این جملات بخشی از درد دل های ناصر خیرخواه - مجری قدیمی تلویزیون - است که پس از یک سال ونیم دست و پنجه نرم کردن با بیماری طاقت‌فرسا، درخواست کرده است به تلویزیون برگردد، اما انگار با اقبالی از سوی این رسانه روبرو نشده و به گفته‌ی خودش گویی تلویزیون یادش رفته که او را داشته است.
ناصر خیرخواه که بسیاری او را با اجری برنامه «تهران 20» می‌شناسند، با گذراندن آخرین دوره‌ی شیمی درمانی، حدود دو ماه است به رادیو بازگشته است و حال او رو به بهبود است.
او گفت: در حال حاضر پس از گذراندن یک سال و نیم بیماری، به رادیو برگشتم. معاون صدا به طور کامل در جریان بیماری بنده است و تلاششان بر این است که حتما دوباره به کار برگردم. در حال حاضر بیش از دو ماه است که کار اجرا را در رادیو بر عهده دارم.
او گفت: برنامه «راه شب» رادیو ایران را اجرا می‌کنم که افتخاری برای من است. همچنین برنامه «مجلس» را که 18 سال مسئولیت آن را برعهده داشتم، اجرا می‌کنم. اما زمانی که از تلویزیون و به ویژه شبکه تهران تقاضا کردم که دوباره به کار برگردم با اقبالی از آنجا روبه‌رو نشدم. دلم می‌خواست برگردم و خدمت کنم اما خب، آدمی نیستم که در اتاق این مدیر و آن مدیر بروم.
ناصر خیرخواه همچنین تاکید کرد: به نظر می‌رسد ما در حوزه‌ی فرهنگ نیروهایی هستیم که سال‌هاست امتحان خود را پس داده‌ایم و یا سبک کار ما را می‌شناسند پس در نتیجه اگر بخواهند استفاده می‌کنند و مسلما از من نخواستند استفاده کنند.
او در ادامه این گفت‌وگو به حضورش در تلویزیون که از سال 1376 آغاز شده اشاره کرد و گفت: از سال 76 در برنامه‌های مختلف بودم و برنامه‌های مهمی را اجرا کردم. مردم تحت هر شرایطی با وجود اینکه چند سال است که در این برنامه حضور ندارم، همه من را با «تهران 20» می‌شناسند، در رادیو نیز همینطور.
ناصر خیرخواه با اعتقاد بر اینکه هیچگاه به دنبال نام و نشان نبوده است، گفت: پیش مردم و اصحاب رسانه آشناییم و همین کفایت می‌کند و از سر وظیفه کار کرده‌ایم و نه چیز دیگری.
این مجری تلویزیون و رادیو در پایان درخصوص بهبود وضعیت بیماری‌اش نیز گفت: از دعای خیر مردم سلامتی خود را تا حدود زیادی به دست آوردم منتها وقتی آدم تحت جراحی سنگین و یا شیمی درمانی قرار می‌گیرد مسلما مراقبت‌های بعدی‌اش را می‌خواهد.
ناصر خیرخواه همچنین از ایسنا به جهت پیگیری درخصوص وضعیت بیماری‌اش سپاسگزاری کرد و گفت: بی‌نهایت از این خبرگزاری سپاسگزارم که در این یک سال و نیمی که از بیماری‌ام گذشت احوالپرس من بود. این احوالپرسی فرهنگ ماست و امیدوارم حفظ شود. (ایسنا)
