پنجشنبه ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 March 28 - ۱۷ رمضان ۱۴۴۵
برچسب ها
# اقتصاد
۰۵ آبان ۱۳۹۳ - ۰۹:۴۱
پشت صحنه اسید پاشی‌ها و سمپاشی‌ها

برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح دوشنبه

روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله «باروهای فروپاشیده، موج‌های پرطنین»،«ضرورت‌های‌ لازم برای ترویج امر به معروف و نهی از منکر»،«در این توافق، برد با ایران است»،«سه نکته»،«جهاد علیه کفر درس همیشه عاشورا»،«وحدت اصولگرایان از آرمان تا واقعیت»،«پشت صحنه اسید پاشی‌ها و سمپاشی‌ها»،«تعلیق دوربین‌ها»،«فرصت طلایی مذاکرات بعد از یازده سال!»،«تغییر متولی فروش ارز نفتی»و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
کد خبر: ۶۴۷۷۲

خراسان:ضرورت های لازم برای ترویج امر به معروف و نهی از منکر

«ضرورت های لازم برای ترویج امر به معروف و نهی از منکر»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم مهدی یاراحمدی است که در آن می خوانید؛امام حسین(ع) هنگام حرکت از مدینه به سوی مکه وصیت نامه ای را مکتوب و با مهر خویش ممهور ساختند و به برادرشان محمد حنفیه تحویل دادند. در این وصیت نامه حضرت بعد از حمد و شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیامبرش هدف خویش از سفر را این گونه بیان می فرمایند: «من نه از روی خودخواهی و یا برای خوشگذرانی و نه برای فساد از شهر خود بیرون آمدم؛ بلکه هدف من از این سفر، امر به معروف و نهی از منکر و خواسته ام از این حرکت، اصلاح مفاسد امت و احیای سنت و قانون جدم، رسول خدا(ص) و راه و رسم پدرم، علی(ع) است.» به راستی نقش امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یکی از فروع دین تا چه اندازه است که امام اباعبدا...(ع) آن را سبب ساز اصلاح مفاسد امت می داند و در این مسیر از فدا کردن جان، مال، آبرو و هر آن چه خود و خانواده اش دارند دریغ نمی فرماید؟ بدیهی است اهمیت امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یکی از واجبات دینی که همچون نماز، روزه و سایر فرایض است بر کسی پوشیده نیست. اما به راستی در جامعه اسلامی چه اتفاقی می افتد که این مهم تا آنجا مورد غفلت واقع می شود که از آن به عنوان «واجب فراموش شده» یاد می کنند؟ در این راستا برخی از مهمترین ضرورت های ترویج امر به معروف و نهی از منکر به شرح زیر بیان می گردد:

آگاهی عمومی مردم: اهمیت فریضه امر به معروف و نهی از منکر تا آنجاست که قوام سایر فرایض به اقامه این مهم ممکن بوده و اعتقاد به این مسئله از ضروریات دین است. اما متأسفانه بسیاری مردم از اهمیت این مسأله غافل هستند. تا جایی که کمابیش مشاهده می شود افرادی که در عمل به واجبات دینی خود و یا حتی انجام مستحبات جدی هستند در مقام عمل به این واجب دینی در بسیاری از اوقات بی تفاوت هستند!

پرهیز از نگاه سطحی در امر به معروف و نهی از منکر: یکی از اساسی ترین دلایل عدم اجرای مطلوب این واجب دینی در جامعه نگاه سطحی و ظاهری به آن است. متأسفانه عمق معنای این مهم در جامعه به خوبی درک نشده است. به صورتی که اولاً بسیاری از مصادیق معروف و یا منکر هنوز در جامعه تبیین نشده و ثانیاً این امر تنها محدود به چند مورد خاص همچون حجاب گردیده است و سایر عرصه های موجود در جامعه، سازمان ها، رسانه ها، شبکه های اجتماعی، سلامت اداری و ... نادیده گرفته می شود.

حمایت قانونی کافی از آمران و ناهیان: آمر به معروف و یا ناهی از منکر ممکن است در هنگام انجام وظیفه شرعی خود با مشکلاتی مواجه شده که نیاز به حمایت قانونی داشته است. حتی عده ای از افراد جان خود را در این راه از دست داده و به شهادت رسیده اند، اما متأسفانه قانون حمایت کاملی در این راستا انجام نداده است. هر چند اخیراً مجلس با درک این خلأ در حال بررسی طرحی به منظور حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر است اما باید به این نکته اشاره کرد که در نظر گرفتن ضمانت های اجرایی قوانین، از تصویب آن اهمیت بیشتری دارد.

بهره گیری از ساختار و کادر اجرایی مناسب: در اصل هشتم قانون اساسی؛ «امر به معروف و نهی از منکر وظیفه ای است همگانی و متقابل بر عهده مردم نسبت به یکدیگر، دولت نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت که شرایط، حدود و کیفیت آن در قانون مشخص می گردد.» بر این اساس دولت موظف است با تخصیص اعتبارات لازم زمینه ترویج و توسعه این فریضه دینی را فراهم سازد. اما متأسفانه مشاهده می شود که همواره به این مهم به چشم یک مسأله جانبی نگاه شده است. تا آنجا که بسیاری از متولیان ترویج امر به معروف و نهی از منکر در کشور کسانی هستند که مشاغل اجرایی مهمی داشته که یا برای انجام وظیفه در این راستا زمان کافی در اختیار ندارند و یا اینکه این مسأله برایشان اولویت پیدا نمی کند. البته مسلماً این امر به معنای دولتی کردن این وظیفه دینی نیست. بلکه منظور بیان بخشی از وظایف دولت در این راستاست.

احساس مسئولیت همگانی و پرهیز از قرار دادن این وظیفه در انحصار افراد خاص: برخی از اقدامات ناصواب سبب شده است که به غلط این ذهنیت برای گروهی از افراد جامعه حاصل شود که امر به معروف و نهی از منکر تنها در انحصار افرادی خاص می باشد. این مسأله باعث شده ضمن غیر مسئول جلوه دادن ضمنی عموم مردم، این ذهنیت ایجاد گردد که گروه خاصی متولی انجام این وظیفه اند و سایر افراد جامعه در تشخیص منکر و معروف از صلاحیت لازم برخوردار نیستند!

توجه به ویژگی های آمران به معروف و ناهیان از منکر: براساس حدیث علوی فردی که به انجام این واجب دینی می پردازد باید سه ویژگی داشته باشد: اول از آن آگاهی داشته باشد، دوم خود بدان عامل باشد و سوم اینکه در حین انجام وفق و مدارا(عدالت) را از نظر دور نداشته باشد. متأسفانه چون برخی از افراد که به این مهم مبادرت کرده اند برخی از اصول ذکر شده را رعایت ننموده اند، ضمن این که دیگران را نسبت به این امر بدبین و بی اعتماد نموده اند، اثر گذاری این مهم را نیز در جامعه کاهش داده اند.

سخن پایانی این که اول تا هفتم ماه محرم را هفته احیای امر به معروف و نهی از منکر نامیده اند. این فرصت با توجه به فضای معنوی که رهاورد مجالس عزاداری می باشد زمان مناسبی جهت بازبینی و آسیب شناسی این واجب دینی در کشور فراهم می آورد. حمایت همه جانبه از آمرین به معروف در کشور از طریق وضع و اجرای قوانین حمایتی، ترویج و تبلیغ این مهم در رسانه ها(خصوصاً رسانه ملی) به عنوان«اصل نظارت عمومی» و تعامل دستگاه های ذیربط در خصوص نهادینه کردن فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر می تواند در راستای ترویج این فرهنگ ارزشی در جامعه موثر واقع شود.

کیهان:«باروهای فروپاشیده، موج های پرطنین»

«باروهای فروپاشیده، موج های پرطنین»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم سعدالله زارعی است که در آن می خوانید؛تحولات در منطقه مقاومت به گونه ای است که تمرکز آمریکا، رژیم صهیونیستی، انگلیس، فرانسه و رژیم های وابسته به آنان در منطقه را حول آن سبب گردیده است. خود این موضوع به تنهایی بیانگر آن است که وضعیت از نظر آنان فوق العاده خطرناک بوده و به اقدام جمعی احتیاج مبرم دارد. بر همین اساس هم آنان طی ماههای اخیر بار دیگر روی شکل گیری یک جبهه فراگیر تأکید کرده اند. در نقطه مقابل آن به میزانی که روند اوضاع از نظر آنان خطرناک است، وضعیت برای جبهه مقاومت تا حد زیادی مطلوب می باشد. بزرگترین نشانه مطلوبیت نسبی اوضاع برای جبهه مقاومت این است که در همه تحولات و فعل و انفعالات دهه اخیر منطقه، جبهه مقاومت تنزل و تنازلی نداشته و هیچ سرپلی از آن گرفته نشده است. در این خصوص گفتنی هایی وجود دارند:

1- آمریکا، ترکیه، عربستان، فرانسه و انگلیس طی چند ماه اخیر روی خطر «داعش» بعنوان بزرگترین آسیب خود تأکید کرده و از لزوم مقابله با آن سخن گفته اند در عین حال در لابلای این مواضع از یک سو بعضی از شخصیت های مؤثر غرب، نادرست بودن چنین عنوان گذاری را برملا کرده و امثال کیسینجر گفته اند «خطر اصلی، انقلاب اسلامی ایران است و نه گروه داعش چرا که انقلاب ایران خطری پایدار و دائمی و دارای پشتوانه قوی است در حالی که داعش خطری محدود و فاقد پشتوانه می باشد»، از سوی دیگر مقامات ارشد آمریکایی و ترکیه که از خطر بزرگ داعش سخن گفته اند خود اعلام کرده اند که در کوتاه مدت امکان از میان برداشتن این خطر نیست با این وصف نه تنها استراتژیست هایی نظیر کیسینجر بلکه عوامل اجرایی آمریکا و... نیز هر کدام به زبانی اساسی بودن خطر داعش را رد کرده اند.

با توجه به آنچه طی هفته های اخیر مشاهده کرده ایم باید بگوئیم از آنجا که از منظر آمریکا و... کماکان خطر اصلی و واقعی غرب و وابستگان به آن، انقلاب اسلامی است بنابراین تحرکات آمریکا و عوامل آن در منطقه با هدف گیری علیه انقلاب اسلامی دنبال می شود با این وصف کاملاً خیال پردازانه است اگر بگوئیم آمریکا سرگرم مبارزه با موضوعی شده است که آن موضوع مورد قبول ایران هم هست چه رسد به اینکه بعضی از افراد سیاسی در بعضی از دستگاههای کشور مدعی هستند آمریکا و ایران در منطقه بعد از 35 سال مبارزه با یکدیگر به یک نقطه رسیده اند.

2- آمریکایی ها و عوامل آن به خوبی می دانند که در مواجهه با انقلاب اسلامی از توانایی لازم برخوردار نیستند و از این رو در صحنه واقعی نمی توانند چشم زخمی به این انقلاب بزنند دلایل آن هم روشن است و بزرگترین دلیل هم این است که انقلاب اسلامی بعد از 35 سال دشمنی متراکم و چند وجهی آمریکا و... علیه آن از میان نرفته و هنوز پتانسیل یک انقلاب فراگیر در حال حرکت را در خود حفظ کرده است. آمریکا و... اساساً ابزار لازم را در اختیار ندارند چرا که انقلاب اسلامی با تکیه بر آرمانهای اسلامی از یک سو و حمایت عمیق از توده های مستضعف جهان از سوی دیگر از چنان پشتوانه و مقبولیتی برخوردار شده است که بدون جدا کردن آن از این پشتوانه و مقبولیت نمی توان بر آن غلبه کرد. کاملاً واضح است که آمریکا و... نمی توانند از موضع اسلام حرف بزنند در حالی که در این سو فقهای بزرگی که صلاحیت آنان در سخن گفتن از موضع اسلام برای هر آشنا و بیگانه ای آشکار است، از اسلام و ابعاد آن سخن می گویند از سوی دیگر آمریکا و... نمی توانند از مستضعفین هم حرف بزنند و خود را مدافع آنان نشان دهند. مستضعفین در همه جای دنیا آمریکا و وابستگان به آن را رژیم های استکباری می شناسند و به تعبیر حضرت امام آنان را «ام الخبائث» به حساب می آورند آمریکا چگونه می خواهد چنین مردمی را در منطقه از هند تا مصر از اطراف انقلاب اسلامی ایران دور کند؟ با این وصف است که ما می گوئیم اساساً آمریکا ابزار شکست دادن انقلاب اسلامی را در اختیار ندارد.

بنابراین آمریکا باید ابتدا انقلاب اسلامی را به شکل دیگری درآورد و یک میدان مبارزه دروغین را شکل بدهد کما اینکه در داخل ایران نیز مخالفان نظام جمهوری اسلامی نه از موضع اعتقادات دینی و نه از موضع مطالبات اجتماعی می توانند انقلاب و نظام را به چالش بکشند و از این روست که یک تصویر دیگری که هیچ واقعیت خارجی ندارد را می سازند و مردم را به مقابله با آن فرا می خوانند بعد اسم آن را می گذارند مقابله با نظام اسلامی. در فتنه 88، فتنه گران که نمی توانستند مردم را با صراحت به رویارویی با نظام اسلامی فرا بخوانند چون نظام ثابت کرده بود که همزمان پاسدار جمهوریت و اسلامیت نظام سیاسی کشور است آمدند و موضوعی تحت عنوان دروغین تقلب را بعنوان یک «پدیده عینی» مطرح و تلاش کردند تا با فریب کاری مخالفت عده ای با تقلب- که اساساً خود نظام بزرگترین مخالف تقلب بوده و هست- را به مخالفت با نظام جا بزنند و در نهایت هم به مقابله با نظام بکشانند. از این رو وقتی نقاب فتنه گران کنار رفت مردم دور فتنه گران را در همان روزهای اول خالی کردند. از آن پس فتنه گران با تکیه بر فضای مجازی و دروغپردازی تلاش کردند تاروند اعتراضی و حتی براندازی نظام را زنده و در حال فعالیت معرفی نمایند. آمریکا امروز در صحنه منطقه همین کار را دارد انجام می دهد و با استفاده از فضای مجازی تلاش می کند تا جبهه مقاومت را جبهه ای در حال شکست معرفی کند و حال آن که هر ناظر آگاهی می داند که آمریکا و عوامل منطقه ای آن در همان جایی که ادعا می کنند جبهه مقاومت قافیه را باخته و میدان را به دشمنان خود واگذار کرده است، اندک نفوذی ندارند.

3- بار اصلی فعالیت آمریکا علیه انقلاب اسلامی را رسانه های مجازی و شبکه های ماهواره ای بر دوش دارند البته در داخل ایران هم نیروهایی که همه نشو و نما و گردن افرازی شان در عرصه وبلاگ و ... است همان خط دیکته شده را دنبال می کنند گاهی هم موفق می شوند در یک یا چند برنامه رسمی صدا و سیما و ... حضور یابند و همان خط را دنبال کنند. در میان دستگاه های رسمی تصمیم گیر دیگر هم کم و بیش کسانی هستند که همین خط را به نوعی تکرار کرده و در واقع ادعای دروغ دشمن را مستند سازی می نمایند. این تنها کاری است که از دست دشمن برمی آید و در این میان نیروهای داخلی همگرا با آمریکا می توانند تا حدی اذهان را مشوب گردانند.

به عنوان مثال در هفته های اخیر یک موج سنگین در سطح منطقه و سپس در داخل ایران به وجود آمد که حکایت از سقوط مواضع جبهه مقاومت در برابر داعش و پیشروی این گروه شبه نظامی تروریستی در عراق می کرد این موج تا حد زیادی صدا و سیمای جمهوری اسلامی را هم متاثر ساخت و عده ای در داخل کشور گمان کردند که داعش به دروازه های بغداد نزدیک شده است این در حالی است که داعش طی دو ماه اخیر در کل عراق تنها در یک منطقه کوچک تحت عنوان «هیت» در شمال غرب شهر رمادی سیطره پیدا کردند. فاصله این نقطه تا بغداد دست کم 100 کیلومتر بود و از این 100 کیلومتر با بغداد طی دو ماه اخیر هیچ خبری نبوده است و جالب تر اینکه در همین دو ماه نیروهای عراقی و متحدان آن بخش اعظم استان الانبار و تقریبا همه استان صلاح الدین را از سیطره داعش خارج کرده اند. عملیات سنگین «آمرلی» در شمال رشته کوه حمرین و در استان دیاله و عملیات «العظیم» در جنوب این رشته کوه و در استان صلاح الدین آن قدر عظیم و باورنکردنی بود که تا مدتی رسانه های غربی و عربی درباره آن سکوت کردند و چندین روز پس از آن اکثر آنان از جمله نیویورک تایمز گفتند: «مقلدان آیت الله خامنه ای عملیات آمرلی را با موفقیت به نتیجه رسانده اند». همین الان وقتی وضعیت مناطق غربی عراق را با دقت بررسی می کنیم درمی یابیم که در فاصله خرداد- که داعش حرکت برق آسای خود در سه استان غربی عراق را انجام داد- تا امروز حداقل دوسوم از مناطق از سیطره داعش خارج شده است. غرب و رسانه های آن و عوامل منطقه ای غرب و دنباله های داخلی آنان در ایران این حقیقت شگرف را گزارش نمی کنند چرا که لازمه گزارش آن این است که همه بفهمند جبهه مقاومت و انقلاب اسلامی ایران از چه قدرت عجیبی برخوردار است. چنین اعترافی بیش از پیش توجهات را متوجه جمهوری اسلامی می کند.

اما آنچه در این میان تاسف آور است بعضی از رسانه های داخلی که فریب فضاسازی تبلیغاتی غرب را خورده اند نیست، چرا که در عرصه خبر و خبرنگاری می توان با چنین خطاهایی کنار آمد اما وقتی بعضی از دستگاه های مسئول که مورد اعتماد مردم می باشند و لازمه چنین اعتماد و جایگاهی مقابله با جو دروغین می باشد، خود به ورطه ای می افتند که تکمیل کننده پازل دشمن می گردند، نگرانی هایی را پدید می آورند خدا نکند که آمریکایی ها در چنین دستگاه هایی صاحب نفوذ شده باشند.
4- آمریکا و بقیه غرب و رژیم های وابسته به آنان هیچ روزنه و فروغی ندارند. در کل دنیا یک گزارش دو صفحه ای هم وجود ندارد که نشان دهد قدرت آمریکا در مسیر رو به رشد قرار دارد. هیچکس نمی گوید که قدرت سیاسی، نظامی و اقتصادی آمریکا آینده ای روشن را برای این کشور نشان می دهد. کما اینکه یک صفحه گزارش هم در کل دنیا وجود ندارد که بگوید عربستان آینده ای دارد و رژیم آن می تواند برای یک دهه دیگر باقی بماند. کما این که هیچ گزارشی وجود ندارد که نشان دهد رژیم صهیونیستی حتما تا 10 سال آینده باقی می ماند. این در حالی است که دو صفحه گزارش جدی وجود ندارد که نشان دهد نظام جمهوری اسلامی طی 10 سال آینده دچار خطر جدی می شود و یا این که گزارشی وجود داشته باشد که نشان دهد آینده تاریکی در انتظار جبهه مقاومت است. ولی امپریالیسم رسانه ای بعضی ها را به خطا می اندازد راه آن این است که در عرصه فکر و رسانه نیز به خودمان متکی باشیم و همان گونه که در عرصه سیاسی آمریکا را دشمن می دانیم به رسانه هایی که در خارج و داخل رنگ و بوی آمریکا دارند اعتماد نکنیم.

جمهوری اسلامی:در این توافق، برد با ایران است

«در این توافق، برد با ایران است»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛بیش از یک هفته است که از داخل و خارج، خبرهای مثبتی درباره پیشرفت مذاکرات هسته ای میان ایران و کشورهای عضو گروه 1+5 می رسد. از اظهارات شخص رئیس جمهور روحانی گرفته تا وزیر امور خارجه و اعضاء گروه ایرانی طرف مذاکرات هسته ای در داخل و از مسئولان روسی، چینی، آلمانی و فرانسوی گرفته تا آمریکائی هائی که طرف مذاکره هستند در خارج، همگی بر نزدیک شدن به توافق جامع هسته ای و امضاء توافق نامه تا چهارم آذر ماه تأکید دارند.

معاون وزیر خارجه آمریکا و مسئول ارشد گروه آمریکائی مذاکره کننده در مسائل هسته ای گفته است: "قدرت های جهانی آماده دست یابی به توافق هسته ای با ایران هستند." وندی شرمن، که در یک جمع تحقیقاتی در آمریکا سخن می گفت، خطاب به آنها گفت: "می توانم به شما بگویم که تمام بخش های متن توافق، توسط تمام افرادی که در پشت میز مذاکرات حضور دارند، مورد پذیرش قرار گرفته است."

در همان زمان که این مسئول ارشد هیأت مذاکره کننده آمریکائی این سخنان را به زبان می آورد، سه اتفاق دیگر نیز افتاد. اول آنکه دولتمردان روسی و چینی هم نسبت به سرانجام مذاکرات هسته ای با ایران ابراز خوشبینی کردند، دوم آنکه رئیس جمهور روحانی نیز اعلام کرد: "می توانیم در این مدت یکماه باقیمانده، به توافق هسته ای برسیم" و سوم آنکه سران رژیم صهیونیستی با عصبانیت زیاد درباره مسائل هسته ای ایران سخن گفتند و بار دیگر ایران را متهم به تلاش برای دستیابی به سلاح اتمی کردند.

سران رژیم صهیونیستی از نتانیاهو نخست وزیر گرفته تا وزیر جنگ و سفیر این رژیم در سازمان ملل، همگی با خشم فراوان، گروه 1+5 را از ادامه مذاکره با ایران و امضا کردن توافق نامه هسته ای منع کردند و ایران را یک کشور خطرناک دانستند. آنان، این سخنان را در چند روز متوالی تکرار کردند و برای وادار کردن اعضاء کنگره آمریکا به جلوگیری از موافقت دولت این کشور با به ثمر رسیدن مذاکرات اقدامات زیادی کردند. خوشبختانه این شیطنت های سران رژیم صهیونیستی و عوامل آنها در لابی جهانی صهیونیستی به جائی نرسید و اکنون زمینه برای امضاء توافق نامه در موعد تعیین شده فراهم است.

این درست است که تا قبل از امضاء متن توافق نامه توسط کلیه اعضاء گروه مذاکره کننده 1+5 امکان هر تغییری در تصمیم وجود دارد، ولی آنچه اکنون قابل توجه و مورد استناد است اینست که اختلاف نظرها به نزدیک صفر رسیده و به همین دلیل است که برخلاف آنچه رسانه ملی وانمود می کند تمام طرف های مذاکره بیش از هر زمان دیگری به امضاء توافق نامه تا موعد چهارم آذر ماه آینده خوشبین هستند. براساس توافقات، نظر جمهوری اسلامی ایران در مورد تحریم ها، سانتریفیوژها، غنی سازی و تأسیسات هسته ای تأمین شده و همانطور که حتی بعضی از سران جناح اصولگرا نیز گفته اند در توافق حاصل شده، برد با ایران است. با اینحال، قطعاً مخالفان این توافق در ایران و آمریکا و همینطور سران رژیم صهیونیستی در فرصت باقیمانده بی کار نخواهند نشست و برای شکستن این توافق، هر کاری که از دستشان برآید انجام خواهند داد. تکلیف رژیم صهیونیستی و مخالفان آمریکائی توافق هسته ای روشن است، ولی مخالفان داخلی توافق هسته ای کشورمان باید به این واقعیت توجه کنند که موقعیت کنونی برای حل و فصل این موضوع را نباید از دست داد، زیرا اولاً این توافق در چارچوب منافع ملی و رعایت خطوط قرمز ترسیم شده صورت می گیرد و همانطور که مسئولان مذاکره کننده و شخص رئیس جمهور روحانی بارها تأکید کرده اند ذره ای از حقوق ملت ایران عقب نشینی نخواهد شد، و ثانیاً رسیدن به توافقی که حقوق ملت را در برداشته باشد و براساس آن موضوع هسته ای به حل و فصل نهائی برسد اکنون خواسته عموم ملت ایران است. به همین دلیل، همه باید برای موفقیت گروه مذاکره کننده ایرانی تلاش کنند و از اقدامات و تبلیغاتی که مشکلات و موانعی در این راه پدید آورد خودداری نمایند.

تردیدهای بعضی افراد در مورد حسن نیت طرف آمریکائی هم در عین حال که ذاتاً تردیدی ممدوح و قابل تحسین است، قابل پاسخگوئی نیز هست. این افراد، که چه بسا با دلسوزی و نگرانی برای منافع ملی این تردید را ابراز می دارند، باید به این واقعیت توجه کنند که دولتمردان آمریکائی در شرایط کنونی چاره ای غیر از رهانیدن خود از ماجرای هسته ای ایران، که خود آن را خلق کرده اند، ندارند. آنها بیش از سه دهه با جمهوری اسلامی ایران زورآزمائی کرده اند و در تمام آوردگاه ها با شکست مواجه شده اند و اکنون با جمع بندی همین شکست هاست که خود را ناچار به پایان دادن به این کارزار می بینند. اینکه در همین حال، بعضی از عناصر مسئول در گروه مذاکره کننده آمریکائی سخنان ناصوابی می گویند نیز قابل درک است. این سخنان آنها برای خودشان و حزبشان مصرف داخلی دارد و تا زمانی که به محتوای توافقات لطمه ای وارد نکند نباید مایه نگرانی ما باشد. نمایندگان کشور ما قطعاً هیچ توافقی را که خارج از چارچوب منافع ملی و حقوق ملت باشد امضا نخواهند کرد. بنابر این، راه را برای رسیدن به چنین توافقی باز بگذاریم و البته با وحدت و همدلی و هوشیاری و هوشمندی آماده مدیریت هرچه بهتر کشور در صورت عدم سرگرفتن توافق یا هر اتفاق دیگری نیز باشیم.

رسالت:سه نکته

«سه نکته»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمدکاظم انبارلویی است که در آن می خوانید؛1- چندی پیش جمعی از نمایندگان مجلس با انتشار بیانیه ای خواهان علنی شدن دادگاه "م-هـ" شدند. از آن زمان تاکنون گفته می شود تعداد امضاها به 120 نفر رسیده است. اصل 165 قانون اساسی می گوید محاکمات باید علنی باشد مگر اینکه به تشخیص دادگاه، علنی بودن آن منافی عفت عمومی یانظم عمومی باشد، یا در دعاوی خصوصی، طرفین دعوا تقاضا کنند محاکمه علنی نباشد. مبتنی بر این اصل فقط سه مسئله است که محاکمه را غیرعلنی می کند. دادگاه "م-هـ" شامل هیچ یک از این مسائل نیست اما قاضی براساس ماده 188 آیین دادرسی که به رئیس دادگاه اجازه می دهد دادگاه را به تشخیص خود غیرعلنی کند، دادگاه "م-هـ" را غیرعلنی کرد. قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال 90 پس از دو سال در تاریخ 26/12/92 به تصویب شورای نگهبان رسید و به موجب ماده 569 آن پس از 6 ماه از تاریخ انتشار در روزنامه رسمی لازم الاجرا است. تاریخ انتشار این قانون 3/2/93 در روزنامه رسمی است. فلذا از تاریخ 3/8/93 مفاد این قانون حاکمیت دارد.

به موجب ماده 352 قانون آیین دادرسی کیفری جدید دیگر تشخیص رئیس دادگاه در مورد غیرعلنی بودن، ازشنبه گذشته منسوخ شده است. سئوال این است که آیا ریاست محترم دادگاه "م-هـ" همچنان می خواهد ادامه رسیدگی به اتهامات "م-هـ" را به صورت غیرعلنی برگزار کند؟ اکنون که مطالبه علنی بودن دادگاه از سوی جمع زیادی از نمایندگان مطرح شده و مطالبه مردم هم هست، آیا رئیس دادگاه به این مطالبه پاسخ مثبت می دهد؟ به نظر می رسد برگزاری غیرعلنی دادگاه با توجه به صراحت ماده 352 قانون آیین دادرسی کیفری دیگر وجهه قانونی ندارد.

2- رئیس جمهور محترم طی سخنانی در جمع مردم زنجان فرمودند: "درس اباعبدالله الحسین به ما درس برادری، وحدت و گذشت و قبول توبه از یکدیگر بوده است." و نیز فرمودند: "ما تابع همان حسینی(ع) هستیم که توبه حر را هم قبول کرد."

نمی دانم جغرافیای این سخن چیست و مختصات آن کدام است؟ مخاطب این سخن رئیس جمهور محترم کیست؟

چه کسی یا کسانی توبه کردند که امروز مقبول نمی افتد؟

چه کسی یا کسانی خواهان برادری و وحدت شدند که این خواسته مقبول نیفتاده و موجب رنجش رئیس جمهور محترم شده است؟ اگر این سخن رمزآلود رئیس جمهور محترم مربوط به سران فتنه و اهل فتنه است، باید آن را به فال نیک گرفت و امیدوار شد که ایشان اخبار مهمی از پشیمانی این جماعت و اظهار توبه آنان دارد که دیگران ندارند. اخباری که از اردوگاه اهل فتنه می رسد همگی حکایت از ایستادگی بر "دروغ تقلب" و موضع تبهکاری علیه اقتدار و امنیت ملی دارد اما معلوم می شود رئیس جمهور اخباری دارد که دیگران ندارند. باید به دنبال مستند این گفته باشیم.

امیرمومنان(ع) حداقل سه شرط را برای پذیرش توبه ذکر می فرمایند:

1- پشیمانی از گذشته

2- عدم برگشت به گناه برای همیشه

3- اعاده حقوق مردم به طوری که در قیامت، طلبکاری وجود نداشته باشد.

سران فتنه و دیگر عناصر فتنه کجا و کی و چگونه اعلام کرده اند از برپایی فتنه و به باد دادن امنیت و اقتدار ملی و همراهی با دشمنان نظام پشیمان شده اند؟ آنها کی و چطور تضمین داده اند که دیگر نقض عهد و پیمان نکنند و در انتخابات، رای مردم را که حق الناس است به رسمیت بشناسند؟

آنها در فتنه 88 مرتکب قتل نفس شده اند. چگونه رضایت صاحبان دم را گرفته اند، و در مدت هشت ماه آشوب که به مردم آزاری پرداختند و مزاحمت برای نظام فراهم کردند چگونه حقوق مردم را ادا کرده اند؟

حر آن قدر مردانگی داشت که در اوج خصومت با امام حسین (ع) حاضر به اهانت به حضرت نشد و از همین باب راه نجاتی برای او باز شد. اهل فتنه قبل و بعد از انتخابات تاکنون باب اهانت به مقدسات نظام و مردم را هنوز مفتوح گذاشته اند و از تریبون یزید و عمر بن سعد زمان یعنی رادیو آمریکا و رادیو بی بی سی همچنان بر طبل خصومت و اهانت به مقدسات و مردم می کوبند.

حر پس از توبه، خود را بدهکار نهضت حسینی می دانست و به همین دلیل جانش را برای امام حسین (ع) فدا کرد. اما سران فتنه و اهل فتنه هنوز خود را طلبکار از نهضت امام خمینی (ره) می دانند و به خود حق می دهند با موضع طلبکاری در براندازی نظام تلاش کنند و توقع دارند این حق طبق اصل 168 قانون اساسی به رسمیت شناخته شود. به همین دلیل شعار مرگ بر اصل ولایت فقیه را در عاشورای 88 به مردان خداجوی خود نسبت دادند! در حالی که همه می دانند این شعار مربوط به منافقین و سلطنت طلبان و مارکسیست ها و.... بود.

اخباری که از سایت های ضدانقلاب و مرتبطین با اهل فتنه رسیده حاکی از آن است حضرات هنوز بر شتر فتنه سوارند، هر چند مردم در قیام تاریخی 9دی این شتر را پی کردند. اما شترسواران همچنان در حال و هوای فتنه هستند و سرآشتی با نظام و توبه و انابه ندارند.

توبه، مردانگی و شرافت می خواهد و حر یک مرد از این جنس بود. اما سران فتنه و اهل فتنه به خاطر یک مناقشه ملی، چوب حراج به استقلال و امنیت ملی زدند و نشان دادند از صفت مردانگی و جوانمردی عاری هستند. کسی که در یک مناقشه ملی به خاطر لجاجت و یکدندگی حاضر شود وطن فروشی کند و نرخ آن را هم در رادیو بی بی سی و رادیو آمریکا با صدور بیانیه های پی در پی اعلام کند، فاقد مردانگی است وبعید است موفق به توبه هم شود.

3- رئیس جمهور در آستانه محرم در جمع مردم زنجان به موضوع مهم امر به معروف و نهی از منکر اشاره فرمودند و نکات خوبی را مطرح کردند؛

الف- امر به معروف و نهی از منکر وظیفه همگانی است.

ب- امر به معروف و نهی از منکر باید وسیله ارتباط نزدیکتر جامعه به هم شود و موجب تفرقه نشود.

ج- از دیدگاه اسلام یک گروه آمر به معروف نیستند، همه مسئولند.

د- منکری بالاتر از فقر و بیکاری در جامعه نیست.

هـ- نخستین معروف، توسعه است، کشور باید در مسیر توسعه قرار گیرد.

و- اختلاف و تفرقه از منکرات است.

باید از این دیدگاه خوب رئیس جمهور در مورد امر به معروف و نهی از منکر استقبال کرد. کمترین فایده آن، این است که دولت با مجلس همکاری کند تا طرحی که به همین منظور در مجلس به عنوان حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر در جریان تصویب است با رفع نواقص آن به تصویب برسد.

باز کمترین فایده آن، این است که برخی از مسئولین از حاشیه سازی پرهیز کنند و به عنوان یک معروف بزرگ، کشور را در مسیر پیشرفت و توسعه قرار دهند و با منکرفقر و بیکاری، که از وظایف کلیدی دولت است مبارزه جدی داشته باشند.

سیاست روز:انتخابات سراسر حاشیه

«انتخابات سراسر حاشیه»عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز به قلم علی تتماج است که در آن می خوانید؛مردم اوکراین دیروز به پای صندوق های رای گیری رفتند تا در انتخاباتی پیش از موعد مقرر، ۴۲۴ نماینده جدید پارلمان اعلاء (رادا) را تغییر دهند که تنها ۲ سال (از دوره ۵ ساله نمایندگی قانونی) را سپری کرده اند.

نکته مهم در این انتخابات آن است که حدود ۳ میلیون نفر از مردم ساکن استان های دونتسک و لوهانسک در شرق اوکراین در انتخابات پارلمانی کنونی شرکت نخواهند کرد. امری که موجب شده تا بسیاری این انتخابات را خارج از چارچوب های قانونی بدانند که نه تنها حلال چالش های این کشور نخواهد بود بلکه خود به عامل بحران منجر می شود. در کنار تاثیرات داخلی این انتخابات تاثیر آن بر معادلات منطقه ای و جهانی امری قابل توجه است.

در ماه های اخیر اوکراین به مرکز تنش ها میان روسیه و غرب مبدل گردیده بگونه ای که هر کدام برآنند تا از تمام ابزارها برای پیروزی در این نبرد بهره گیرند. نتایج انتخابات نشان خواهد داد که در عرصه سیاسی اوکراین کدام کشور از توان بالاتری برخوردار است و می تواند از آن به عنوان یک امتیاز در برابر رقیب بهره گیرد.

هر چند که به دلیل شرایط حاکم بر مناطق غربی اوکراین و تسلط دولتمردان کی یف به ریاست جمهوری پروشنکو احتمال کسب آرا برای طرف های غربی بیشتر از روس گرایان خواهد بود اما به هر حال مناقشه میان روسیه و غرب در باب روند سیاسی اوکراین ادامه خواهد داشت. نکته قابل توجه در این رقابت آنکه کشورهای غربی در رفتاری سوال برانگیز نسبت به عدم برگزاری انتخابات در مناطق شرقی اوکراین واکنشی نشان نداده و تاکید دارند حضور بخش های غربی در انتخابات همان دموکراسی سراسری است و از آن حمایت کرده اند. رفتارهای غرب بار دیگر نشان می دهد که برای آنها دموکراسی و رای مردم صرفا یک بازی و راهی برای رسیدن به منافعشان است چنانکه در قبال محرومیت سه میلیون نفر از مردم اوکراین از حق رای سکوت کرده در حالی که چندی پیش انتخابات مردمی در سوریه را زیر سوال برده و نتایج آن را مردود دانستند. مقایسه این دو انتخابات بیانگر عمق ریاکاری دموکراسی غربی است که حقوق ملت ها را قربانی منافع خود می سازد.

به هر تقدیر می توان گفت که انتخابات پارلمانی اوکراین پایان بخش بحران جاری در این کشور و تقابل ها میان روسیه و غرب نمی باشد بلکه می تواند ابعاد جدیدی از مناقشات را به همراه داشته باشد چرا که از یک سو ۳ میلیون نفر از حق رای محروم شده اند و از سوی دیگر رقابت میان روسیه و غرب همچنان ادامه و هیچ کدام حاضر به تسلیم شدن در برابر دیگری نیستند.

وطن امروز:جهاد علیه کفر درس همیشه عاشورا

«جهاد علیه کفر درس همیشه عاشورا»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم آیت الله حاج شیخ حسن عالمی است که ر آن می خوانید؛ فلسفه واقعه عاشورا حقیقتی است که ریشه در سالیان طولانی و پیاپی دارد. آن هنگام که پس از رحلت نبی مکرم اسلام(ص) جریان حاکمیت در اسلام به سمتی سوق داده شد که اهل بیت عصمت و طهارت(ع) از صحنه سیاسی جهان اسلام دور ماندند و مدیریت کشور و جهان اسلام به دست افرادی غیر از خاندان پیامبر اعظم(ص) افتاد، آنان که بر سر قدرت و منصب قرار گرفتند، تمام تلاش خویش را برای جدا کردن مردم از اهل بیت(ع) به کار بستند.

جدایی و فاصله میان اهل بیت(ع) و مردم، منجر به ایجاد کینه هایی در میان مسلمانان شد تا هنگامی که معاویه ابن ابوسفیان به حاکمیت رسید. در حکومت معاویه، هم زمان با خلافت حضرت امیر(ع) و بعد از شهادت آن حضرت در زمان امامت حضرت امام حسن مجتبی(ع) این اقدامات تبلیغی افزایش یافت و در نهایت تبلیغات شدید و فراوانی که در شام علیه اهل بیت(ع) صورت گرفت، ریشه و اساس جریان کربلا را به وجود آورد. معاویه طی 20 سال حکومت خویش تلاش بسیاری در راستای هدف شوم خود که همانا جدا کردن مردم و جامعه از خاندان پیغمبر(ص) و انتقام گیری از اسلام ناب بود، به کار گرفت تا اهل بیت(ع) را در انزوا نگاه دارد، چرا که از این طریق در صدد تحکیم حکومت خویش بر سرزمین های اسلامی و سپس تداوم حاکمیت در بنی امیه بود لذا در این راه در صدد برآمد هر آنچه را در مقابل این هدف قرار داشت از سر راه بردارد.

امام حسین(ع) به پیمان صلح میان معاویه و برادر بزرگوارشان پایبند بودند
پس از شهادت امام حسن مجتبی(ع) در سال 50 هجری، امام حسین(ع) به پیمانی که میان برادر بزرگوارشان و معاویه منعقد شده بود، پایبند ماندند و آن پیمان در زمان امام حسین(ع) نیز به قوت خود باقی ماند تا سال 60 هجری که معاویه مُرد و امام حسین(ع) دیگر خود را متعهد به آن پیمان ندانسته و با یزید بن معاویه بیعت نکردند.

یزید پس از رسیدن به حکومت تلاش بسیاری کرد تا از تمام شخصیت های برجسته آن هنگام بیعت بگیرد و توانست چنین اقدامی را نیز انجام دهد اما هرگز موفق به گرفتن بیعت از امام حسین(ع) نشد، زیرا امام سوم شیعیان به دلیل فساد شدیدی که در حکومت امویان بویژه در سال های آخر حکومت معاویه حاکم بود و نیز فساد باطنی ای شخص یزید، هیچگاه حاضر به بیعت با آن ملعون نشدند لذا یزید در صدد برآمد تا امام حسین(ع) را به شهادت برساند و چندین بار در موارد مختلف اقدام به عملیاتی کردن این فکر پلید کرد.

یزید و نقشه های متعدد برای از میان برداشتن امام
یزید به والی خود در مدینه دستور داد امام حسین(ع) را به مجلسی دعوت کند و از ایشان بیعت بگیرد و چنانچه اباعبدالله(ع) بیعت با یزید را نپذیرفتند، ایشان را در همان مجلس به شهادت برساند. جلسه تشکیل شد اما حضرت امام حسین(ع) که از هدف و نیت سوء آنان آگاه بودند، جوانانی را به همراه خود بردند تا در مقابل دارالعماره منتظر اشاره ای از سوی امام خویش باشند تا از نیت شوم دشمن پیشگیری کنند. آری! بارها نقشه های شوم یزید و مأموران وی در به شهادت رساندن حضرت اباعبدالله الحسین(ع) بی نتیجه ماند و حتی در سفری که امام از مدینه به مکه مشرف شده و عمره را انجام دادند نیز از نقشه شوم این دشمنان که با مخفی نگاه داشتن شمشیر در زیر لباس های احرام خویش در صدد یافتن فرصتی بودند تا امام را در حال طواف در مسجدالحرام به شهادت برسانند، مطلع بودند لذا از مکه به سمت عراق حرکت فرمودند.

حضرت در آن هنگام در پاسخ به عبدالله بن زبیر که پرسید «موسم حج فرارسیده؛ حج را بگزارید و سپس حرکت نمایید. چه شده که حج را رها می کنید و سفر عراق را در پیش گرفته اید»، فرمودند: «برای من بهتر است در عراق و در کنار شط فرات کشته شده و دفن شوم تا در کنار دیوار کعبه بمیرم.» و این همه نشان از آگاهی اباعبدالله(ع) از توطئه های یزیدیان علیه ایشان دارد لذا برخلاف شبهات برخی امام نشناس، برای فرار از شهادت، به عراق سفر نکردند بلکه فلسفه حرکت ایشان رسوا کردن حکومت یزید و جریان ظلم بود تا با شهادت و حرکت ایشان دستگاه حکومت متزلزل شود و حقاً که این نتیجه نیز حاصل شد.

اباعبدالله الحسین راهی عراق شدند و اهل بیت(ع) را نیز به همراه خود به این سفر بردند، چرا که اگر خاندان پیغمبر(ص) در این سفر حضور نداشته و اسارت ها و سخنرانی های امام سجاد(ع) در مسجد شام، حضرت زینب (س) در کوفه و شام و حضرت ام کلثوم(س) در بازار کوفه و... صورت نمی گرفت، پیام عاشورا در جهان منتشر نمی شد و چهره خبیث دستگاه ظلم برای مردم نمایان نمی شد.

نقش مؤثر همراهی اهل بیت(ع) در کربلا در انتشار پیام عاشورا به جهانیان
روشنگری اهل بیت(ع) در واقعه عاشورا مکمل جریان شهادت امام حسین(ع) محسوب می شود و نقش آن در رساندن پیام عاشورا به مردم آن دوران و نیز تاریخ آینده بشر بسیار موثر بود تا همگان دریابند بر خاندان پیغمبر اسلام(ص) چه گذشت و آل ابی سفیان و لشکر بنی امیه چه جفاها و ظلم هایی بر این خاندان روا داشتند. حضور اهل بیت(ع) در واقعه کربلا منطق روشنی برای مظلومیت امام حسین فراهم کرد، زیرا اگر با این جریان به شکل عامیانه نیز برخورد شود و بحث این باشد که اگر حضرت ابوالفضل العباس(ع) یا حضرت علی اکبر(ع) به شهادت رسیدند، خود نیز افراد بسیاری را در واقعه کربلا یک تنه از صحنه روزگار محو کردند اما آیا در رابطه با شهادت حضرت علی اصغر(ع) نیز فردی می تواند به شهادت رساندن طفل 6 ماهه را توجیه کند؟ مگر این نوزاد شیرخواره در میدان نبرد چه کاری مرتکب شده بود که به شهادت رسید؟

واقعه عاشورا و تازیانه های دردناک بر چهره حاکمیت بنی امیه
آری! بردن حضرت علی اصغر(ع)، مادر ایشان، خواهرانشان، رقیه 3 ساله و خاندان اهل بیت(ع) هر یک به نوعی تأثیری در بیان مظلومیت سیدالشهدا و آشکار کردن فساد حکومت معاویه و فرزندش داشت. تاریخ نیز با نقل گوشه هایی از واقعه عظیم کربلا روشن می کند آنچه بر فرزندان و خاندان پیامبر(ص) در این سفر گذشت، جز تازیانه های بسیار دردناک بر چهره حاکمیت معاویه و یزید نیست، چرا که یکی از خلوت نشینان یزید ملعون، نقل می کند پس از واقعه کربلا شبی یزید را در خلوت خانه خویش سر بر دیوار می بیند که کراراً از خود می پرسد: «مگر حسین با من چه کرده بود که من با او چنین کردم و به این مخمصه گرفتار شدم؟» جنایت کربلا یزید را دچار بیماری کرد؛ به طوری که طبیب غیرمسلمانی که بر بالین وی آوردند که از واقعه کربلا اطلاعی نداشت، دلیل بیماری را چنین عنوان کرد: «درد لاعلاج یزید، دلیلی ندارد جز اینکه یا پیغمبری را کشته یا پیغمبرزاده ای را.» و یزید با همان بیماری و گذراندن سرنوشتی شوم هلاک شد.

عاشورا همواره انگیزه ای برای جهاد علیه کفر است
واقعه عاشورا با وجود تلخی و گزندگی آن که با شهادت غریبانه و مظلومانه آل الله و اسارت حزن انگیز خاندان عصمت همراه بود، برکات فراوانی برای اسلام بر جای گذاشت؛ آنچنان که سخن از امام حسین(ع) و مظلومیت ایشان و اهل بیت(ع) از آن پس بر سر زبان ها جاری شد و بیش از 5 سال از شهادت ایشان نگذشته بود که حرکت های مجاهدانه ای علیه خاندان بنی امیه همچون توابین و... در سرزمین های اسلامی به وجود آمد و به قیام مختارثقفی منتهی شد که توانست ضربات مهلکی را بر پیکر دشمنان اسلام وارد کرده و انتقام از جانیان کربلا بستاند. واقعه کربلا و عاشورا همواره انسان ساز، حرکت ساز و انگیزه ای برای جهاد علیه ظلم، کفر، فسق و... بوده تا بدان جا که در عصر کنونی نیز شاهد هستیم انقلاب اسلامی ایران نیز تحت تأثیر برکات این جریان و عزاداری های حضرت سیدالشهدا بود و اوج نهضت حضرت امام خمینی(ره) در ماه های محرم و صفر بود و آخرین محرم و صفر نیز منتهی به سقوط حکومت ستمشاهی شد و بیشترین ضربه بر پیکر رژیم طاغوت توسط عزاداران اباعبدالله الحسین وارد شد.

عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) از زمان شهادت آن حضرت تاکنون وجود داشته و پس از این نیز خواهد بود و تأثیر شگرف آن بر امت مسلمان و جامعه اسلام مستدام خواهد ماند؛ ان شاءالله.

جوان:وحدت اصولگرایان از آرمان تا واقعیت

«وحدت اصولگرایان از آرمان تا واقعیت»عنوان سرمقاله روزنامه جوان به قلم محمد اسکندری است که در آن می خوانید؛تجربه انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی و یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری حاکی از آن است که مکانیسم وحدت در جریان اصولگرایی دچار نقص هایی است.

دو شقه شدن لیست انتخاباتی اصولگرایان برای مجلس نهم و همچنین عدم اجماع روی یک نامزد واحد در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم نشان داد که جریان اصولگرایی دیگر مانند گذشته یکپارچه و دارای رأس واحد مدیریت نیست بلکه این جریان نیز همچون اصلاح طلبی، امروز دارای طیف های مختلف با لیدرهای متفاوت است.

این روزها و در حالی که فاصله نسبتاً طولانی تا انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی باقی مانده است، برخی از اشخاص و گروه ها به دنبال دستیابی به یک همگرایی در دل جریان اصولگرایی هستند که نمونه بارز آن برگزاری همایش وحدت در تهران با حضور طیف های مختلف اصولگرا بود.

در این همایش علاوه بر آیت الله مصباح یزدی، آیت الله موحدی کرمانی، حداد عادل، جلیلی، حبیبی، فدایی، بذرپاش و دهها چهره دیگر اصولگرایی از طیف های مختلف حضور داشتند و مدیریت این جلسه نیز با حجت الاسلام والمسلمین سیدرضا تقوی بود که این روزها تلاش های متعددی برای آغاز مکانیزم وحدت اصولگرایان سامان داده است.

با این حال به نظر می رسد اگر اصولگرایان بخواهند باری دیگر دچار تجربه انتخابات های گذشته نشوند باید دست به یک آسیب شناسی جدی از دلایل وحدت و ساختار آن در جریان اصولگرایی بزنند.

به زعم راقم این سطور، تحولات و تطوراتی در جریان اصولگرایی در سال های اخیر رخ داده است که بر اساس آن دستیابی به وحدت در این اردوگاه با چالش های جدی روبه رو شده است.

از یک سو گسترده تر شدن دایره اصولگرایی و قرار گرفتن تعداد زیادی از طیف ها زیر این چتر امکان وحدت را سخت کرده است و از سوی دیگر نبود یک رقیب جدی- که تا پیش از فتنه 88 جریان اصلاح طلبی بود- میل و گرایشی برای اصولگرایان به سمت وحدت ایجاد نمی نماید و همین تفرق و تعدد نظرات در پایگاه اصولگرایی- که برخی هم آن را مثبت می دانند- منجر به آن شده است که تقریباً وحدت در جریان اصولگرایی به یک آرمان دور دست تبدیل شود.

از سوی دیگر برخی معتقدند روند مدیریت وحدت در این جریان نیز دچار مشکل شده و طیف های زیرمجموعه، تابع اتاق فرمان جریان اصولگرایی نیستند و بعضاً برخی از گروه های رادیکال صراحتاً بر تغییر اتاق راهبری جریان اصولگرایی تأکید دارند.

طیف های نوظهور در دل جریان اصولگرایی معتقد هستند که پایگاه اجتماعی گسترده تری نسبت به طیف های سنتی دارند و معمولاً در فرآیند وحدت و چیدمان لیست های انتخاباتی به آنها آنگونه که باید و شاید توجه و به عبارت دقیق تر «حق و سهم» آنها به درستی پرداخت نمی شود.

در خصوص مکانیزم وحدتی که امروز نیز استارت آن در اردوگاه اصولگرایی زده شده است، گرچه قضاوت درباره آن کمی زود است اما باید منتظر آینده ماند. برخی اصولگرایان هنوز هم معتقدند با حذف طیف تندرو اصلاح طلب از صحنه سیاسی کشور دیگر دلیلی برای تک لیستی کردن رقابت ها وجود ندارد و می توان هندسه رقابت سیاسی را در میان اقطاب اصولگرایی شکل داد چنانکه انتخابات مجلس نهم این ظرفیت را نمایان ساخت و اتفاقاً مشارکت پرشوری هم رقم خورد.

اما برخی دیگر از طیف های اصولگرا نیز با تأکید بر شکست اصولگرایی در انتخابات ریاست جمهوری این نکته را به دیگر دوستان خود گوشزد می کنند که عدم اجماع و ائتلاف در جریان اصولگرایی می تواند سکوی پرشی برای جریان اصلاح طلبی باشد که هم اکنون در حال بازسازی خویش است.

نگارنده معتقد است اگر جریان اصلاح طلبی برای انتخابات مجلس با تمام توان و ظرفیت خود وارد عمل شود، اصولگرایان نیز به دلیل فعالیت رقیب به وحدت نزدیک خواهند شد اما اگر غالب نامزدهای انتخاباتی گرایش اعتدالی و اصلاح طلبی میانه رو داشته باشند. باید اصولگرایان از هرگونه پراکندگی درون اردوگاه خود پرهیز و لزوماً باید لیست مشترکی ارائه کنند. به خصوص که اکنون فقدان رهبری آیت الله مهدوی کنی در مدیریت وحدت نیز به خوبی احساس می شود.

حمایت:پشت صحنه اسید پاشی ها و سمپاشی ها

«پشت صحنه اسید پاشی ها و سمپاشی ها»عنوان سرمقاله روزنامه حمایت به قلم ابوالفضل ابوترابی است که در آن می خوانید؛بدون تردید مسئله اسیدپاشی که این روزها در رسانه ها و میان افکار عمومی بالا گرفته است،نیازمند واکاوی و تحقیقاتی دقیق است تا هرچه زودتر اغراض و امراض پشت پرده این حادثه جنایت بار مشخص شود. البته تا زمان رسیدن به سرنخ های اصلی برای شناسایی و دستگیری عامل یا عاملان اصلی ،امکان دارد مسائلی را با خود به همراه داشته باشد و دستمایه سوء استفاده رسانه های معاند و ضدانقلاب و متاسفانه برخی هم در داخل شود. «اصفهان» این روزها دستخوش اتفاقات شده اما باید به این نکته توجه خاص داشت که دامن زدن به این اتفاقات از سوی رسانه هایی که بر اساس دلایل خاص و در چارچوبی جهت داراین اخبار را منعکس می کنند، سبب القای ناامنی شده است؛ به گونه ای که برخی رسانه های دنباله رو خط فکری غرب ، در یک سناریو پشت پرده، دو عنصر «اسیدپاشی» و «امر به معروف و نهی از منکر» را آن هم در آستانه ماه محرم به هم ارتباط دادند.

البته و بدون شک تمام این مسائل تصادفی نیستند و یک خط سیاسی در پشت پرده خطوط تصویری و مکتوب قرار گرفته است. در این ایام که شهری مانند «اصفهان» با علامت سوال بزرگ چرایی «اسیدپاشی» مواجه شده، بازتاب های مختلف از گوشه و کنار می تواند مسیر ردیابی عامل اسیدپاشی را منحرف کند که البته به صراحت می‏توان گفت هدف از این کار هم چیزی جز لکه دار کردن آبروی نظام اسلامی ما نیست وگرنه چه ضرورتی دارد یک رسانه داخلی قصد تحریک عده ای را داشته باشد که مقابل دادگستری استان اصفهان تجمع کرده بودند؟ اگر این رسانه ها دلشان برای افرادی که در حادثه «اسیدپاشی» دچار صدمه شده‏اند می سوزد و اگر دغدغه فکری آنها همسو با مسئولان نظام است، چه ضرورتی دارد تا قصد تحریک اذهان عمومی را داشته باشند و بخواهند مسئله را طوری جلوه دهند که گویی یک مسئله دینی و اخلاقی، عامل اصلی تمام اتفاقات بوده است!

بدون شک یکی از دلایل و اهداف پشت پرده این حوادث، ارتباط دادن موضوع «امر به معروف و نهی از منکر» با «اسیدپاشی»، تخریب چهره نظام و تخریب مجلس شورای اسلامی است، زیرا وکلای ملت در بهارستان این روزها در حال تنظیم و بررسی طرحی با نام «حمایت ازآمران به معروف و ناهیان از منکر» هستند. طرحی که به طور مسلم حواشی ای از سوی مخالفان خواهد داشت.

به عبارت دیگر همزمان با موضوع طرح «امر به معروف و نهی از منکری در مجلس و نوع پرداختن رسانه های خارجی به این موضوع این امکان وجود دارد که گروهی می خواهند عده ای را بدنام کنند یا در افکار عمومی هیجان به وجود آورند و این را القا کنند که اگر می خواهید این کار را به صورت اجبار و قانونمند اجرا کنید جامعه واکنش منفی نشان خواهد داد.هرچند که مسئولان نظام بویژه مسئولان قضایی کشور و در رأس آنها «آیت‎الله آملی‎لاریجانی» با بروز این اتفاق به صراحت تاکید داشتند که به محض شناسایی عاملان جنایت اسیدپاشی، با آنها برخورد قاطع خواهد شد و اشد مجازات در انتظار آنهاست.

بی شک دستگاه قضایی همچون همیشه با جدیت و قاطعیت با این فاجعه تلخ برخورد می کند و به طور حتم این پرونده به سرانجام خواهد رسید چراکه صراحت و جرات در برخورد با این مجرمان و جنایتکاران در دستگاه های مرتبط وجود دارد و در حال حاضر شاهد پیگیری جدی و مستقیم مسئولان ارشد قضایی؛انتظامی و اجرایی کشور در این پرونده هستیم. عاملان این جنایت هم مانند تحرکات رسانه ای علیه نظام، فقط با هدف خدشه دار کردن چهره و وجهه نظام به این عمل قبیح و غیرانسانی دست زده‏اندو البته همگان می دانند که نظام جمهوری اسلامی همواره سعی کرده باایجاد محیطی امن برای زنان، ورود به عرصه اجتماعی را برای آنها فراهم کند لذا انتساب این جنایات به چهره نورانی نظام، ظلم فاحش به نظام بوده و با هدف بهره برداری سیاسی انجام می شود و باید مسئولان امنیتی و انتظامی هر چه سریع تر با خاطیان آن برخورد جدی و قاطع نمایند.

آرمان:امر به معروف مدیران

«امر به معروف مدیران»عنوان یادداشت روز روزنامه آرمان به قلم دکتر بهمن کشاورز است که در آن می خوانید؛روز گذشته نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرحی را به تصویب رساندند که امر به معروف مسئولان توسط مردم را تسریع خواهد کرد. نمایندگان مجلس با تصویب ماده 9 طرح حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر ضمن قائل شدن حق نقد علنی و غیرعلنی برای مردم نسبت به کارگزاران نظام، مصادیق معروف و منکر را نیز تعریف کردند.

در واقع با تصویب مجلس «مردم از حق دعوت به خیر، نصیحت، نقد علنی و غیرعلنی درباره عملکرد دولت برخوردارند و می توانند نسبت به مقامات، مسئولان، مدیران و کارکنان تمامی اجزای حاکمیت سه گانه اعم از وزارتخانه ها، سازمان ها، موسسات، شرکت های دولتی، موسسات و نهادهای عمومی غیردولتی، نهادهای انقلاب اسلامی، نیروهای مسلح و تمامی دستگاه هایی که شمول قوانین و مقررات عمومی نسبت به آنها مستلزم ذکر یا تصریح نام است، امر به معروف و نهی از منکر کنند و موارد ذیل نیز از جمله مصادیق معروف و منکر است: الف- حذف بیت المال و اموال عمومی، ب- انضباط اداری و مالی، ج- تکریم ارباب رجوع، د- فساد اداری، مالی یا اقتصادی ه- تجمل گرایی و اشرافی گری.» از این ماده چنین می توان دریافت که مفاد آن همان موضوعاتی است که اصل هشتم قانون اساسی با عموم و اطلاق بیشتری بیان کرده است: «در جمهوری‏ اسلامی‏ ایران‏ دعوت‏ به‏ خیر، امر به‏ معروف‏ و نهی‏ از منکر وظیفه‏ ای است‏ همگانی‏ و متقابل‏ که مردم‏ نسبت‏ به‏ یکدیگر، دولت‏ نسبت‏ به‏ مردم‏ و مردم‏ نسبت‏ به‏ دولت‏ دارند. شرایط، حدود و کیفیت‏ آن‏ را قانون‏ معین‏ می کند.

والمومنون‏ و المومنات‏ بعضهم‏ اولیاء بعض‏ یأمرون‏ بالمعروف‏ و ینهون‏ عن‏ المنکر. » اگر شورای محترم نگهبان این ماده را تایید کند، یکی از جنبه های مثبت طرح این مساله می تواند باشد اما زمانی که مجوز چنین اقداماتی به تمام مردم داده شود (که البته در اصل هشتم قانون اساسی پیش از این داده شد بود و شاید افراد در اعمال آن احتیاط می کردند) گمان نمی شود به وجود ستادی در این خصوص نیاز باشد. مفاد این ماده باعث تشجیع مردم در امر به معروف دولت خواهد شد که این روند، مثبت ارزیابی می شود البته باید منتظر ماند اگر کسی به طور جدی اقدام به این امور کند، آیا به طور جدی از حمایت چنین قانونی برخوردار خواهد شد یا نه. و ا... اعلم

شرق:تعلیق دوربین ها

«تعلیق دوربین ها»عنوان سرمقاله روزنامه شرق به قلم مصطفی هاشمی طبا است که در آن می خوانید؛هفته یازدهم لیگ برتر فوتبال در حالی برگزار شد که صداوسیما نتوانست تصویری از این بازی ها را روی آنتن ببرد و مردم نتوانستند تصویری از آنها را حتی در اخبار ورزشی ببینند. آیا این تصمیم فدراسیون فوتبال آخرین ضربه ای است که به فوتبال زده می شود؛ کاری که بیشتر به خودزنی شبیه است تا ضدیت با مدیریت صداوسیما و اقدامی برای احقاق حق جامعه فوتبالی کشورمان. چندی پیش سازمان لیگ اعلام کرد که قرارداد تبلیغات محیطی را به مبلغ 180میلیارد تومان با یک شرکت تبلیغاتی منعقد کرده است.

طبیعی است آن شرکت و هر شرکت تبلیغاتی دیگر، صرفا به دلیل تصویر تلویزیونی از تبلیغات محیطی زمین فوتبال حاضر به پرداخت به سازمان لیگ هستند و شرکت های تولیدی یا تجاری صاحب کالا یا خدمات نیز صرفا به خاطر این امر حاضر به پرداخت این مبالغ به شرکت های تبلیغاتی مذکور هستند و هیچ انگیزه دیگری آنها را وادار به پرداخت به خاطر نصب تابلو نمی کند. از سوی دیگر قاطبه مردم نه امکان و نه شرایط حضور در ورزشگاه ها را دارند و به فرض آنکه تمام هشت مسابقه هر هفته در حضور کامل تماشاگران انجام شود (در حالی که در حال حاضر حداکثر 20درصد ظرفیت استادیوم پر می شود) حداکثر 300هزارتماشاگر به ورزشگاه می روند و این رقم با تعداد افرادی که از تلویزیون مسابقه را می بینند قابل مقایسه نیست.

بنابراین عدم پخش مسابقات، ضد توسعه فوتبال است. درست است که صداوسیما و فدراسیون به توافق نرسیده اند اما هر عدم توافقی به مبنای جدایی و قهر نمی تواند باشد و لجاجت در مدیریت نهادهای کشوری نمی تواند جایی داشته باشد. از سوی دیگر صداوسیما علاوه بر رسالت دانشگاه بودن، دردسترس مردم بودن و اطلاع رسانی بهنگام، می تواند از محل پخش مسابقات ورزشی و به خصوص فوتبال کسب درآمد کند و در این راه هم موفق بوده است هرچند به نظر می رسد سرمایه گذاری عظیم انجام شده در مقابل تجهیزات صداوسیما و پرداخت هایی که بابت سیگنال ها صرف می کند، چندان قابل توجه نباشد. حق آن است که طرفین با یکدیگر تعامل داشته باشند اما نه صداوسیما شفاف سازی می کند و نه جامعه ورزشی اطلاعات درستی بروز می دهد.

در دنیای کنونی همواره معادله «برد- برد» را در نظر می گیرند و عاقلانه از معادلات «باخت- برد» یا «باخت- باخت» خودداری می کنند در حالی که به نظر می رسد این فکر در مخیله تصمیم گیران فعلی نبوده و بیشتر به فکر مغلوب کردن حریف و به کرسی نشاندن حرف خود هستند. به نظر می رسد نه فدراسیون توان درست قیمت دادن را دارد و نه صداوسیما می تواند نرخ عادلانه ای تعیین کند. نرخ عادلانه در حقیقت بهره برداری هر دو طرف و مردم از امکانات ملی است و در شرایط فعلی برای حل موضوع، پیشنهاد تشکیل هیات دادرسی برای تعیین تکلیف ارایه می شود و اینکه هر دو طرف به رای آن گردن نهند وگرنه نهایتا کسی پیروز می شود که قدرتمندتر است.

آفرینش:امربه معروف فریضه ای الهی یا مصونیتی قضایی؟!

«امربه معروف فریضه ای الهی یا مصونیتی قضایی؟!»عنوان سرمقاله روزنامه حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید؛چقدر خوب است که نمایندگان مجلس تااین حد دغدغه فریضه امر به معروف را درسر دارند، چرا که اگر این مهم به طور صحیح در جامعه نهادینه شود و به منزله یک وظیفه و نظارت عمومی تلقی گردد بسیاری از فسادهای موجود در کشور خود به خود خشکانده می شود. امیدواریم این حس وظیفه شناسی درمورد دیگر مشکلات اساسی مردم که امروز آنها را برای داشتن حداقل های زندگی مستأصل کرده هم نمود بیشتری یابد.

اما در زمینه امر به معروف نیزکه در دستور کار مجلسی ها قرار گرفته ابهامات و مسائلی وجود دارد که باید برای مردم شفاف سازی شود تا جامعه مطلع باشد که نمایندگان چه چارچوب و حدودی را برای آمران معروف درنظر گرفته اند. نمایندگان پس از گسترش فضاهای عمومی که تا پیش ازاین جزء حریم خصوصی تلقی می شدند، در تصویب مواد دیگری از طرح حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر، در ماده 10 این طرح آورده اند که: «اشخاص حقیقی یا حقوقی حق ندارند در برابر اجرای امر به معروف و نهی از منکر مانع ایجاد کنند. ایجاد هر نوع مانع از قبیل مزاحمت، تهدید، توهین و مقاومت در برابر اقامه امر به معروف و نهی از منکر موجب محکومیت به حبس تعزیری یا جزای نقدی درجه 7 می شود».

کمی تامل درجملات فوق کافی است که متوجه شویم این ماده درحقیقت برای آمران معروف مصونیت ایجاد می کند، نه مقبولیت!. آن هم مصونیتی که هیچگونه قید و شرطی ندارد و علناً تاکید می کند که «هرنوع مانع» دربرابر عملکرد آنها با مجازات مواجه خواهد شد! .

به این ترتیب از فردا بسیاری از افراط گرایان که تا امروز کمی از بابت شکایت خصوصی مردم واهمه داشتند، ابزاری قوی به دست می گیرند و به پشتوانه این قانون درصدد اصلاح جامعه به سبک و سلیقه خود برمی آیند و درصورت مقاومت این مردم هستند که محکوم خواهند شد!.

انگار فراموش کرده ایم که امربه معروف یک عمل اجتماعی و با نیت خیرخواهانه باید صورت گیرد، و آمر آن نیز از سر حس نوع دوستی به این فریضه عمل می کند. وقتی نیت از سرخیرخواهی باشد و فرد آمر تشخیص دهد که کلامش صاحب نفوذ است، امربه معروف محقق خواهد شد و به هیچگونه قوه قهریه ای نیاز ندارد، چون قرار نیست به خاطر اصلاح یک رفتار نامناسب، خطا و نزاعی به مراتب بزرگتر به وجود آید. ولی ما خواسته یا ناخواسته مردم را در مقابل هم قرار می دهیم و آنها را به خوب و بد تقسیم می کنیم. به طوری که خوب ها باید از هر حیث مورد حمایت باشند وکسی نتواند به نحوه عمل آنها معترض شود. اما معیار این خوب بودن را چه کسی تعیین می کند؟! آیا شریعت ما در امر به معروف این اجازه را به ما داده است که آن را ازیک واجب شرعی به یک قانون قهری تبدیل کنیم؟! آیا انقدر که درآیات و روایات ما برعیب پوشی و حفظ آبرو وحریم مردم تاکید شده، به برخورد با آنها و آن هم به این طریق سفارش شده است؟!

مجلسی ها همچنین تصویب کردند: «اشخاص حقوقی که با سوء استفاده از قدرت یا اختیارات قانونی و اداری از قبیل تهدید، اخطار، توبیخ، کسر از حقوق یا مزایا، انفصال موقت یا دائم، تغییر محل خدمت، تنزل مقام، لغو مجوز فعالیت، محرومیت از سایر حقوق و امتیازات مانع اقامه امر به معروف و نهی از منکر شوند علاوه بر محکومیت اداری به موجب قانون رسیدگی به تخلفات اداری حسب مورد به مجازات بند پ ماده 20 قانون مجازات اسلامی محکوم می شوند».

بخش مربوط به اشخاص حقوقی و اداری این طرح نیز باعث اخلال در مدیریت دولتی ها ونهادهای رسمی می شود و تضعیف مدیران را به همراه خواهد داشت. به طوری که این ماده دست مدیران را برای اداره زیرمجموعه های خود می بندد و این اجازه را به افرادی می دهد که به بهانه امر به معروف در هر حیطه ای که به آنها مربوط نیست ورود کنند و اختلال به وجود آورند!. این درحالی است که درتمامی دستگاه ها و نهادهای رسمی کشور، برحسب قانون یک واحد نظارتی وحراستی مشغول به کار می باشند، و درصورت مشاهده تخلف براساس قانون مراحل برخورد با آنها پیگیری خواهد شد. اما با دادن مصونیت به آمران معروف در این طرح این اجازه را به آنها می دهیم که در هرموضوعی و در هر قسمتی وارد شوند و درکار نهادهای نظارتی اشکال آفرینی و بی نظمی به وجود آورند.

از سوی دیگر باید به این نکته هم اشاره کرد که حجم پرونده های قضایی ما به اندازه کافی زیاد هست و دلیلی ندارد بارسنگین دیگری از سمت آمران معروف به آن اضافه کرد. بادادن مصونیت قضایی و اداری به آنها مسلماً حجم شکایت ها و پرونده در درستگاه های قضایی اضافه خواهد شد و این مورد نظر و اهداف عالی نظام نیست.

هدف ازامر به معروف باید حفظ نظم و امنیت آفرینی در جامعه باشد، به طوری که مردم از بابت آن احساس رضایت کنند، نه اینکه این فرصت را برای قانون گریزان و سواستفاده گران فراهم کنیم که به حریم خصوصی مردم را ورود پیدا کرده و «بدون هیچ مانعی» و به پشتوانه قانونی ابهام آلود به حق و حقوق مردم به بهانه امربه معروف متعرض شوند و نارضایتی اجتماعی به وجود آورند.

تصویب یک قانون جامع و کامل مستوجب آن است که راه های سو استفاده ازآن زدوده شود درحالی که این ماده این اجازه را به متخلفان و فرصت طلبان می دهد تا بدون هیچ نگرانی از عقاب کارخویش به امور مردم دخالت کنند و متعرض آنها شوند. امیدواریم شورای محترم نگهبان با نگاهی جامع بر نواقص این طرح ورود پیدا کند و مانع از تعرض به حقوق مردم شوند.

مردم سالاری:دعا هنگام ورود به سال قمری

«دعا هنگام ورود به سال قمری»عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم سیدرضا اکرمی است که در آن می خوانید؛

1- در ایران سه تقویم مشهور وجود دارد: شمسی و قمری و میلادی، که هر کدام زمان خاص همراه با آداب خاص دارند، که سال قمری با «محرم» آغاز می شود و بزرگداشت عاشورا، ورود سال جدید را برجسته می نماید.

در مفاتیح الجنان مرحوم «محدث قمی» دعای ویژه برای ورود سال جدید آمده که باید به متن و محتوای آن اهتمام ورزیم: حضرت رضا «ولی نعمت ما در ایران» از حضرت رسول نقل می کند که حضرت با ورود ماه محرم دو رکعت نماز می خواند و پس از آن دست ها را بلند می کرد و این دعا را سه بار می خواند«اللهم انت اله القدیم و هذه سنه جدیده فاسئلک فیها العصمه من الشیطان و القوه علی هذه النفس الاماره بالسوء والاشتغال بما یقربنی الیک « بار الها تو آفریدگار سابقه دار و قدیم می باشی و اینک سال جدید فرا رسید، از تو می خواهم: مصونیت از شیطان را، توانمندی بر نفس اماره بر بدی ها را و اشتغال به آنچه مرا به تو نزدیک می سازد و آن گاه خداوند را با صفات نیکو معرفی می نماید و سپس از آفریدگار می خواهد تا وی و دیگران را از دارندگان گمان نیک قرار دهد «اللهم اجعلنا خیرا ممایظنون و اغفرلنا ما لا یعلمون» و برای اظهارات آنان مورد مواخذه و سرزنش و ملامت و تنبیه قرار ندهد و در نهایت اعلام می دارد «ربنا لاتزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا وهب لنا من لدنک رحمه انک انت الوهاب» پروردگارا، دل ها و اندیشه های ما را پس از هدایت و یافتن مسیر هدایت، به انحراف و اعوجاج و کج اندیشی، سوق نده و مبر و رحمت خود را در هر حال شامل ما گردان که تو بخشنده ای

2- با عنایت به کار رسول خدا در آغاز سال محرم«نماز و دعا» و توجه به خواسته های وی از پروردگار قدیم، اهتمام به مطالب طرح شده، ضرورت دارد و بدانیم که «محرم» یک فرصت است و هر فرصتی یک غنیمت است و باید از فرصت و غنیمت بهره گرفت و غفلت از آن، ندامت و تاسف ویژه دارد که «اشدالغصص، فوت الفرص» شدیدترین اندوه ها از دست دادن فرصت می باشد. رسول خدا، خداوند را «الا له القدیم» معبود قدیم و سابقه دار، یاد می کند که با هیچ معبودی قابل قیاس نیست، خداوند اصل است و الباقی فرع، خداوند توانای مطلق است و دیگران توانمند ضعیف، خداوند مستقل است و دیگران وابسته، خداوند بر همه چیز و همه جا و همه زمان حاکم است و عالم است و قادر و الباقی، صفرند و ضعیف اند و عاریه ای.

3- حضرت رسول اعظم از خداوند در آغاز سال جدید«برای طول سال جدید» سه موضوع کلیدی و اصلی و ساختاری را از خداوند دائمی و همیشگی «مصونیت از شیطان و مهار کردن نفس اماره و تمایلات تخریب گر انسانی و تقرب به وی» را می خواهد. معلوم می شود این سه موضوع جنبه اثباتی و سلبی دارند. جنبه بیرونی و درونی دارند، حالت هشدار و هوشیاری دارند. ابلیس و شیطان، دشمن بیرونی است و خداوند او را «ان الشیطان للانسان عدو مبین» دشمن آشکار معرفی می نماید و می خواهد که بندگان خدا، وی را دشمن «فاتخذوه عدوا» بدانند و از او فاصله بگیرند.

موضوع «نفس اماره» که به هربدی «صوتی، سیمائی، پنداری، گفتاری، کاریکاتوری، جنسی و لذتی، زور و زر و تزویر و غیره» فرمان می دهد «الا ما رحم ربی» مگر اینکه بتوانیم در «نور رحمت مصونیت بخش خداوندی قرار گیریم»، موضوعی محکم و مستحکم و جدی و قطعی می باشد، که برخی تمایلات انسان، همه موجودی و هستی انسان را بر باد می دهد و انسان را «شرالبریه» بدترین مخلوق و پدیده می سازد و «اولئک کالانعام، بل هم اضل» می شود و چهره بدترین حیوان «گرگ، پلنگ، عقرب، مار سمی» را در کارنامه وی ثبت نموده است «تولید کننده بمب اتم و مصرف کننده در هیروشیا و ناکازاکی، سلاح شیمیایی در حلبچه و سردشت، کشتار داعش در سوریه و عراق، داروهای آزمایشی آمریکا در آفریقا» باید «نفس اماره» را مهار کرد و از تمایلات موجود، به صورت هدایت شده و کنترل شده، بهره گرفت.

سومین دعا «الاشتغال بما یقربنی الیک» با خداوند و دستورات وی، به خداوند نزدیک شد و لباس «خلیفه الهی»بر اندام خود پوشاند.

ابتکار:فرصت طلایی مذاکرات بعد از یازده سال!

«فرصت طلایی مذاکرات بعد از یازده سال!»عنوان سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم مهدی روزبهانی است که در آن می خوانید؛یازده سال گذشت و حالا کمتر از یک ماه به پایان فرصت طلایی حل مناقشه هسته ای باقی مانده است.ضرورت درک این فرصت که سایه افراطیون داخلی و خارجی بر آن سنگینی می کند در عوامل مختلفی نهفته است که بعد از یازده سال در کنار هم جمع شده اند تا برای همیشه حق هسته ای ایران را با مشروعیت جهانی حفظ کند. مسئله هسته ای ایران بعد از یک دهه کشمکش و هزینه در برهه ای از زمان قرار گرفته که حتی مخالفان سرسخت این حق که روزی پرونده هسته ای ایران را به شورای امنیت سازمان ملل بردند؛ با تحرکی فزاینده به دنبال دست یابی به توافق نهایی در موعد مقرر یعنی پایان مهلت توافق موقت ژنو هستند.

هرچند این شش کشور هنوز تلاش می کنند تا در صورت امکان به اندازه یک سانتریفیوژ هم که شده از حق مردم ایران بکاهند ولی وجود عوامل مختلف و طولانی شدن این مناقشه که هزینه هایی را برای این کشورها نیز به بارآورده است موجب شده که همگان از ضرورت درک چند هفته باقی مانده سخن بگویند و با ابراز خوش بینی از توافق نهایی خبر بدهند. چنان که بعد از یازده سال کشمکش سیاسی، وزیر امور خارجه آمریکا در تحرکات دیپلماتیک اخیر خود (از چانه زنی با همتای روس خود گرفته تا کنفرانس های خبری) از درک این ضرورت سخن گفته است.هرچند آنها سعی دارند تا مسئولیت به توافق نرسیدن را به دوش ایران بگذارند ولی دستگاه سیاست خارجه آمریکا و همچنین اوباما رئیس جمهوراین کشور در هفته های اخیر به طرق مختلف از "فرصت طلایی" مذاکره سخن گفته و خواستار توجه به این موضوع شده اند.

البته این ابراز خوش بینی جان کری ناشی از شرایط فراهم شده برای آمریکاست که اوباما را در پیچی سیاسی قرار داده است تا با متوسل شدن به حل پرونده سنگین هسته ای ایران بخشی از مشکلات سیاسی خود را حل کند و به این ترتیب امتیازی برای استحکام بخشیدن به جایگاه دموکرات ها در انتخابات میان دوره ای کنگره آمریکا فراهم کند.

از طرفی خاومیانه به مرکز نگرانی های جهانی تبدیل شده است و حالا هر سیاستمداری برای جلب نظر افکار عمومی جهان هم که شده ترجیح می دهد بر خلاف دهه های قبل، به دنبال حل مناقشات و استقرار آرامش در این منطقه باشد. بنابراین پس از یازده سال شرایطی فراهم شده است که ابرقدرت ها ترجیح می دهند با ایران به عنوان قدرت اول منطقه، پای میز مذاکره بنشینند و سند توافق را امضا کنند.

اما روی دیگر سکه دیپلمات هایی هستند که تیم مذاکره کننده هسته ای ایران را تشکیل می دهند و با تلاشی خاص حق هسته ای کشورمان را در چارچوبی دیپلماتیک حفظ کردند.

تیم مذاکره کننده ای که بعد از یازده سال تجربه و آزمون و خطا تشکیل شد و توانست با تلاش های خود واکنش کهنه کاران عرصه روابط بین الملل را برانگیزد. آنجا که جان کری خطاب به همتای ایرانی خودش گفت: "ظریف مذاکره کننده ای سرسخت است.” پس از یازده سال تعداد 200 سانتریفیوژ به عدد قابل توجهی رسیده است که نیازهای کشورمان را تأمین می کند. جدای از این بعد از یک دهه تحریم علیه کشورمان توافق موقتی امضا شد که نه تنها بخشی از منابع مالی ایران را آزاد کرد بلکه زمینه چانه زنی برای برداشتن سایر تحریم ها و فعالیت های تجاری را گشود. اما در این میان همچنان نگرش های منفی افراطیون نگران کننده است. افراطیونی که به ایران هم محدود نمی شود بلکه در آنسوی آبها نیز با کارشکنی تلاش می کنند تا مانع دست یابی مردم ایران به حقوق واقعیشان شوند.

با این حال توصیه های افراطیون داخلی به تیم مذاکره کننده کشورمان بیش از هر چیز دیگری تأمل برانگیز است. گویی که این دسته از افراد فراموش کرده اند که تیم مذاکره کننده هسته ای با نظارت و مشورت مستقیم مسئولین عالی نظام پای میز مذاکره می نشینند. همچنان که مجید تخت روانچی عضو تیم مذاکره کننده کشورمان پیش از این گفته بود که برای مذاکره دستورالعمل می گیریم؛ جاهایی که لازم باشد دستورالعمل کتبی می گیریم و جاهایی که لازم نباشد دستورالعمل شفاهی. از این رو افرادی که فکر می کنند مذاکره کنندگان خارج از چارچوب درحرکت هستند لازم است به دستور العمل ها فکر کنند و فضا را آرام نگاه دارند. همچنین بارها مسئولین نظام حمایت خود را از دیپلمات های هسته ای اعلام کرده اند؛ بنابراین ضروری می نمایاند که تیم هسته ای کشورمان تحت تأثیر جو روانی افراطیون قرار نگیرد و همچنان که مردم ایران چشم امید به آنها دارند به کار خود ادامه داده و فرصت طلایی پیش آمده را مغتنم بشمارند و در چارچوب منافع ملی کار را تمام کنند.
توصیه ای که به نظر می رسد عقلای کشورهای دیگر درگوش مذاکره کنندگان 1+5 زمزمه می کنند تا پس از یازده سال توافقی تاریخی برای ایران به ارمغان بیاورند.

دنیای اقتصاد:تغییر متولی فروش ارز نفتی

«تغییر متولی فروش ارز نفتی»عنوان سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد به قلم رضا بوستانی - پویا جبل عاملی است که در آن می خوانید؛نحوه محاسبه درآمدهای ارزی دولت در بودجه های سنواتی و الزام بانک مرکزی به تبدیل درآمدهای ارزی به درآمدهای ریالی، استقلال بانک مرکزی در اجرای سیاست های پولی را با محدودیتی شدید مواجه ساخته است. محدودیتی که سیاست بودجه ای (تامین مالی دولت) را بر اجرای سیاست پولی هدفمند مقدم می دارد. در این مقاله سعی شده است، خطوط کلی پیشنهادی ترسیم شود که اگرچه در نگاه اول رادیکال به نظر می رسد، اما قابلیت اجرا دارد و به نظر نگارندگان می تواند اثر مثبت قابل توجهی بر سیاست گذاری پولی در اقتصاد ایران داشته باشد. در بودجه های سنواتی پیش بینی درآمدهای ریالی دولت از محل فروش نفت، حاصل ضرب درآمد دلاری دولت در نرخ ارز است.

اگر پیش بینی درآمدهای دلاری دولت یا نرخ ارز به هر دلیلی متفاوت از تعادل در بازار ارز باشد، تامین مالی هزینه های دولت را با مشکل مواجه می کند. این در حالی است که نرخ ارز به عوامل متعددی بستگی دارد که امکان پیش بینی آن را برای یک سال آینده مشکل می سازد و این مساله برای بانک مرکزی که مسوولیت تبدیل درآمدهای ارزی را برعهده دارد، چالشی به همراه دارد.

در اینجا باید به یک سوال اساسی جواب داد که چرا اساسا بانک مرکزی باید نقش تسویه کننده ریالی دلار دولتی را بر عهده داشته باشد؟ نقشی مخرب که عملا سیاست پولی را از بین می برد و طی آن بانک مرکزی پیرو خواسته های سیاستی دولت می شود. در ایران برخی به اشتباه بر این باورند که بانک مرکزی برای اعمال سیاست های مدنظرش نیازمند ارز یا پول خارجی است. از همین رو این نسخه را تجویز می کنند که بانک مرکزی باید دارنده دلار نفتی دولت شده و با این دلار به سیاست گذاری ارزی بپردازد. چنین نسخه ای موجب می شود، هر دلاری که دولت به دست می آورد در همان ابتدا به بانک مرکزی داده شود و معادل ریالی (با نرخ ارز رسمی) از آن گرفته شود. همین اتفاق یکی از منابع اصلی افزایش رشد نقدینگی در ایران می شود. اگر این نقش مخرب از دوش بانک مرکزی برداشته شود، تازه سیاست پولی جان می گیرد.

ساختار پیشنهادی این است که به جای بانک مرکزی، وزارت امور اقتصادی و دارایی عهده دار تبدیل دلار به ریال باشد. به این شکل، وزارت اقتصاد باید درآمدهای نفتی دولت را در بازار ارز به ریال تبدیل کند و ریسک ناشی از عدم تحقق پیش بینی نرخ ارز را بپذیرد. بانک مرکزی تنها با داشتن قدرت خلق ریال قادر است سیاست هایش را در کل اقتصاد اجرا کند. در تمام دنیا نیز همین گونه است و بانک های مرکزی با پول ملی خود سیاست های پولی را اجرا می کنند و نیازی ندارند تا به ارز خارجی متعلق به دولت دسترسی داشته باشند. حتی اگر بانک مرکزی به ارز نیاز داشته باشد می تواند به پشتوانه انحصار در عرضه پول، ارز موردنیازش را از بازار خریداری کند.

اصولا بانک مرکزی برای رسیدن به اهداف (تورمی) خود نیاز به سیاست ارزی ندارد. بازار ارز هم بازاری است مانند سایر بازارها و وقتی بانک مرکزی بتواند به اهداف تورمی اش برسد، نیازمند آن نیست که نگران بازار ارز باشد. اگر شوک بازار ارز، می تواند آثار تورمی به همراه داشته باشد، تنها از آن رواست که پیش از شوک ارزی، مقامات پولی رویکردهای انبساطی در اقتصاد داشته اند. بدون تزریق نقدینگی، هیچ شوک ارزی نمی تواند آثار تورمی داشته باشد. از همین رو ما بر این باوریم گره زدن سیاست ارزی برای کمک به سیاست پولی، اصولا کژراهه است؛ اما نکته دیگر آن است که حتی اگر بانک مرکزی بخواهد سیاست ارزی داشته باشد، باز هم نیازی به ارز دولتی ندارد و تنها با قدرت انحصاری چاپ پول می تواند این سیاست را اعمال کند.

نظر شما در این رابطه چیست
آخرین اخبار