرار شده و به سؤالات پاسخ دهد» که البته با واکنش منفی مخاطبان مواجه گردید.

وقتی بحران سوریه شروع گردید، اردوغان به روابط گرم آنکارا- دمشق پشت پا زده و راه خصومت علیه اسد را برگزید به گمان اینکه می تواند با دولت آینده سوریه رابطه استراتژیک برقرار نماید. این در حالی بود که برخلاف ترکیه، ایران از همان آغاز بحران هیچ تردیدی در حمایت از متحد استراتژیک به خود راه نداد و قاطعانه به حمایت از مردم و دولت سوریه در برابر تروریزم تحمیلی روی آورد و در نهایت موفق شد مردم و دولت این کشور را از خطر نابودی نجات دهد و این موضوع رابطه ایران و سوریه را که پیش از این نیز استراتژیک بود، استحکام ویژه ای بخشید. این در حالی بود که ایران برای دست کشیدن از حمایت از سوریه از سوی بخش وسیعی از کشورهای غربی و عربی تحت فشار شدید قرار داشت و همین فشارهای بی سابقه بود که بعضی از متحدین سابق اسد- جنبش حماس و...- را به تجدید نظر در روابط با دولت دمشق وادار کرد. همان هایی که امروز برای برقراری دوباره رابطه با بشاراسد به تکاپو افتاده اند.

امروز ترکیه در رابطه با سوریه فقط هزینه می پردازد و با هر هزینه ای از هدف استراتژیک خود دورتر می شود. کوبانی طی هفته های اخیر عجز شدید اردوغان را در مواجهه با پرونده سوریه بر ملا کرد، تعداد کسانی که در ترکیه به هواداری از کردهای کوبانی کشته شدند از تعداد کشته های کوبانی بیشتر بود! کوبانی کوچک، ترکیه را به دو بخش تقسیم کرد و روی در روی هم قرار داد! ترکیه نمی خواست در پرونده کوبانی خود را درگیر کند و از این رو هر وقت بحث حمایت از کردها در کوبانی مطرح می گردید، اردوغان از روی این بحث پریده و به بحث دیگری- لزوم تغییر دولت در سوریه- دعوت می کرد در نهایت تلاش های اردوغان به جایی نرسید و علاوه بر آن وی ناچار شد کریدوری را برای ورود گروهک شبه نظامی «جیش الحر» به کوبانی باز کند. ترکیه در سوریه راه فرار ندارد و در تله مقاومت گیر افتاده است و از این رو عملکرد ترکیه از چند ماه قبل بیش از آن که تحت یک برنامه خاص و اشراف استراتژیست های ترکیه صورت گیرد، عملکردی انفعالی است که دیگران برای ترکیه ترتیب داده اند.

2- عملکرد ترکیه در عراق هم از جنس عملکرد این کشور در سوریه است. پیش از شروع تحولات در منطقه عربی، روابط آنکارا- بغداد، روابط گرم و موثر بود، ترکیه اولین شریک تجاری عراق محسوب می شد و سهم عراق در اقتصاد ترکیه از 16 میلیارد دلار در سال فراتر می رفت و اردوغان در جریان سفری که در ماه دسامبر 2010 به عراق داشت اعلام کرد که طی یک سال حجم مبادلات تجاری میان دو کشور به 30 میلیارد دلار افزایش خواهد یافت. در این مقطع اگر چه روابط سیاسی میان دولت های ایران و عراق در سطح استراتژیک قرار داشت، اما مبادلات تجاری بین دو کشور، کمتر از 3 میلیارد دلار در سال بود که البته مهمترین دلیل آن فلج بودن سیستم تجاری ایران در دو بخش دولتی و خصوصی بود که هنوز هم هست. به هر روی روابط اقتصادی دولت اردوغان با دولت نوری مالکی قبل از شروع بحران در کشورهای عربی در سطح بسیار خوب ارزیابی می شد. دولت اردوغان پس از آغاز انقلاب های عربی با علامت های فریب دهنده ای در داخل عراق مواجه گردید.

حزب اسلامی عراق به رهبری طارق هاشمی و جریان متحدون و پاره ای از گروه های دیگر در استان الانبار به گمان اینکه تحولات منطقه عربی می تواند به عراق هم سرایت کرده و سرنوشت مشابهی را برای دولت نوری مالکی رقم بزند، اعتراضاتی را علیه دولت مرکزی سامان دادند. این احزاب با نصب خیمه هایی در فلوجه و رمادی تلاش کردند تا جمعیت این استان را تا برکنار شدن نوری مالکی در میادین نگه دارند. دولت ترکیه موضوع تغییر دولت در بغداد را جدی گرفت و به یک باره به روابط خوب تجاری و سیاسی خود با دولت مرکزی عراق پشت کرد و راه خصومت با این دولت را در پیش گرفت. روابط گرم اردوغان و اوغلو با مخالفان دولت مالکی- شامل طارق هاشمی و...- نشان می داد که از نظر دولت آنکارا، کار دولت عراق ساخته است و لذا ترکیه نباید خود را صرف دولتی در حال انقراض کند.

یک سال پس از شروع این تحولات دولت اردوغان تلاش کرد تا یک تحول عمده در روابط خود با کردها به وجود آورد و برای این منظور دو ابتکار را دنبال کرد:

ابتکار اول دولت ترکیه این بود که با دولت اقلیم کردستان عراق وارد گفت وگو و معامله مستقیم شد در حالی که چنین رابطه ای غیرقانونی و مداخله جویانه و خصومت آمیز علیه دولت مرکزی به حساب می آمد. در این بین ترکیه متعهد شد که حجم وسیعی از نفت عراق را بطور مستقیم از حکومت اقلیم کردی به رهبری مسعود بارزانی بخرد و در اجرای پروژه های بزرگ صنعتی و عمرانی، دولت اربیل را کمک نماید. در این میان اعتراضات فراوان دولت بغداد تاثیری در عزم دولت ترکیه بر جای نگذاشت. ابتکار دوم ترکیه این بود که با کردهای ترکیه به رهبری عبدالله اوجالان- رهبر زندانی کردهای ترکیه در جزیره ایمرالی- توافق کند و وعده دهد که در یک پروسه زمانی حقوق آنان را به رسمیت می شناسد.
توافق اردوغان و اوجالان این سؤال را مطرح می کرد که هدف ترکیه از تلاش برای عبور از حساس ترین پرونده خود چیست و خیلی ها هم پاسخ می دادند که ترکیه برای ایفای نقش موثر منطقه ای درصدد رها شدن از پرونده های تاریخی داخلی است.

اردوغان با ورود به پرونده عراق عملاً شرایط را میان دوکشور سخت کرد. روابط ترکیه و اربیل نه تنها بدگمانی شدید دولت عراق را در پی داشت بلکه ایران را نیز نسبت به سیاست های ترکیه ظنین و نگران کرد و این تاثیر عمده ای در سرعت مناسبات ایران و ترکیه برجای گذاشت و حال آنکه روابط دو کشور در حد بالایی قرار داشت و بیش از ایران به نفع ترکیه بود.

دولت آنکارا در بحران سوریه و عراق نشان دادکه از بلوغ لازم برخوردار نیست. اردوغان یک بار دیگر فریب آمریکا را خورد و گمان کرد که واشنگتن می تواند مسیر تحولات را در منطقه تعیین کرده و «خاورمیانه جدید» را تحقق بخشد. آنکارا با گره زدن آینده خود با سیاست منطقه ای آمریکا درصدد تقویت موقعیت منطقه ای و تبدیل شدن به قدرت کانونی این منطقه بود ولی در محاسبه شرایط دچار خطای استراتژیک گردید و به همراه آمریکا دچار موقعیت های ضعیف تری شد. این در حالی است که ایران بر عدم اعتماد به آمریکا پای فشرد و با چشم باز روند تحولات را پیگیری کرد و بدون آنکه متحمل هزینه هنگفتی شود به موقعیت های بهتری که امروز خود ترکیه هم به آن اذعان می کند، دست یافته است.

وزیر خارجه اسبق ترکیه- یاشار یاکیش- در اجلاس مشترک دفتر مطالعات وزارت خارجه ترکیه و ایران در استانبول در بهمن ماه گذشته در این رابطه گفت: «سیاست خارجی ایران در منطقه موفق تر از ترکیه است چرا که ایران منطقه را به خوبی می شناسد ولی ما اطلاع دقیقی از مسائل منطقه نداریم.»

خراسان:چشم امید حزب حاکم آمریکا به توافق هسته ای با ایران

«چشم امید حزب حاکم آمریکا به توافق هسته ای با ایران»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم علیرضا قربانی است که در آن می خوانید؛نتیجه مذاکرات هسته ای ایران و کشور های عضو گروه ۱+۵ برای رسیدن به توافق احتمالی نهایی، عملا به نتیجه مذاکرات دو جانبه ایران و آمریکا (که معمولا با حضور کا ترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به صورت تشریفاتی جنبه سه جانبه پیدا می کند) گره خورده است؛ چرا که ظاهر ماجرا این است که کشورهای اروپایی نظرشان را به توافق ایران و آمریکا منوط کرده اند و چین و روسیه هم به طور نسبی از موضع ایران حمایت می کنند. واقعیت آن است که تقریبا همه سنگ اندازی هایی که در مسیر برنامه صلح آمیز ایران صورت گرفته، مستقیم یا غیر مستقیم، از طرف آمریکا بوده است، همانگونه که در طول یک دهه گذشته، چگونگی برخورد با ایران هسته ای، یکی از موضوعات ثابت و تأثیر گذار در رقابت های سیاسی داخلی ایالات متحده به شمار آمده است. این مسئله همچنین یکی از مهم ترین موضوعات سیاست خارجی و تأثیر گذار در ارزیابی موقعیت سلطه طلبی جهانی آمریکا هم هست.

دوره جدید مذاکرات درباره برنامه هسته ای ایران که می توان گفت با رویکرد تازه، واقع بینانه و انعطاف مثبت ایران زیر سیاست کلی نرمش قهرمانانه، (و البته با حفظ اقتدار و عزت ایرانی) از زمان روی کار آمدن دولت یازدهم آغاز شده است، آخرین فرصت ها برای اثبات صداقت طرف غربی شمرده می شود، از این رو عدم توفیق در حل این مشکل دیرپا، بیشتر از آنکه به ضرر جمهوری اسلامی باشد، به عنوان یک شکست بزرگ در پرونده دیپلماسی غرب و به ویژه آمریکا ثبت خواهد شد.

از سوی دیگر سرنوشت مذاکرات درباره برنامه هسته ای ایران، در مقطع کنونی می تواند مناسبات سیاسی داخل ایالات متحده را هم تحت تأثیر قرار دهد. ایران و آمریکا با فاصله نه چندان زیادی به سمت انتخابات مهم مجلس (ایران – احتمالا اسفند ۱۳۹۴) و ریاست جمهوری (آمریکا - آبان ۱۳۹۵) پیش می روند. طبیعی است که سرنوشت این پرونده برای دولت های دو کشور و گروه های سیاسی حامی آن ها در رقابت های سیاسی داخل هر کشور، اهمیتی حیاتی دارد که در جای خود قابل بحث و بررسی بیشتری است، اما در شرایط جاری و در کوتاه مدت، در صورت پدید آمدن شرایط ویژه مانند توافق نهایی ایران و غرب، این پدیده برای طرف آمریکایی، می تواند نقشی حیاتی بازی کند.

آمریکا در فاصله ای ۱۰ روزه پس از پایان مدت تمدید شده توافق هسته ای ژنو در سوم آبان ۹۳، روز چهارم نوامبر (۱۳ آبان) شاهد انتخابات میان دوره ای کنگره خواهد بود. در حال حاضر نظرسنجی ها از شانس بالای جمهوری خواهان در این انتخابات حکایت دارد چرا که این حزب که اکنون در مجلس نمایندگان برتری دارد، اگر بتواند در انتخابات میان دوره ای ماه آینده، دست کم شش کرسی دیگر سنا را تصاحب کند، تسلط کاملی بر کنگره هم به دست خواهد آورد. از آن گذشته انتخابات میان دوره ای به عنوان یک شاخص سنجش میزان محبوبیت احزاب حاکم، نقش تعیین کننده ای در انتخابات بزرگ بعدی ایالات متحده هم دارند. بنابراین، هرچند در حال حاضر موضوع برنامه هسته ای ایران چندان مرکزیتی در تبلیغات رقابت های انتخاباتی آمریکا ندارد و موضوعات اقتصادی بازار گرمتری دارند، اما هیئت حاکمه آمریکا به توافق احتمالی با ایران در آستانه انتخابات به چشم یک عامل مهم می نگرد، به طوری که شنیده ها از طرح غیر رسمی این مسئله توسط طرف مقابل و استمداد صریح برای توفیق در مناسبات داخلی آمریکا، از راه دسترسی به توافق جامع با ایران حکایت دارد.

دستیابی احتمالی به توافق نهایی در مذاکرات هسته ای ایران، تنها چند روز مانده به انتخابات میان دوره ای ۱۳ آبان در آمریکا، بمب خبری مهمی خواهد بود که می تواند سرنوشت رقابت های سیاسی نزدیک در ایالات متحده را دگرگون کرده و حتی بر آینده این رقابت ها در میان مدت هم اثر بگذارد. اینکه طرف آمریکایی برای استفاده از این فرصت تا چه اندازه حاضر یا قادر به انعطاف باشد، مسئله ای است که برای روشن شدن آن کمتر از یک ماه زمان باقی است.

جمهوری اسلامی:پیوند انقلاب اسلامی با عاشورا

«پیوند انقلاب اسلامی با عاشورا» عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛امسال، عاشورا با 13 آبان روز مبارزه با استکبار جهانی همزمان شده است. این همزمانی، یادآور مبارزات ملت ایران به رهبری امام خمینی و در پرتو شور و شعور عزاداری های محرم علیه آمریکا در سال 1357 است، سالی که رهبر بزرگ انقلاب اسلامی باجمله معروف و به یاد ماندنی "محرم، ماه پیروزی خون بر شمشیر" به مبارزات ضد استبدادی مردم ایران، سمت و سوی واقعی دادند و آن را با محتوای عاشورائی به مبارزات ضداستکباری پیوند زدند.

شناخت درست امام خمینی از آمریکا به عنوان رأس استکبار جهانی، از برجستگی های رهبری ایشان بود. با همین شناخت دقیق بود که ایشان عنوان "شیطان بزرگ" را به آمریکا دادند و ملت ها را در سراسر جهان متوجه این واقعیت کردند که دشمن اصلی آنها و کانون تمام فتنه ها آمریکاست. به برکت همین توجه دادن و آگاهی بخشیدن است که امروز از آسیا تا آفریقا و از استرالیا تا آمریکای لاتین و حتی خود آمریکای شمالی و اروپا هر جا سخن از دشمنان ملت ها به میان می آید، نام آمریکا در رأس فهرست قرار دارد.

این واقعیت را هیچکس نمی تواند انکار کند که اکثر بحران ها، جنگ ها و ناامنی های امروز در نقاط مختلف جهان از سیاست های زیاده خواهانه آمریکا سرچشمه گرفته و گرفتاری های مردم، ناشی از دخالت های سران کاخ سفید در امور داخلی کشورهاست. این، محتوای همان تعبیر دقیق و پرمحتوای امام خمینی است که آمریکا را "ام الفساد قرن" نامیدند و بارها گفتند تمام بدبختی های ملت ها زیر سر آمریکاست.

آفت بزرگ امروز جهان به ویژه منطقه خاورمیانه یعنی "تروریسم" یکی از دستاوردهای سیاست های سلطه طلبانه آمریکاست، پدیده ای که اکنون بلای جان ملت های منطقه و تهدیدی بزرگ برای جهان اسلام است. القاعده، طالبان، داعش و انواع و اقسام گروه های تکفیری، همگی ساخته و پرداخته آمریکا هستند. آمریکا گروه های تروریستی را با رنگ و لعاب دینی پرورش داده و آنها را به نام اسلام به جان مسلمانان انداخته و با اقدامات زشتی که به دست آنها انجام می دهد، چهره اسلام را مخدوش می کند.

خیانت بزرگ دولتمردان آمریکائی به ملت های مسلمان در سال های اخیر، برافروختن شعله های جنگ در کشورهای اسلامی و کشتار مسلمانان به دست مسلمانان است که عواقب شومی برای منطقه و جهان اسلام و سودهای زیادی برای آمریکا و سایر دشمنان امت اسلامی دارد. زبانه های این آتش خطرناک که آمریکا به خرمن جهان اسلام انداخته، موجب می شود مسلمانان با کشتن همدیگر از یکطرف ضعیف می شوند و از طرف دیگر کینه همدیگر را به دل می گیرند. این، ضربه جبران ناپذیری است که به امت اسلامی وارد می شود آنهم به دست خود مسلمانان و حتی به نام اسلام. ضایعه بزرگی که از رهگذر این جنگ ها متوجه اصل اسلام می شود اینست که چهره اسلام نزد افکار عمومی جهان مخدوش خواهد شد، زیرا رسانه های غربی و صهیونیستی برادرکشی ها، سر بریدن ها، غارت ها، خارج کردن قلب کشته شدگان و خوردن آنها را به پای اسلام می گذارند و چنین القاء می کنند که این جنایت ها برطبق تعالیم اسلام صورت می گیرد.

ضربه دیگری که این خیانت آمریکا به جهان اسلام وارد کرد اینست که جنبش بیداری اسلامی را با موانع زیادی مواجه کرده است. بحران هائی که اکنون جهان اسلام را در خود فرو برده، ملت های مسلمان را به امور حاشیه ای مشغول ساخته و جنبش بیداری اسلامی را به تأخیر انداخته است. توطئه هائی که آمریکا و مهره های منطقه ای آمریکا در کشورهای مصر، لیبی، یمن و تونس به اجرا می گذارند و با این هدف است که سایر ملت ها از قیام و انقلاب علیه حکومت های استبدادی مأیوس شوند و تفکر جنبش بیداری اسلامی به محاق برود. هر چند این توطئه در دراز مدت نتیجه مورد نظر آمریکا را نخواهد داد ولی این واقعیت تلخ را نمی توان منکر شد که تا مدتی موجب به تأخیر افتادن این جنبش خواهد شد.

در این میان، آمریکا، رژیم صهیونیستی و مهره های منطقه ای آمریکا از بحران های موجود جهان اسلام بیشترین سود را می برند. آمریکا با استفاده از فرصتی که این بحران پدید می آورد سیاست خاورمیانه ای خود را که با شکست مواجه شده بود، بازسازی می کند و با برنامه های جدید به صحنه می آید. سران رژیم صهیونیستی از این فرصت برای تجدید قوا استفاده می کنند و از اینکه جبهه مقاومت را درگیر بحران می بینند احساس خوبی دارند، احساسی که زمینه نفوذ بیشتر در تاروپود رژیم های دیکتاتوری وابسته به غرب را برای آنها فراهم می کند و آنها را به ادامه حیات ننگین خود امیدوار می سازد.

آن دسته از مهره های قدیمی آمریکا در منطقه خاورمیانه عربی که از جنبش بیداری اسلامی یا به تعبیر عرب ها "بهار عربی" تاکنون جان سالم به در برده اند، تلاش می کنند به بحران موجود در کشورهای جبهه مقاومت دامن بزنند و با دلارهای نفتی زیادی که دارند از یکطرف بقاء خود را تضمین کنند و از طرف دیگر، عناصر وابسته به غرب و صهیونیسم را به عرصه قدرت در کشورهای انقلاب شده برگردانند تا در آینده نیز هیچ خطری آنها را تهدید نکند.

علیرغم اینهمه توطئه که آمریکا در منطقه خاورمیانه به اجرا درآورده و در بسیاری موارد تا حدودی موفق نیز شده، خوشبختانه در ایران همواره با شکست مواجه گردیده و نتوانسته به اهداف شیطانی خود برسد. علت این ناکامی آمریکا در ایران را باید در جوهره انقلاب اسلامی جستجو کرد که عاشورائی است و از نهضت حسینی مایه گرفته است.

علاوه بر اصل انقلاب که با الهام از مکتب عاشورا به پیروزی رسید، در جنگ تحمیلی نیز مردم ایران با اقتدا به شهدای کربلا و با استفاده از نیروی عظیمی که نهضت عاشورا به آنها داد وارد میدان شدند و به رهبری امام خمینی توانستند دفاع مقدس را به پیروزی برسانند. همین قدرت نمائی عاشورائی در سایر صحنه ها نیز ادامه یافت و شیطنت های رنگارنگ آمریکا از تحریم ها گرفته تا تهاجم فرهنگی و توطئه در لانه جاسوسی آمریکا در تهران، همگی با مقاومت عاشورائی مردم ایران بی نتیجه ماند و نظام جمهوری اسلامی هر روز قدرتمندتر شد و امروز در کوران حوادث و بحران های منطقه، جمهوری اسلامی ایران با ثبات ترین، امن ترین و قدرتمندترین کشور خاورمیانه است.

اکنون که در آستانه 13 آبان روز تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران قرار داریم، همزمانی این روز را با عاشورای حسینی اینگونه تفسیر می کنیم که انقلاب اسلامی ایران و تمام دستاوردهای آن با عاشورا گره خورده و تا زمانی که این پیوند برقرار است، این انقلاب از گزند شیاطین از جمله آمریکا که شیطان بزرگ است، مصون خواهد ماند و به راه پرافتخار خود ادامه خواهد داد.

رسالت:شراره جاویدان عشق عاشورا

«شراره جاویدان عشق عاشورا»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم سید مسعود علوی است که در آن می خوانید؛عاشورا؛ و ما ادریک ما عاشورا! عاشورا فقط یک فصل سرخ از تاریخ شیعه نیست، کل جغرافیای عزت و استقامت و تمامت تاریخ حقیقت است؛ چراغ فروزان راه روشن آنانی است که برای رهسپاری خویش از هیچ مانعی نمی هراسند و ملامت لائمین، از پارسایی و پایداری و پیوستگی به حق، بازشان نمی دارد و در تمامی برهه های بحرانی، به رویش دوباره می اندیشند و از ریزش همگامان و عقبگرد بدعاقبتان به واحه وحشت و تیه تردید نمی افتند. در توصیف رزم آوران عاشورا شنیده ایم هر لحظه به موعد موعود، نزدیک تر می شدند حرارت شعله اشتیاق به هماوردی با حرامیان در وجودشان فزونی می یافت و رنگ رخسارشان گلگونه تر می شد و چون حضور در حریم حسینی نصیبشان گردید، یکایک آنان با زبان عشق و عطوفت، وفامندی خویش به ساحت مصفای ولایت را به منصه ابراز آوردند و جملگی در این مرتبت بودند که اگر هزاران بار قطعه قطعه گشته و دوباره به اذن الهی زنده شوند، ذره ای غبار غفلت و آژنگ شک بر سیمای حسینی شان نخواهد نشست.

در همان شب عاشورا که محفل دلنثاران ولایت برپا گردید، مولای مجاهدان و سید شهیدان اباعبدالله الحسین (ع) سرانجام، سئوال حضرت قاسم روحی له الفداء را پاسخ داد؛ هم او که مدتی بود به لحاظ نوجوانی اش نگران آن بود که اذن جهاد و حلول در هاله سرخ مهتاب شهادت به او ندهند. دگر باره از امام خویش پرسید آیا من نیز صبح فردا در زمره زیبای شهیدان خواهم بود؟ حضرت اباعبدالله برای آنکه استقامت و اشتیاق بصیرت حواری خون و یاران خدا و حماسه وران عاشورا تا روز رستاخیز بر همگان آشکار گردد و شبهه افکنان و شک پیشگان نگویند که رادمردان کربلا را با حربه تهییج و ناآگاهی به میدان مبارزه آورده اند، از فرزند برادرش پرسید؛ «کیف الموت عندک؟» مرگ و شهادت در راه خدا در نظر تو چگونه است؟ نوجوان نورآگین خاندان بنی هاشم، بلادرنگ عرض کرد؛ «الموت احلی من العسل.» شهادت در راه خدا از عسل، گواراتر است؛ و این حاکی از بصیرتی فراتر از حضرت اسماعیل (ع) است که در پاسخ پدر بزرگوار خویش گفت مجری فرمان خدا باش که ان شاء الله مرا جزء صابران خواهی یافت. پاسخ سرباز نهضت عاشورا مرتبتی فراتر از «شکیبایی» و ورود در وادی گوارای «شکر» است.

طعم هجرت، تبعید، عطشناکی، قلت عده و عُده، بی شماری دشمنان سفیه، محاصره، انتظار مرگ، مشاهده رنجوری کود کان، تبلیغات و ملامت و استهزا از سوی ستمکاران و ده ها بلیه دیگر که هر کدامش کوهی را به کرنش می اندازد، ذره ای از حجم حمیت و استواری ایمان عاشوراییان نکاهید بلکه بر یقین و عزم قویمشان افزود و با هجمه ای بی همتا بر جائرین و ستمکاران سلطه جو، آموزه عزت و استقامت به آزادگان جهان آموختند.

رهبر معظم انقلاب، این عصاره اعصار شورایی، بارها حسین آسا بر اهل استکبار خروشیده و فرموده اند در برهه های بحران آمیز و سیل سختی های دهر، ما یاوران حسینیم؛ هماره عاشورایی. همه دیده اند که ملت معظم ایران در تمامی آنات حیات انقلاب اسلامی، آیینه دار قیام سرخ و استقامت سبز حسینی است.

ملامت لائمین و هجمه فراگیر تبلیغاتی تمامت خواهان ستم گستر، به گستره حضور حماسی آنان در عرصه های سیاسی و اجتماعی، وسعت بیشتری می بخشد و امواج خیزش خداخواهانه شان جوشش بهت انگیزتری می یابد و همیشه آن گونه می اندیشند و عمل می کنند که در نهایت، ندای ندامت و حسرت و حیرت بیگانگان و بیگانه باوران به آسمان بر می خیزد و خرسندی خاصان اهل حقیقت و امت عاشورا اندیش را برمی انگیزند.

این حضور حسینی و افروختن رایت رویارویی با ستمکاران است که رجزخوانی های سپاه کاخ سیاه را همیشه در حلقومشان خشکانده و توفان تأسف و سرسام دریغ و درد را بر خیمه گاه سست آنان می افکند. دریغا که دشمنان دین، پیام پایداری عاشورای حسینی را نمی گیرند و نمی دانند سوگواری سیدالشهدا علیه السلام، حضور هماره در حریم سرخ سعادت است و عزاداران عاشورایی، با هر فرود دستان سبز خویش بر سینه های سوخته، شعر شرافت سروده و با شولای شهادت به میدان ماتم می آیند. اگر دیده به دنیای عشق و عطش می گشودند و عطشناکی فرزندان عاشورا و اشک عاشقانه شیعه در ادراکشان می گنجید، هرگز به محو آنانی که هجوم یزیدیان را به هیچ می انگارند، نمی اندیشیدند. کور باد آن دیدگانی که فروغ فراگیر فرزانگان کربلا در قلوب قائمین نینوا و لثارات اباعبدالله الحسین علیه السلام را نمی بینند.

آی! فرومایگان فطرت سوز! اسلاف شما یزیدآسایان و ابن مرجانگان، با هزاران حرامی و شمشیرهای بی شمار و سنان ها و کمان های بی عنان، نتوانستند نور مهر ولایت در فراخنای قلب اهل نینوا را به خاموشی گرایند؛ و اینک شما یزیدکان و ابن زیادکان که بسان بزاق سگ سانان ابن سعد و شمر دون هستید، چه می کنید؟

و اللهُ ان قَطعتموا یمینی، انی اُحامی ابداً عَن دینی. اگر اندام آحاد شیعه را قطعه قطعه هم کنید و خون سرخشان بر جای جای زمین بریزید، هر قطره خونشان خواهد خروشید؛ شهادت در رکاب حسین، نوشین تر از شهد شیرین است.

شیعه؛ آمیزه حماسه و حزن و حریت است. اندوه عروج سرخ یارانمان در فلسطین و سوریه و لبنان و عراق و یمن و بحرین، صیقل حربه حماسه و ازدیاد حرارت حریت است. شما ناشریفان که از سینه حمار حماقت می نوشید، جبون تر از سپاه سیاه یزیدید، که حتی شهامت رویارویی مستقیم با سربازان دلیر جبهه حق را ندارید. تکفیری های موشینه صفت دست آموز را آلت دست خبیث خویش نموده اید و نمی دانید که خون شیعه، شراره خورشید خداخواهی است که هر بار تراویدن آن، گدازه های گهرناک آگاهی می افشاند و هر لمحه تراوش لمعه آن، عطابخش نور ناب ایمان و یقین در گستره گیتی است با نوای «کل اَرض کربلا و کل یوم عاشورا».

ما از قیام کربلا آموخته ایم که تمام هستی مان را به میدان جهاد علیه باطل آورده و از فدا کردن خویش و خویشان نهراسیم. کشتاری که تکفیری ها به راه انداخته و قصد ارعاب و انفعال مسلمانان را دارند، دنباله ای از جنایات یزیدیان در عاشورای 61 هجری است و باید بدانند که ما از مولایمان حسین بن علی (ع) آموخته ایم که در هر شرایط سخت و دشواری، فقط به رضای پروردگار بیندیشیم و از تسلیم در برابر متخاصمین و معاندین، بپرهیزیم و خروش برآوریم؛ «هیهات منا لذله».درسی که تمامی آحاد مسلمان از زندگی و قیام حیات بخش حسینی آموخته اند این است که مساعی و مبارزات آنان در رویارویی با مستکبران و ستمکاران، آمیزه ای از خلوص برای خدا و خدمت بی شائبه به مردم، همراه با احیای اخلاق فردی و اشاعه معارف دینی و جوشش درونی و بیرونی معنویات و ارتباطات خداگرایانه است؛ همان جوششی که از قیام عاشورا نشأت گرفته و هزار و اندی سال است قلب و اندیشه رهروان حسینی را به حرکت و خیزش خلوص آمیز وا داشته است.

همین جوشش و خروش معنوی بود که در سال 61 هجری با وجود قلت عده و عُده اهل حق، به رسوا نمودن و بی آبرو کردن قدرت های سلطه گر زمان انجامید و اگر اصحاب مقاومت، امروز پویایی و پایداری خویش را حفظ کنند، فردا نیز همانند امروز و دیروز تاریخ انقلاب اسلامی، سلطه جویان جهانی با رسوایی و بی آبرویی فزاینده رو به رو شده و برای اجرای دسیسه های نظامی و فرهنگی خود با سدی سدید و بازدارنده مواجه خواهند شد.

نکته آخر اینکه امسال با تقارن شگرفی روبه رو هستیم و آن مصادف شدن عاشورای حسینی با روز سیزدهم آبان، سالروز بازداشت و تبعید امام خمینی (ره) به ترکیه است، هم او که انقلاب اسلامی را جلوه ای از قیام حسینی می دانست و رنج هایی را که در دوران حیات پر برکتش متحمل شد، با تأسی به جد بزرگوارش حضرت سیدالشهدا (ع) در منظر الهی می دید و رضایتمندانه، شاکر خداوند متعال بود و با عزم حسین آسای خویش انقلاب را به پیروزی رساند و پایه گذار جمهوری اسلامی شد و اندیشه ها و قلوب ایرانیان عزیز را با قیام حسینی، پیوند ناگسستنی بخشید. همچنین سالگشت شهادت نوجوانان و دانش آموزانی است که بسان حضرت قاسم بن الحسن (ع) گام در عرصه مبارزه با دشمنان دین گذاشتند و شهد شهادت نوشیدند.

دیگر اینکه عاشورای امسال مقارن روز ملی مبارزه با استکبار جهانی به سرکردگی آمریکای ستمکار است که یقیناً ملت عاشورایی ایران، افزون از سال های گذشته بر سیاست های سلطه گرانه کاخ سیاه ستم، خواهند خروشید و نفرت خویش را از اذناب یزید و ابن زیاد و ابن سعد و شمر ملعون، به منصه ابراز خواهند آورد. از خداوند خبیر، خواهان آنیم که تا رستاخیز ظهور و قیام عاشورایی حضرت موعود (عج)، شور و شراره عشق حسین و انصار حسین علیهم السلام را تحت لوای ولایت فقیه به رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای، در کانون قلب قائمین جهان، منور و پایدار فرماید.

قدس:مواضع افراط گرایانه الازهر

«مواضع افراط گرایانه الازهر»عنوان یادداشت روز روزنامه قدس به قلم دکتر حسین تقوی است که در آن می خوانید؛دانشگاه الازهر مصر از بدو تأسیس همواره در کنار مرجعیت دینی، نقش ممتاز علمی داشته است.

در واقع علمای الازهر با توجه به چهره کاریزماتیک ناصر و سیاست ملی گرایانه وی مجبور به صدور فتواهای مختلفی در پشتیبانی از وی شدند و این نهاد مستقل مردمی با ادامه سیاستهای فراگیر ناصر به یک نهاد دولتی تبدیل گشت و به عنوان عنصر مشروعیت زا و حامی سیاستهای دولتی مطرح و نقش بارزی در بسیج تود ه های مردمی مصر ومنطقه ایفا کرد.

به عبارت دیگرمی توان گفت، شیوخ الازهر با فتواهای سیاسی, بسیاری از مجاری امور حکومتی را تغییرداد ه اند. از جمله می توان به حکم جهاد علمای الازهر در مورد رژیم اشغالگر قدس درسال 1947اشاره کرد. همچنین بسیاری از گروه های جهادی و اسلامگرا از بطن الازهر به جامعه وارد شده اند. در دوره سادات، شیوخ الازهر با تأیید اقدامهای وی در عقد قرارداد کمپ دیوید، سوابق دینی وسیاسی خویش را بیش از گذشته در معرض خطر قرار دادند و این روند در دوره حکومت اقتدار گرایانه مبارک تا انقلاب ژنوایه 2011 ادامه یافت.

علمای الازهر به طور کلی دو دسته هستند:

گروه اول کارهای بنیادی انجام می دهند و می توان گفت، رهبران فکری هستند.

و گروه دوم که به تولید علوم انسانی می پردازند که به فقه مربوط نیست, بلکه دانشی است که نشان می دهد چگونه می توان فعالان سیاسی را گرد هم آورد و مجلس ملی را یا مجلس شورا را فعال کرد .

دانشگاه الازهر با داشتن حدود نیم میلیون دانشجو از سراسر دنیا از بزرگترین مراکز آموزشی به شمار می رود ونقش ممتازی داشته و دارد. اگر به نقش تاریخی الازهر در بحث تقریب مذاهب برگردیم، باید گفت، نقش تقریب مذاهب در توسعه ارتباطات دینی، نژادی، قومیت و نزدیکی دنیای اسلام بی بدیل است، ولی با تحولات مصر پس از حاکمیت نهاد نظامی در عرصه داخلی و خارجی ونیز برخی موضعگیری های شیوخ الازهر در قبال جریانهای تکفیری و گروه های تروریستی، از اثر گذاری آن بر وحدت رویه در دنیای اسلام به شدت کاسته شده و این نهاد دینی ومذهبی عملاً به عنصر منفعل تبدیل گشته است.

از سوی دیگر، با هجوم افکار وهابی و سلفی وتسلط بر علما و فقهای آن ,شعار مبارزه با تشیع در الازهر باب گشته و در این راه با هر دانشمند الازهر که ایده تقریب با تشیع را در سر پروراند، مبارزه شده، به طوری که در طول سالهای اخیر به وضوح شاهد درگیری های مطبوعاتی و سیاسی علیه شخصیتهایی بودیم که ندای اتحاد و دوستی میان مذاهب را سر دادند.

مسؤولان کنونی الأزهر به جای آنکه وحدت مذاهب را حفظ کنند و در ارتقای آن بکوشند، با برخوردهای منفعلانه در برابر سلفی ها و تکفیری ها درحال تضعیف دستاوردهای گذشته این دانشگاه هستند.

مهمترین مراکز دانشگاهی سلفی در عربستان سعودی قرار دارد و شامل دانشگاه اسلامی مدینه، دانشگاه اسلامی امام محمد بن سعود در ریاض و دانشگاه ام القری مکه است. همچنین برخی از استادان الازهر تحصیل کرده عربستان سعودی هستند.اخراج ، بازداشت و محاکمه روزنامه نگاران، متفکران، هنرمندان و قاریان قرآن که به کشورهای شیعی سفر کرده اند، تنها به دلیل سایه افکندن تفکرات وهابی سلفی بر مصر روی داده است. این تفکرات، گروه هایی همچون النصره، داعش، انصار الشریعه، بوکو حرام، انصار بیت المقدس و القاعده را به وجود آورده و اکنون در تلاش است تا مصر را نیز به هرج و مرج فرقه گرایانه کشاند.بی تردید نقشه های امپریالیسم و صهیونیسم و ارتجاع عرب، در دامن زدن به این امر و مطرح کردن مسأله اختلاف بین شیعه و سنی، آن هم متأسفانه در سطح وسیع، در الازهربسیار تأثیرگذار است.

عربستان به عنوان بازیگر کلیدی درخاورمیانه با تکیه بر دلارهای نفتی ونیز وجود اماکن مقدسه، همواره داعیه دار رهبری اهل سنت بوده است.نزدیکی قدرت سیاسی مصر به عربستان به دلیل بحران اقتصادی بیش ازگذشته بر افول جایگاه سیاسی الازهر تأثیرگذار خواهد بود. نکته قابل تأمل آن است که جامعه الازهر تا کنون تحت سلطه تکفیری ها نبوده ،اما در شرایط فعلی برخی اقدامها، موضعگیری ها و یا سکوتهای بی مورد آنها عملاً موضع تکفیری ها را تقویت کرده است.

سیاست روز:نتانیاهو به دنبال چیست؟

«نتانیاهو به دنبال چیست؟»عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز به قلم قاسم غعفوری است که در آن می خوانید؛فلسطین اشغالی این روزها صحنه تحولات قابل توجهی است که محور آن را نیز تشدید بازداشت فلسطینی ها در کرانه باختری و قدس و حملات گسترده صهیونیست ها به مسجد الاقصی و شهرک سازی های جدید تشکیل می دهد. هر چند که این اقدامات در گذشته نیز صورت می گرفته اما تشدید این اقدامات در مقطع کنونی این سوال را مطرح می سازد که ریشه این اقدامات چیست و صهیونیست ها در لوای آن چه چیزهایی را پیگیری می کنند. بخشی از این مسئله را در اهداف صهیونیست ها در قبال مذاکرات آتش بس با فلسطینی ها می توان جست وجو کرد. صهیونیست ها که با جنگ غزه نتوانسته اند به اهداف خود دست یابند و حتی در مذاکرات ابتدایی برای آتش بس در قاهره نیز نتوانستند خواسته های خود را به فلسطینی ها تحمیل نمایند. صهیونیست ها با ایجاد بحران های جدید برآنند تا فلسطینی ها را به امتیازدهی در این مذاکرات و تبدیل آن به مولفه ای برای سازشکاری وادار سازند.

نکته دیگر در این عرصه را تصمیمات آمریکا و اروپا برای محکومیت شهرک سازی این رژیم تشکیل می دهد. صهیونیست ها با بالابردن هزینه این کشورها برآنند تا در نهایت آنها را به سکوت در برابر شهرک سازی و حتی اعمال فشار بر فلسطینی ها برای پذیرش خواسته های صهیونیست ها بهره برداری نمایند.

در کنار این مسائل یک نکته بسیار مهم مطرح است و آن چالش های شخصی نتانیاهو نخست وزیر صهیونیست ها است. وی پس از جنگ غزه با چالش ها و انتقادهای درونی بسیاری مواجه شده است بویژه اینکه اقتصاد این رژیم نیز نابسامانی شدیدی یافته است.

نتانیاهو با تشدید حملات و افراط گرایی علیه فلسطینی ها، سرشاخ شدن با اروپا و آمریکا و نیز تاکید بر تحقق سازش اعراب و در نهایت هوچی گری جدید علیه ایران و جبهه مقاومت سعی دارد از یک سو رای و حمایت افراطیون را برای ادامه حکومت خود کسب نماید و از سوی دیگر با ایجاد چالش های حاشیه ای مانع از توجه شهرک نشینان به بحران های درونی از جمله در حوزه اقتصادی گردد.

به عبارتی دیگر می توان گفت که بحران سازی های نتانیاهو نه برای تامین منافع صهیونیست ها بلکه برای رسیدن به جاه طلبی های خود است. وی به دنبال آن است تا با ایجاد فضای بحرانی، در نهایت از فروپاشی قدرت خویش جلوگیری نماید چرا که زمزمه های برکناری وی هر روز بیشتر به گوش می رسد و اگر افراط گرایی های وی در جلب نظر شهرک نشینان نبود تاکنون از قدرت برکنار شده بود.

در نهایت می توان گفت که مجموعه تحرکات نتانیاهو در حالی باج خواهی از فلسطینیان و جامعه جهانی و نمایش چهره ای مقتدر از وی می باشد اما در نهایت تمام این امور به یک اصل ختم می شود و آن اینکه نتانیاهو همچنان چشم به قدرت دارد و برای حفظ آن به هر ترفندی چنگ می زند.

وطن امروز:دلایل کاهش قیمت نفت

«دلایل کاهش قیمت نفت»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم سیدمحمدعلی خطیبی است که در آن می خوانید؛درباره کاهش شدید قیمت نفت دلایل اقتصادی و سیاسی متعددی بیان می شود؛ دلایلی نظیر عدم تعادل بین عرضه و تقاضا، وجود مازاد عرضه نفت، اخبار اقتصادی ناامیدکننده از وضعیت اقتصادی و چشم انداز کشورهای صنعتی. نتیجه این موارد، کاهش رقم تقاضای جهانی برای نفت است. همچنین با رشد عرضه کشورهای غیر عضو اوپک بویژه از ناحیه نفت خام غیرمرسوم و بالاخص شل اویل آمریکا سهم قابل توجهی از رشد تقاضای اخیر نفت نصیب غیراوپک می شود و سهم اوپک افزایش نمی یابد لذا در مجموعه کشورهای اوپک، رقابت برای کسب سهم بازار تشدید شده و حتی منجر به ارائه فرمول قیمت های جذاب تر و ارزان تر برای مشتریان شده است.

به رغم عوامل یادشده محدودیت صادرات نفت جمهوری اسلامی ایران به دلیل تحریم های ظالمانه و کاهش صادرات لیبی و عراق به دلیل مشکلات سیاسی می توانست قیمت نفت را بشدت افزایش دهد که با افزایش تولید و صادرات برخی کشورهای اوپک که از ظرفیت مازاد برخوردارند، نظیر عربستان سعودی، نه تنها قیمت های نفت افزایش نیافت بلکه با کاهش نیز مواجه شد زیرا با بازگشت این کشورها به بازار، کشورهایی نظیر عربستان که سهم بازار آنها را تصاحب کرده اند، حاضر به کاهش تولید و صادرات خود نیستند که این امر گمانه زنی های سیاسی را درباره اقدامات آنها، تایید می کند؛ به گونه ای که آنها حاضرند با قیمت های پایین نفت سازگاری کنند و بخشی از درآمدهای نفتی خود را فدا کنند اما فشارهای اقتصادی بر گروهی از کشورها وارد شود تا گروه دیگری امتیازات سیاسی کسب کنند.

متاسفانه سکوت اوپک و عدم اقدام مناسب این سازمان در این موارد باعث تشدید روند نزولی قیمت ها شده است. اظهارنظرهای برخی اعضا درباره لزوم کاهش تولید و مخالفت برخی دیگر از اعضا و همچنین سکوت بعضی دیگر باعث شده است تلقی دست اندرکاران بازار نفت عدم انسجام اوپک برای حل این مشکل باشد که این امر جو روانی بازار را متاثر کرده و بر بازارهای بورس نفت که شکل دهنده قیمت ها هستند، فضایی منفی را حاکم کرده است.

بدیهی است اجلاس اوپک که اواخر ماه نوامبر برگزار می شود، اوپک را در معرض آزمون بزرگی قرار داده که آیا این سازمان یک بار دیگر می تواند با انسجام و تصمیم گیری صحیح ثبات را به بازار نفت بازگرداند یا اینکه دچار اختلاف نظر شده و از تصمیم بازمی ماند. سال آینده تقاضا برای نفت اوپک افزایش نمی یابد در حالی که اعضای این سازمان هم اکنون بیش از 5/30 میلیون بشکه در روز تولید می کنند و لیبی احتمالاَ با یک میلیون بشکه افزایش سعی در بازپس گیری بازار خود دارد و جمهوری اسلامی ایران هم امیدوار است با رفع تحریم ها حداقل به همین مقدار نفت بیشتری وارد بازار نماید که این امر با توجه به تقاضا برای اوپک به میزان حدود 29 میلیون بشکه در روز چالش بزرگی برای اوپک و بازار نفت است که لزوم کاهش تولید را اجتناب ناپذیر کرده است.

برای اینکه اجلاس نوامبر اوپک موفق به اتخاذ تصمیم مهمی جهت تعادل بازار نفت و کاهش تولید شود ضرورت رایزنی و بسترسازی برای تصمیم سازی از هم اکنون احساس می شود. لذا فعالیت اعضا بویژه اعضای مهم و تاثیرگذاری نظیر جمهوری اسلامی ایران باید به سرعت آغاز شود.

به عبارت دیگر، انتظارات از اجلاس عادی آینده اوپک باید به گونه ای بالا برود که حتما منجر به تصمیم گیری درباره کاهش تولید نفت شود.

جوان:راه حل نصر الله و رسالت علمای اهل سنت

«راه حل نصر الله و رسالت علمای اهل سنت»عنوان سرمقاله روزنامه جوان به قلم دکتر عبدالله گنجی است که در آن می خوانید؛ تحلیل متفاوت، علنی و شفاف سید حسن نصرالله از داعش، النصره و کلیت جریان تکفیری نشان می دهد که برای مقابله با این جریان باید به نخبگان دینی و راه های درون دینی متوسل شد. اگرچه این جریان در عمل ارابه کش غرب و صهیونیست ها است و انرژی جهان اسلام را در مسیر باطل مصرف می کند اما نصر الله آنان را وابسته به غرب معرفی نکرد. گزینه دیگری که مبتنی بر نظریه دورکیم است نیز توسط نصرالله رد شد. دورکیم بین محرومیت و فقر و گرایش های تند مذهبی، رابطه برقرار می کند اما نصرالله با استناد به اعضای اروپایی جریان تکفیری این فرضیه را نیز رد می کند.

نصرالله این جریان را از زاویه آموزش ایدئولوژیک و اعتقادی تحلیل می کند، بنابراین نقطه تمرکز برای حل آن نیز باید درون دینی و غیرامنیتی باشد. نصرالله در شب سوم محرم امسال می گوید:«کسی که فقط سراغ درمان امنیتی یا نظامی برود اشتباه می کند.

مسئله ریشه دارتر از آن است که به صورت امنیتی یا نظامی درمان شود. یا مثلاً افرادی می گویند این جریانات در محیط فقر رشد می یابند، پس برویم توسعه ایجاد کنیم. توسعه در هر صورت خوب است ولی بسیاری از این افراد در فقر زندگی نکرده اند. از اروپا می آیند. بسیاری از این افراد اوضاع مالی شان خوب است و زندگی معمولی و بلکه مرفه دارند. اینها ساده انگاری است. بگذارید کار را یکسره کنم و بگویم جست وجو به دنبال دلایل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی به جای غلط ختم می شود. اینها شاید کمک، شرایط، واسطه یا محیط باشند ولی دلیل اصلی و جوهری همین دلیل عقیدتی، فکری و فرهنگی است.

کسی وارد جهان اسلام شد و به هزاران جوان و خانواده گفت مسئولیت دارید زمین را از کفر و شرک و همه مشرکان پاک کنید. همه این ملت های منطقه را می بینید؟ حاکمان، دولت ها، ارتش ها و فرقه هایش همه مشرک هستند و بر شما واجب است با ایشان بجنگید. بکشیدشان و... این افراد دارند تکلیف شرعی شان را انجام می دهند. به خدا تقرب می جویند و در راه خدا می جنگند. واقعاً اعتقاد دارند. مصیبت واقعی این است. بگذارید حالا که دارم صریح صحبت می کنم نکته ای را عرض کنم؛ ... آنچه ما در مورد آن صحبت می کنیم همه مان مسامحه می کنیم و می گوییم جریان تکفیری در اصل همان تفکر وهابی و وهابیت است. اینها پیروان محمد ابن عبدالله نیستند. پیروان شیخ محمد بن عبدالوهاب هستند.

امروز اگر سراغ القاعده، داعش یا النصره بروید چه کتاب هایی را می خوانند؟ کتاب های شیخ محمدبن عبدالوهاب و نوه های او و علما، مشایخ و مفتیان این مکتب را می خوانند. این کتاب ها، این فکر، فرهنگ و روش خوانده می شود. خط اینجاست. کسی که به دنبال درمان جوهری، واقعی و ریشه ای برای دردها و چالش های امروز مسلمانان، مسیحیان و همه ملت های منطقه می گردد باید برود سراغ اصل ماجرا و ببیند چگونه باید درمانش کند.»

درک و اعلام این نکته توسط نصرالله که اینها «به دنبال تقرب الهی هستند و دارند تکلیف شرعی شان را انجام می دهند» حکایت از شکل گیری باوری دارد که با بمباران، مذاکره و جنگ قابل حل نیست. در صورت حذف نظامی این جریان، باز ریشه های آن باقی است و روزی دیگری مانند غده سرطانی از نقطه ای دیگر سر برمی آورد.

شاید رهبران این جریان با چند واسطه مهره غرب باشند اما بدون درک اعتقادات آنان که در بیابان و کف خیابان می جنگند نمی توان راه حل مناسب طراحی نمود. اگر مسئله آنان از «کتاب»، «مدارس خاص» و «مفتیان تکفیرگرا» نشئت می گیرد، باید به سراغ اینها رفت. برای حل مسئله باید نهضت عمومی علمای اهل سنت به راه بیفتد. علمای اهل سنت باید از این زاویه نگاه کنند که قتل و جنایت بی رحمانه قسی القلب ها در رسانه های غرب به عنوان سیمای اسلام و جهاد معرفی می شود و خشک مغزی و ضعف عقلانیت و انسان کشی این جماعت را به جوهره دین نسبت می دهند.

بنابراین باید قیام عمومی برای شناسایی و تعطیلی مدارس این گروه در سراسر جهان اسلام به راه افتد. باید تدریس کتب محمد ابن عبدالوهاب و نوادگانش ممنوع گردد و باید مفتیان آنان چنان انگشت نما شوند که جایی برای زندگی در جوامع اسلامی نداشته باشند. دروغ هایی که در مدارس وهابی به خورد جوانان مسلمان داده می شود، تخم کینه و جنگ را در بین مسلمانان می پاشد.

به طور مثال به آنان می آموزند که شیعیان اثنی عشری فرقه ای هستند که صفویه درست کرده است و آنان نیز برای نام بردن از شیعه از واژه «صفویان» استفاده می نمایند. اما این دروغ به راحتی قابل اثبات است که 200 سال قبل از پیدایش صفویه، ابن تیمیه در کتاب «منهاج السنه» به عقاید شیعی حمله کرده است. لذا به راحتی مشخص می شود که واژه صفویان آموزه مدارس وهابیت است. باید مدارس تکفیرگرا تعطیل و محل آنان به مدارس وحدت و مسجد تبدیل شود. باید بار ارزشی منفی این فرقه و مدارس آنان چنان برجسته شود که ورود به آن پرهزینه و موجب انزوای اجتماعی و دینی گردد.

اگر خودکشی و انتحار به مثابه جهاد است، باید این جماعت در همان مدارس شان نابود شوند که لااقل به دلیل خودکشی در قعر جهنم قرار نگیرند. چطور می شود خیابان های بغداد و دمشق و صنعا و کربلا و کاظمین باید ناامن باشد اما مراکز آموزشی وهابیت که مراکز آتش افروزی و کینه توزی علیه فرقه های مختلف مسلمین و ادیان توحیدی است، باید امن باشد؟ باید علمای بزرگ اهل سنت این سؤال را بپرسند که: چرا اموال مسلمین که در مسیر حج اکبر هزینه می شود صرف برادرکشی می شود؟ راه حل این مسئله نه به دست غرب است که درخواست چنین مسئولیتی از غرب برای جامعه مسلمین عار و ننگ است، بلکه به عهده علمای محترم و معظم اهل سنت در سراسر جهان اسلام است. آنان که علاقه مند به نمایاندن چهره رحمانی اسلام به ملت های جهان هستند، باید دست به کار شوند و گوهر ناب و زندگی ساز اسلام را به جای گزینه نابودی و مرگ برای مردم جهان ترسیم و تبلیغ نمایند.

مسلمانان اهل سنت باید نهضت ممنوعیت اعزام فرزندانشان به این مدارس را آغاز نمایند و به صورت نمادین کتب ابن عبدالوهاب را بسوزانند. اگر این اقدامات صورت نگیرد اسلام و تمدن اسلامی در حد فرقه ای آدمکش و جانی و فاقد عقلانیت معرفی و تقلیل خواهد یافت و گسترش اسلام در جهان معاصر متوقف می شود و غرب هزینه های مبارزه با جهان اسلام را از جیب خودمان خواهد پرداخت.

استمرار وضع موجود به استمرار اشغال قدس منجر خواهد شد و خواب آشفته بنی اسرائیل مبنی بر تصرف از نیل تا فرات دوباره تعبیر خواهد شد و امنیت متزلزل صهیونیست ها تضمین مجدد خواهد شد.

حمایت:فتنه اسلام وارونه!

«فتنه اسلام وارونه!»عنوان سرمقاله روزنامه حمایت به قلم حسام الدین برومند است که در آن می خوانید؛1-وقتی جای معروف و منکر و ارزش و ضد ارزش عوض می شود ؛ عجیب نیست که جریان فتنه گام به گام و سنگر به سنگر جلو بیاید و آتش این فتنه آنچنان شعله بکشد که عنصرمعلوم الحالی چون «شریح قاضی» در ازای دریافت دینار ،کشتن حسین بن علی را مباح اعلام کند و به اصطلاح فتوا دهد: «الا ان حسین بن علی بن ابیطالب قد خرج علی امیرالمومنین فدمه هدر» و... این فتنه ادامه می یابد و فرزند یکی از خواص و آقازاده ای چون «عمربن سعد» که در کربلا نمازهای پنج نوبت را با جماعت برپا می کرد و چهره ای به اصطلاح وجیه و مذهبی کسب کرده بود در روز عاشورا فرماندهی سپاه «ابن زیاد» را برعهده می گیرد و خطاب به یاران و سربازان خود چنین فرمان می دهد: "ای لشکر خدا بر اسب هایتان سوار بشوید، حسین و یارانش را بکشید و به بهشت بروید."... بعد از واقعه عاشورا هنگامی که حرامیان سر مبارک امام حسین(ع) را برای یزید- لعنت الله علیه- آوردند؛ این بیت را سر داد که: لعبت هاشم بالملک فلا خبر جاء ولا وحی نزل: آن مرد هاشمی (پیامبر (ص)) با حکومت بازی کرد و الا نه وحیی در کار بود نه خبری!...آری فتنه ریشه دوانده است و اسلام ناب را از همان هزار و سیصد و چند ده سال پیش نشانه رفته اند...بازهم بخوانید؛«ابراهیم بن طلحه بن عبیدالله» از بنی امیه و هواداران حزب اموی است؛ بعد از واقعه عاشورا در مدینه در برخوردی با امام سجاد"ع" از روی سرزنش پرسید: "من الغالب؟ "یعنی پدرت حسین(ع) به کربلا رفت، جنگ کرد و کشته شد، اکنون چه کسی غالب و فاتح و پیروز میدان است؟ امام سجاد "ع"جواب حکیمانه ای به او –وآیندگان- دادند: وقت نماز که شد و موذن بر مناره مسجد رفت تا اذان بگوید، خوب گوش کن جواب سوالت را در می یابی...یعنی حضرت به کنایه به او فهماندند که هدف تان به زیر کشیدن اسلام ناب و محو نام نبی اعظم خدا بود تا "اسلام وارونه" خود را بر مردم حاکم نمایید ولی عاشورا نقشه های شما را نقش بر آب کرد.به تعبیر حضرت امام خمینی(ره) که در احیای خط سرخ عاشورا و مبارزه با "فتنه اسلام وارونه"، کمتر کسی چون او در دوران اخیر توفیق یافته است: "خطری که معاویه و یزید برای اسلام داشتند این نبود که غصب خلافت کردند... اینها اصل اسلام را وارونه می خواستند بکنند... این خطر را سیدالشهداء(ع) دفع کرد.» (صحیفه امام-جلد8 –صفحه 9)

2- اینجاست که گفته اند- والحق حکیمانه گفته اند- اسلام "محمدی(ص) الحدوث و حسینی(ع) البقاء" است و یا به تعبیر نورانی کلام نبوی که: "حسین منی و انا من حسین". بقای اسلام با حسین"ع" و عاشورا تضمین شده است، چرا؟ چون خط حسین ،خط مقابله با اسلام وارونه و صیانت از اسلام ناب است.
به گفته اهل فن معنای"حسین منی "، روشن است یعنی حسین از من است ، ولی "انا من حسین(ع): من از حسین هستم" یعنی بقای اسلام ناب نبوی(ص) در گرو عاشورای حسینی(ع) است .

3- جبهه "اسلام وارونه "از حزب اموی تا حزب عباسی همواره تلاش کرده تا خط عاشورا و نام حسین"ع" را به نوعی مات نماید ولی تاریخ گواه است که همواره ناکام بوده اند... چرخه روزگار به دوران متوکل عباسی می رسد و هر چند از عاشورای 61 هجری، 176 سال سپری شده است اما در برابر نام و خط حسین(ع) آنچنان عرصه را تنگ می بیند که در سال 237 هجری دستور می دهد قبه ضریح امام حسین(ع) را در کربلا و همچنین خانه های بسیاری که در اطراف ساخته بودند خراب و با زمین یکسان نمایند و سپس فرمان می راند که آب به حرم امام حسین(ع) ببندند... این گستاخی به طمع براندازی نام حسین(ع) تا جایی ادامه می یابد که طبق دستور متوکل بر زمین قبر مطهر امام(ع) شخم زده و زراعت می کنند تا به کلی اسم و رسم مزار فراموش شود.(مقاتل الطالبین صفحه 395 به نقل از کتاب شیعه در اسلام علامه محمدحسین طباطبایی ص 226 و 227) ...آیا توانستند؟

4-روزگار چرخید و چرخید تا با انفجار انقلاب اسلامی در دوره معاصر، باردیگر معلوم شود به خطا رفته اند آنها و جریان هایی که می پنداشتند خط حسین "ع"را می توانند کمرنگ نمایند و اسلام آمریکایی را حاکم نمایند. باز هم باید از امام راحل عظیم الشان گفت که قاطعانه و در تمام پیروزی های نهضت و انقلاب از عاشورا یاد کرد و تکلیف را روشن کرد که ؛"ما هرچه داریم از محرم و صفر است"

5- تحولات منطقه و موج مواج بیداری اسلامی که از اواخر سال 2010 اوج گرفت در شرایطی بود که پروژه آمریکایی ها، پروژه «قرن جدید آمریکایی -Project for the New American Century- نام داشت که که مخفف آن به «PNAC» موسوم گشت. در ذیل این پروژه، راهبرد آمریکایی ها در منطقه، جلوگیری از الگوهای حکومتی است که قابلیت چالش با هژمونی آمریکا را دارد.

از همین روی؛برای مهار جمهوری اسلامی که ترجمان اسلام ناب محمدی(ص) در سطح حاکمیتی است، آمریکایی ها ترویج «اسلام سکولار» از یکسو و تقویت «اسلام سلفی» و گرایش به مذاهب انحرافی و دست ساز از سوی دیگر را در دستور کار داشته اند. نقطه اشتراک «اسلام سکولار» و «اسلام سلفی»، خط سازش با آمریکا و قدرت های غربی است که یک خروجی روشن دارد و آن اینکه چالش با سیاست های آمریکایی در چنبره نرمش و خودباختگی هضم می شود و از میان می رود.نکته ای که قابل اعتناست اینکه از همان بحبوحه تحولات منطقه در بستر بیداری اسلامی، بارها و به کرات رسانه های صهیونیستی به این مسئله اذعان کردند که خطر پیش روی ما، الگوی جمهوری اسلامی است .حتی- به عنوان یک نمونه- "هاآرتص" به صراحت مدل ترکیه که از سوی رسانه های غربی به عنوان الگوی الهام بخش در تحولات منطقه پمپاژ می شد را اسلام اردوغانی و نزدیک به اسلام آمریکایی برمی شمارد و اعتراف می کند ماهیت تحولات منطقه از این نوع نیست، بلکه الگویی از جنس اسلامی است که خطری واقعی برای موجودیت اسرائیل دارد.

6- و بالاخره اگر امروز با پدیده ای به نام "داعش" روبرو هستیم، شواهد و قرائن غیرقابل انکار نشان می دهد که داعش فرزند سیاست امریکا و اسراییل در منطقه برای حاکمیت "اسلام وارونه "و ضربه به الگوی حکومتی جمهوری اسلا می است. فتنه داعش و حمایت پشت پرده آمریکا و رژیم صهیونیستی ازتروریست ها، برای درگیر کردن جبهه مقاومت است که در برابر اسلام آمریکایی کرنش نکرده است. بنابراین جهان اسلام به یک نهضت امر به معروف و نهی از منکر نیاز دارد تا مبادا کسانی بتوانند اسلام ناب را به حاشیه رانده و به جای آن اسلام امریکایی- مظهر تام وتمام اسلام وارونه- را علم نمایند.

آفرینش:هزار غفلت ما در رسیدن به مقصود

«هزار غفلت ما در رسیدن به مقصود»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید؛آیین عزاداری بر نوه پیامبر رحمت قرن هاست که سینه به سینه به ما رسیده است و درطول ادوار مختلف تاریخ شیعه و ایران نقش فرهنگ حسینی قوام دهنده حرکت ها و جوشش های مردمی برای رهایی از ظلم و رسیدن به آزادگی بوده است. انقلاب اسلامی ایران نمونه ای نادر از تاثیرپذیری حرکت و آرمان انقلابیون از نهضت امام حسین(ع) و از خودگذشتی درپای حفظ و بقای اسلام و ارزش ها بود که با خون جوانانی که بر اسوه عاشورا اقتدا کردند، قوام یافت و رشد نمود.

اما امروز که شجره انقلاب تنه ای قوی برای خود ایجاد کرده است و شاخه و برگش درحال پهن شدن می باشد، باید میوه آن را چید و به کام مردم چشاند تا آنهایی که آن روزها و سال های مقاومت و جنگ را درک نکرده اند ویا ندیده اند، نسبت به بطن اهداف و ارزش های اصولی انقلاب آگاهی یابند و این ارزش ها را متناسب با نیازهای امروز بروز رسانی کنیم.

درآن زمان رهبران دینی و مسولان سیاسی با توسل به فرهنگ حسینی جامعه را نسبت به خطرهای خارجی و رنج هایی که باید برای آزادی کشید، مطلع ساختند و مردم با اقتدا به این فرهنگ شهادت طلبی جان خود را ایثار کردند. اما امروز که خطرخارجی دفع شده و ثبات و امنیت درکشور گسترده گردیده، کمی نسبت به وجوه دیگر فرهنگ حسینی مغفول مانده ایم و آن را در ظرف محرم و صفر، نوحه خوانی و نذری دادن محدود کرده ایم! درحالی که نهضت عاشورا حرکتی عالم گیر و صاحب نفوذ درتمامی امورات زندگی بشر می باشد.

امروز باید فرهنگ حسینی را در تحکیم و انسجام زندگی و رفتار اجتماعی، سیاسی واقتصادی جامعه متبلور کنیم تا زنگارها و انحرافات موجود زدوده شود. اگرامروز فرهنگ حسینی را دربین حسینیه ها و هیئات محدود کنیم و آن را برای قشری خاص شناسنامه بزنیم، اجحافی بزرگ به انقلاب و خون های اهداشده به این مرز و بوم کرده ایم.

هرکدام از ما در طول روز به کرات مشاهده می کنیم افرادی که در مترو، تاکسی، اتوبوس، درگفتگو های روزمره از مشکلات عدیده ای سخن می گویند که آنها را مستاصل کرده که از عهده آن برنمی آیند. دراطرف خود در فامیل و نزدیکان می شناسیم خانواده هایی را که در زیر بار فشارهای اقتصادی برای گذران زندگی، تامین هزینه های درمان، تهیه جهیزیه، تهیه مسکن و... کمر خم کرده اند و با سیلی صورت سرخ می کنند.

اما خیلی راحت از کنار آنها می گذریم و امری عادی تلقی می کنیم. البته منکر گستردگی مشکلات و همه گیر بودن آن نیستیم، اما درحد توان و حتی با یک احساس همدردی که هزینه ای هم ندارد می توان باری از دوش اطرافیان برداشت. منکر ضرورت اشاعه شعائر حسینی نیستیم و این گفته امام(ره) که فرمودند:"محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته" را فراموش نمی کنیم، گرچه اطعام مردم و عزاداران یکی از نیکوترین سنت هایی است که در دین ما به آن تاکید شده است، اما مردم حسین دوست ما از دیگر الویت هایی که قیام عاشورا برپایه آن طرح ریزی شده، غافل مانده اند. آیا تا به حال به این فکرکرده ایم که بین اطعام مردم عادی و تامین هزینه های درمان یک فرد سرطانی که حیاتش به خطر افتاده کدام الویت دارد؟. آیا هزینه های کلانی که متاسفانه با اسراف و تبذیر دراین ایام مشاهده می شود، از حفظ آبروی یک دختر و پسر جوان و پدری که توانایی تامین هزینه های ازدواج فرزندش را ندارد، واجب تر است.

دربعد اخلاقی نیز ما از فرهنگ حسینی غافل شده ایم و کردارمان جایی دراین چارچوب ندارد. در عملکرد بسیاری ازما بعضاً رفتارهایی مشاهده می شود که هیچ سنخیتی با الگوهای دینی و حسینی ندارند. امام حسین حتی به دشمنان خود اهانت نکرد و تا آخرین لحظات عمرخویش به هدایت توام با ملایمت معاندان پرداختند. در مقابل ما چه می کنیم؟! دوست و دشمن را به خاطر حفظ جایگاه و منافع خود قربانی می کنیم و در این راه هیچ ابایی از تهمت، افترا، هتاکی، دروغ و عوام فریبی، نداریم. این انتظار از خدمتگزاران و مسولان نظام بیش از دیگران است تا با عمل خود خدای ناکرده مردم را نسبت به ارزش ها و اهداف انقلاب که برخاسته از فرهنگ حسینی است، بدبین نکنند.

اما مخاطب اصلی خود را مردم عزیز و متولیان مراسم عزاداری حسینی قرار می دهیم که دراین ایام زحمات و هزینه های فراوانی را متقبل می شوند. اگر اندکی در نفس قیام عاشورا تامل کنیم، به ضرورت ترویج توامان شور و شعور حسینی پی خواهیم برد و به این درک می رسیم که دست گیری از نیازمندان و مدیریت مشکلات اطرافیان، لذتی کمتر از پخش نذری و هزینه برای اطعام مردم ندارد. رعایت اعتدال و سنجیدن تمامی جوانب در امورات دینی و غیر دینی از اصولی است که راه نجات انسان و جامعه را به همراه خواهد داشت.

درآخر، ضمن عرض تسلیت به مناسبت فرارسیدن ایام شهادت سالارشهیدان و یاران با وفایش، امیدواریم ازاین پس ماه محرم وسیله و بهانه ای برای دستگیری و کمک مضاعف به هموطنان نیازمندمان باشد.

شرق:اطمینان در گام سوم

«اطمینان در گام سوم»عنوان سرمقاله روزنامه شرق به قلم محمدرضا واعظ مهدوی است که در آن می خوانید؛مرحله سوم طرح تحول نظام سلامت به حق، توسط وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با جهاد اکبر -جهاد با نفس- مقایسه شده است. همانطور که در مقیاس فردی، جهاد بیرونی آسان تر از جهاد درونی است اصلاح ساختار نظام سلامت آنجا که با عوامل پدیدآورنده بیماری یا فاکتورهای خطر سروکار دارد بسیار آسان تر از آنجایی است که با نیروهای درونی و ذینفعان و صاحبان فرآیندهای خدمات پزشکی سروکار پیدا می کند. این طرح در یک فرآیند طولانی مدت و با استفاده از نظرات و دیدگاه های کارشناسی وسیع و گسترده جمع کثیری از متخصصان، انجمن های علمی، مدیران اجرایی، کارشناسان درمان و بیمه، تنظیم و نهایی شده و در تابستان امسال به تصویب هیات وزیران رسیده است.

در نظام تعیین ارزش نسبی خدمات، تعادل نوینی در خدمات پزشکی ایجاد شده و ضرایب متعادل تری بین خدمات گروه های تخصصی داخلی، اطفال، جراحی و سایر رشته های تخصصی برقرار شده و تحولات تکنولوژیک و تغییراتی که در روش های ارایه خدمات در جهان رخ داد، مورد توجه قرار گرفته است. نظام ارزش نسبی خدمات، همچنین تفاوت درآمد گروه های مختلف پزشکی را هدف گیری کرده و با اعمال تعادل منطقی تر در ضرایب ارایه خدمات، تفاوت درآمد گروه های مختلف تخصصی پزشکی را کاهش داده است؛ اگرچه هنوز برای تفاوت درآمد بین پیراپزشکان و پزشکان، تصمیمی اتخاذ نشده است. نظام نوین تعیین ارزش نسبی خدمات، تعرفه های پزشکی را اصلاح کرده و ارتقا داده است.

همچنین سعی در تحقق آنچه به «واقعی کردن بهای خدمات» موسوم بوده پرداخته است. در حقیقت، نظام جدید ارزش نسبی خدمات، تعرفه خدمات پزشکی را واقعی کرده است. این طرح به گواهی اکثر قریب به اتفاق ذی نفعان، دست اندرکاران و متخصصان، درآمد منطقی و مکفی برای گروه های مختلف تخصصی تامین و تضمین کرده است. بنابراین امید می رود واقعی شدن تعرفه ها و تعادل پیداکردن بین درآمد گروه های تخصصی بتواند به پدیده زشت و ناپسند «زیرمیزی» در جامعه پزشکی پایان داده و رابطه مالی جامعه پزشکی با بیماران را در قالب تعرفه های واقعی سامان دهد. دولت اعتبار بیمه های پایه را چنان تامین کرده است که تعرفه های «ارزش نسبی خدمات»، در قالب بیمه های پایه تعهد و پرداخت شوند و با توجه به افزایش این تعرفه ها، حتی فرانشیز قابل پرداخت توسط بیماران افزایش داده نشود. این رقم از 10درصد به شش درصد برای مراجعات مستقیم و سه درصد برای مراجعات روستاییان و کسانی که از طریق سیستم ارجاع، خدمات موردنیاز خود را دریافت می کنند، کاهش داده شده است.

این امر دغدغه پرداخت هزینه برای بیماران را از بین خواهد برد. تعرفه های «ارزش نسبی خدمات» برای بیمارستان های دولتی و خصوصی، اعمال خواهد شد و با توجه به افزایش واقع گرایانه ای که پیدا کرده است، جایی برای دریافت ناپسند خارج از تعرفه باقی نخواهد گذاشت؛ اگرچه قبل از ابلاغ تعرفه های ارزش نسبی خدمات نیز تنها معدودی از جامعه پزشکی مبالغ اینچنینی دریافت می کردند. در واقع اکثریت این قشر شریف، رفتار قانونمند را بر دریافت غیرقانونی بالاتر ترجیح می دادند. امروز که دولت اعتبار لازم برای واقعی شدن تعرفه ها را تامین کرده، بیمه ها تعهد پوشش خدمات و هزینه های تعرفه های واقعی شده را قبول کرده اند، سازمان نظام پزشکی در برخورد قاطعانه با هرگونه تخلف، تاکید کرده است و وزارت بهداشت بر انتظام بخشی و قانونمند سازی رابطه مالی جامعه پزشکی و مردم متعهد شده است، زمینه تحقق تحولی عظیم در عرصه پزشکی کشور فراهم شده و میدان برای عینیت یافتن یکی از مهم ترین زمینه های عدالت در سلامت برای میهن بزرگ اسلامی میسر شده است.

مردم سالاری:علل ماندگاری حماسه عاشورای حسینی

«علل ماندگاری حماسه عاشورای حسینی»عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم سیدرضا اکرمی است که در آن می خوانید؛1- حدود 14 قرن قمری «1375» از حماسه عاشورای حسینی می گذرد و هر سال «در دوران عمر و تاریخ ما» عاشورا پرشورتر و همراه با شعارهای جدید و نگاه جدید، جلوه گری می نماید و هر سال دستاوردهای جدید را شاهدیم. اینک می کوشم نکاتی در مورد ماندگاری آن فهرست وار تقدیم نمایم.

2- تاریخ حالت اطلاع رسانی و وقایع نگاری صرف را ندارد، بلکه با خود «تحلیل و تجزیه و تبیین و تطبیق» را نیز دارد که می توان تاریخ را «آموزشگاه، دانشگاه، پژوهشگاه، پالایشگاه و آزمایشگاه» عنوان داد و از هر عنوانی تابلویی ساخت و درس و بلکه درس هایی آموخت. باید تاریخ را عامل حیات و پویایی و تجربه اندوزی انسان ها «من ورخ مومنا فقد احیاه، سفینه البحار» دانست و ملت های دارای تاریخ را با ریشه دانست «فالملقیات ذکرا اونذرا، انما توعدون لواقع» که با خود حرف و حدیث دارند، هشدار می دهند و هوشیاری می آفرینند، اتمام حجت می کنند، در تاریخ «عبرت سازی» وجود «لقد کان فی قصصهم عبره لاولی الالباب، ما کان حدیثا یفتری ولکن تصدیق الذی بین یدیه و تفصیل کل شیء و هدی و رحمه لقوم یومنون، یوسف- 111» و قرآن که «آخرین کتاب وحی الهی» می باشد «55» سرگذشت دارد که از حکومت ها و حاکمیت ها و امت ها و افراد و اقوام یاد می کند و تاریخ را با فلسفه تاریخ همراه «ان فی ذلک لعبره لمن یخشی» ساخته است.

3- بی شک به دلیل «مستندات تاریخی مکتوب» عاشورای سال 61، بی نظیرترین حادثه تاریخ می باشد و از زمان آدم ابوالبشر تا حال گفت وگوی پیامبران، امامان، عالمان، مصلحان، مجاهدان، شهیدان، آزادگان، گویندگان، نویسندگان و قهرمانان، بوده است که آثار آنها را می توان در نمایشگاهی به معرض نمایش گذارد و شگفتی های آن را مشاهده نمود.

4- درباره «علل ماندگاری عاشورا، در 1375 سال تا حال می توان از تابلو «فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه انه هوالتواب الرحیم، بقره آیه 37» گفت که روح «محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام» بر آدم عرضه شد و واسطه فیض الهی قرار گرفتند و آدم از جبرئیل در مورد «امام حسین علیه السلام» پرسید و پاسخ شنید.

5- موسی بن عمران درباره امام حسین(ع) و عاشورای وی سخن می گوید و از آن یاد می کند و حضرت سیدالشهدا علیه السلام نیز از وی در سفر عاشورایی یاد کرد و نیز از «یحیی بن زکریا» یاد می نماید و از پستی دنیاپرستان می گوید.

6- رسول اعظم اسلام در صحنه های مختلف از سالار شهیدان به نیکی و عظمت یاد می کند و «حسین منی و انا من حسین» شاه بیت کلام حضرت است.

7- همه امامان از حضرت سخن گفته اند و برای حضرت سنگ تمام گذاردند، که حضرت مهدی علیه السلام خود را «منتقم» خون امام معرفی «اناالصمصام المنتقم» می کند و فرشتگان در روز عاشورا از این خبر آرام شدند.

8- حضرت زهرا علیها سلام از «سید شباب اهل الجنه» به عظمت یاد نموده و سفارش مهم درباره وی نمود.

9- خود امام «عامل» مهم ماندگاری عاشورا شد که با «بیست جنایت» آزمایش شد و مقاومت بالا نمود و همه موجودی خود را در راه «بقای دین محمدی» هزینه کرد و فرموده اند «الاسلام نبوی الحدوث و حسینی البقاء» شد.

10- به همراه داشتن «خانواده» از ابتدای نهضت تا عصر عاشورا، با ترکیب «شیرخواره» مادر زایمانی، خواهران و برخی برادران، برادرزاده و خواهرزاده و فرزندان دختر و پسر که هجده هاشمی شهید شدند، در هیچ جنگ و دفاع و جهادی سراغ نداریم. این شیوه و شکل، نشان می دهد که امام برای جهاد و تهاجم قیام نکرد، برای دعوت، اعتراض، اتمام حجت، ارشاد، اصلاح و در یک جمله «ارید ان آمر بالمعروف و النهی عن المنکر» مدینه را ترک نمود و به سوی مکه هجرت کرد و با دعوت مردم عراق به سوی کوفه روان شد.

11- خانواده را به همراه آورد تا پس از شهادت از «تاکتیک اسارت» بهره گیرد و پیام رسانی امام را به کوفه و شام، دنبال نماید «ان الله شاء ان یراک قتیلا، ان الله شاء ان یراهن سبایا» و حقا از آگاه سازی و افشاگری بهره گرفتند و «استارت» اعتراض، انتقاد، قیام و انقلاب را کلید زدند که پیامبر اسلام «ان لقتل الحسین حراره فی قلوب المومنین لا تبرد ابدا» را فرموده است.

12- اصحاب امام که «72» تابلو بودند برای افراد در سنین مختلف و تیره و تبار مختلف که الگوی همه جانبه دیگران شدند که در میدان «فداکار» و در خارج میدان تبلیغ و اطلاع رسانی، لازم است.

13- عالمان دینی در طول تاریخ و مبلغان دینی پس از عاشورا تا حال «واعظ و مداح و مرثیه خوان» نقش ماندگاری را پی گرفتند. نویسندگان و هنرمندان «صدا و سیما و نگارش» سازندگان تکایا، حسینیه، مسجد، نمازخانه و برگزارکنندگان عاشورای حسینی و واقفان هزینه عزاداری ها نقش برجسته داشته اند.

14- النهایه مجاهدان قیام ها و شهدای پیوسته تاریخ و خانواده بازمانده آنان مسیر «سالار شهیدان» را پی گرفتند و یاد و نام و نماد آن حضرت بودند.

آرمان:معنای اصلاح در فرهنگ عاشورا

«معنای اصلاح در فرهنگ عاشورا»عنوان یادداشت روز روزنامه آرمان به قلم عماد افروغ است که در آن می خوانید؛
با توجه به وجود حکومت فاسد، مهم ترین رکن و مرتبه امر به معروف و نهی از منکر که امام حسین(ع) به حق تشخیص داد، امر به معروف و نهی از منکر در سطح مردم با حکام بود که در این مورد مردم حق داشتند بر رفتارها و سیاست های صاحبان قدرت نظارت کنند؛ از این رو خون و قیام امام حسین(ع) انتقال یک پیام بود و پیام حضرت زینب (س) بسط و نشر آن پیام با بیان بود. مسلما حرکت امام حسین(ع) جنبه اصلاحی داشته است منتها ممکن است از «اصلاح»، تعابیر و معانی مختلفی برداشت شود.

مطالبی که امام حسین(ع) بیان می کنند حکایت از اصلاح است. ایشان می فرمایند: «إنما خرجت لطلب الإصلاح فی امه جدی (ص) أرید أن آمر بالمعروف و أنهی عن المنکر و أسیر بسیره جدی و أبی علی بن أبی طالب» که به فلسفه قیام بر می گردد؛ اینها نشان از حرکت امام حسین(ع) در جهت اصلاح است به این معنا که انحراف ها و زاویه های بزرگی ایجاد شده و قیام و خروج امام حسین(ع) برای ایجاد یک اصلاح در جهت عمل به سیره پدر و جدشان است که از طریق امر به معروف و نهی از منکر صورت می گیرد و این امر به معروف و نهی از منکر محور اصلی حرکت اصلاح گرایانه امام حسین(ع) است.

همه حرکت های بزرگان ما از جمله امام حسین(ع) در جهت اصلاح با محوریت امر به معروف و نهی از منکر است منتها مهم ترین تجلی و سطح امر به معروف و نهی از منکر که امام حسین(ع) انجام می دهد، در ارتباط با وظیفه ای است که به اصطلاح بزرگان، نخبگان و مردم نسبت به حکام دارند. امر به معروف و نهی از منکر دارای مراتبی از جمله مردم با دولت، دولت با دولت، دولت با مردم و مردم با مردم است و مهم ترین مظهر امر به معروف و نهی از منکر امام حسین(ع)، مردم با حکام است. حکومت آن زمان فاسد شده بود و در این شرایط دیگر نباید به دنبال ردیابی سایر سطوح و مراتب امر به معروف و نهی از منکر باشیم، باید زمان شناس و مکان شناس بوده و به سطح امر به معروف و نهی از منکر توجه کنیم.

با توجه به وجود حکومت فاسد مهم ترین رکن و مرتبه امر به معروف و نهی از منکر که امام حسین(ع) بحق تشخیص داد، امر به معروف و نهی از منکر مردم با حکام بود. هر فردی اگر اتصال و عبودیت امام حسین(ع) را داشت، همان ابتدا قیام می کرد اما امام حسین محذوریت های دیگری دارد؛ محذوریت هایی که امام علی(ع) و امامان دیگر هم داشتند و یکی از این محذوریت ها رسیدن مردم به یک درجه از آگاهی است چون امامان مصلحت حفظ اسلام و قید و بندهای شرعی را در نظر می گیرند. اگر یک انسان عادی به جای امام حسین(ع) بود، محذوریت حفظ اسلام را نداشت و تنها دغدغه او جنگیدن با چنین حکومتی است و همان ابتدا قیام می کرد اما این جنبه شخصی دارد و مصلحت مصالح اسلام و امت اسلامی در نظر گرفته نشده است؛ از این رو اگر قیام امام حسین(ع) به تأخیر افتاده صرفاً از باب توجه به مصالح امت و شرط مقبولیت و بیعت بوده است.

هرگاه یک انسان آزاده شویم به دنبال عمل آزاد خود می گردیم و خواستاریم قید و بندها را برداریم و آن قابلیت ها و ظرفیت های ما متجلی شود و از یک طرف دیگر ظلم، خفقان و انحراف از دین را می بینیم، انسان شناسی فلسفی معتقد است که قیام نه تنها جایز است بلکه واجب است. بنابراین حرکت امام حسین(ع) اصلاحگرایانه است در واقع اصلاح مبنای ریشه ای، فکری و حتی سیاسی و در برخی موارد ساختاری است، اما همه اینها با یک قاعده صورت می گیرد؛ یک قاعده عقلی و شرعی به نام امر به معروف و نهی از منکر که مهم ترین مرتبه آن همان مرتبه مردم با دولت است. در زمان تشریح فلسفه قیام امام حسین(ع) برای مردم باید به این نکته توجه کنیم.

دنیای اقتصاد:انتصاب رئیس کل یک گام به جلو، چند گام به عقب

«انتصاب رئیس کل یک گام به جلو، چند گام به عقب»عنوان سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد به قلم دکترحمید قنبری است که در ان می خوانید؛بر اساس گزارش برخی خبرگزاری ها، مجمع تشخیص مصلحت نظام، شنبه دهم آبان ماه 1393 مصوبه ای را در خصوص نحوه انتصاب رئیس کل بانک مرکزی تصویب کرد. بر این اساس، رئیس کل بانک مرکزی علاوه بر داشتن حسن شهرت و نداشتن سابقه کیفری موثر باید 7 سال سابقه مدیریتی در حوزه های اقتصادی، پولی و مالی داشته باشد و حداقل سابقه 5 سال مدیریت تخصصی در بانک مرکزی را دارا باشد. بر اساس این مصوبه، رئیس کل به پیشنهاد وزیر اقتصاد و تایید هیات دولت و با حکم رئیس جمهور منصوب می شود. طول دوره خدمت رئیس کل بانک مرکزی 5 سال خواهد بود و عزل و پذیرش استعفای وی نیز مستقیما توسط رئیس جمهور انجام خواهد شد.

حمنگاهی به ترتیباتی که پیش از این برای انتصاب رئیس کل بانک مرکزی وجود داشت و مقایسه آن با ترتیبات موجود نشان می دهد که در صورت اجرایی شدن این مصوبه رئیس کل بانک مرکزی از استقلال کمتری نسبت به سابق برخوردار خواهد بود.

همانطور که ملاحظه می شود، مصوبه اخیر، تنها مصوبه ای است که در خصوص هر چهار موضوع یاد شده (یعنی مقام منصوب کننده، شرایط رئیس کل، دوره خدمت وی و نحوه استعفا و عزل وی) تعیین تکلیف کرده است. از این جهت، مصوبه مذکور منجر به شفافیت بیشتر در روند انتصاب، عزل و استعفای رئیس کل شده است و گامی به جلو به شمار می رود. با این حال، از جهت دیگری این مصوبه در جهت کاستن از استقلال بانک مرکزی حرکت کرده است. به این شرح که پیشنهاد انتخاب رئیس کل بانک مرکزی را بر عهده وزیر امور اقتصادی و دارایی گذاشته است؛ حال آنکه از تاریخ تصویب قانون برنامه چهارم توسعه به این سو، این امر بر عهده رئیس جمهور قرار گرفته بود؛ بنابراین از حیث مقام منصوب کننده، رئیس کل بانک مرکزی هم ردیف با وزیر اقتصاد قرار داشت. اجرای مصوبه اخیر، می تواند منتهی به کاهش استقلال رئیس کل بانک مرکزی در مقابل وزیر امور اقتصادی و دارایی شود. همچنین در رابطه با عزل رئیس کل نیز اگرچه در قوانین قبلی در این خصوص سکوت شده بود، اما این موضع قانونگذار از سوی عده ای از صاحبنظران این گونه تفسیر شده بود که قانونگذار با سکوت عمدی در این رابطه در پی آن بوده است که تداوم دوره خدمت رئیس کل برای مدت 5 سال را تضمین کند و بدین ترتیب، امکان عزل رئیس کل در مدت مزبور وجود نداشته باشد.

پیش از تصویب این مقرره نیز پیشنهاداتی ارائه شده بود مبنی بر اینکه عزل رئیس کل منوط به تایید مجلس شورای اسلامی یا محکومیت وی در دادگاه باشد. با مصوبه فوق الذکر، عملا این پیشنهادها نیز کنار گذاشته شده اند. به طور خلاصه می توان گفت شفافیت بیشتر اما استقلال کمتر، نتیجه ای است که از اجرایی شدن این مصوبه حاصل خواهد شد.

نظر شما در این رابطه چیست